Εικόνα πρώτη: Μια βιτρίνα γεμάτη από δελεαστικές σφολιάτες, πεϊνιρλί, πίτες και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Την κοιτάς απέξω και θέλεις να ορμήξεις και να τα δοκιμάσεις όλα. Σε αυτή την κατάσταση ήμουν κι εγώ όταν βρέθηκα στο κατώφλι του Ποπάϋ στα Κάτω Πετράλωνα. Ένα μικρό γωνιακό μαγαζί, όλο τζαμαρία που εδώ και μερικά χρόνια, από το 2011, γεμίζει τη γειτονιά με σαγηνευτικές μυρωδιές.
Εικόνα δεύτερη: Μπαίνεις μέσα και μια καλοσυνάτη, χαρούμενη, φωνή σε καλωσορίζει. Είναι η Κωνσταντίνα, κόρη του ιδιοκτήτη και μάστορα όλων των λιχουδιών. Κάθεται πίσω από την ψηλή μπάρα και σου εξηγεί ό,τι υπάρχει στη βιτρίνα με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Ταυτόχρονα απαντά στα τηλέφωνα, παίρνει παραγγελίες, δίνει οδηγίες για το τι να ετοιμαστεί και εκτελεί χρέη barista επίσης. Με λίγα λόγια η κινητήρια μηχανή του καταστήματος.
Εικόνα τρίτη: πίσω από το ανοιχτό παράθυρο ένας πληθωρικός και αεικίνητος τύπος παίζει με τα ζυμάρια του. Ο Γιώργος Τακόπουλος. Εκείνος ευθύνεται για ό,τι βρώσιμο βγαίνει σε αυτό τον μικρό χώρο. Κάθεσαι, τον χαζεύεις και θαυμάζεις τη μαεστρία του. Βλέπεις ν’ ανοίγει τα ζυμάρια, να τα γεμίζει, να τα ψήνει και σου φαντάζει σαν μια εύκολη υπόθεση. Η σχέση του μαζί τους κρατάει από τις αρχές του ’90 όταν και ο Ποπάϋ ξεκίνησε να παίρνει σάρκα και οστά. Πρώτα κάπου στον Ταύρο και από το 2011 εδώ στα Κάτω Πετράλωνα.
Εικόνα τέταρτη: με ένα φλιτζάνι καφέ φίλτρου που μου έχει φτιάξει η Κωνσταντίνα (Samba παρακαλώ γιατί ξέρουν να εκτιμούν τους καλούς καφέδες εδώ) κάθομαι στο παγκάκι και περιμένω τη φρέσκια φουρνιά. Εδώ ψήνουν και ξαναψήνουν ανάλογα με την κίνηση και έτσι τα πάντα είναι φρέσκα. Μου έρχεται μια ζαμπονοτυρόπιτα με χοιρινή ωμοπλάτη, τυρί γκούντα και σάλτσα ντομάτας καθώς και μια μανιταρόπιτα με πολύχρωμες πιπεριές και μπέικον. Τσιμπάω πότε από τη μια πότε από την άλλη, ενώ ο Γιώργος έχει βγει από το άβατο-εργαστήριο του και μου εξηγεί τη διαδικασία. «Κάτσε να δοκιμάσεις και τα πεϊνιρλί που θα βγούν σε λίγο». Σιγά μη φύγω σκέφτομαι και κουνάω θετικά το κεφάλι.
Εικόνα πέμπτη: η λαμαρίνα με τα πεϊνιρλί βγαίνει από το φούρνο κι εγώ μετα βίας κρατιέμαι. «Φεύγουν με ταχύτητες φωτός, γι’ αυτό πες τι θέλεις» μου λέει η Κωνσταντίνα. Διαλέγω ένα παραδοσιακό με ζαμπόν, τυρί γκούντα και μπέϊκον και ζητάω την παστουρμαδένια εκδοχή για το σπίτι. «Θα σου βάλω και το special Ποπάϋ που σήμερα το έχουμε φτιάξει με μπιφτέκι (υπάρχει και με μπουκιές παναρισμένου στήθους κοτόπουλου)», φωνάζει ο Γιώργος. Ούτε λόγος να διαφωνήσω. Χαρούμενος λοιπόν και φορτωμένος με τα καλούδια μου παίρνω το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι. Αλλά στο Ποπαϋ θα επιστρέψω ξανά.
info
Εργαστήριο Σφολιάτας Ποπάϋ, Κειριαδών 50, Κάτω Πετράλωνα, τηλ. 213 0044491.
