Σε αυτή την παραλία της Ν. Εύβοιας θα ερωτευτείς την πιο όμορφη ανατολή και θα δοκιμάσεις-ίσως- την πιο νόστιμη Black Forest που έχεις γευτεί.
Κάποια Σαββατοκύριακα πριν, είχαμε μια καταπληκτική ιδέα. Πήραμε τη σκηνή και τον σχετικό εξοπλισμό, μπήκαμε στο αμάξι, και ξεκινήσαμε για Νότια Εύβοια. Περάσαμε τη γέφυρα, το Αλιβέρι, το χωριό Αχλαδερή, τις ανηφόρες, και αφού διασχίσαμε και τον στριφογυριστό δρόμο που τυλίγει σαν κορδέλα το βουνό, φτάσαμε στην αριστοτεχνικά κρυμμένη από τη φύση, εξωτική Κoρασίδα. Ένα μέρος, που από τη μια βλέπεις άγρια βράχια και βουνά και από την άλλη μια ατέλειωτη αμμουδερή παραλία να βρέχεται από πεντακάθαρα νερά.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Το μέρος αποτελεί καταπληκτική επιλογή για αποδράσεις 2-3 ημερών ή ακόμη και για μονοήμερη εκδρομή, αφού απέχει μόλις 2 ώρες από την Αθήνα.
Ασφαλώς πήγαμε για κάμπινγκ καλά εφοδιασμένοι με σνακ, σπιτικά σάντουιτς και κονσέρβες με ντολμαδάκια, γιατί δεν θέλαμε να μας πουν και… «γιαλαντζί κατασκηνωτές»! Όμως, ένα βράδυ που επισκεφθήκαμε ένα από τα λίγα ταβερνάκια που έχει πάνω από την παραλία για να πάρουμε να πιούμε κάτι δροσιστικό, έριξα μια ματιά στο ψυγείο και το σκεπτικό να φάμε μόνο ό,τι έχουμε φέρει μαζί μας σαν να είμαστε τη μέση του πουθενά, «πήγε περίπατο».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ταψί το ταψί, το ψυγείο ήταν γεμάτο με χειροποίητα γλυκά. Στην όψη, μαμαδίστικα και λιμπιστερά. Μέχρι τότε δεν είχα παρατηρήσει καν το όνομα της ταβέρνας. Τελικά δεν τη γλιτώσαμε την αμαρτία και καθίσαμε στον «Μπάμπη» για χειροποίητο γλυκό από τα χεράκια της μαμάς κυρά -Μαρίας.
Περιττό να πω ότι εκεί έφαγα, και ξαναέφαγα, την καλύτερη Black Forest που έχω δοκιμάσει. Και είναι και ένα από τα αγαπημένα μου γλυκά. Σε αυτή της την εκδοχή, τα βύσσινα ήταν ολόκληρα, τραγανά και γλυκόξινα. Η βάση, με τα αρώματά της, θύμιζε καρυδόπιτα με πολύ ελαφρύ και καθόλου κολλώδες σιρόπι. Η κρέμα ήταν ανάλαφρη, η σοκολάτα από πάνω σε λεπτή στρώση, τόση όση. Στο ψυγείο βρήκαμε ακόμη τιραμισού, μωσαϊκό και αυτό με λευκή κρέμα και τρούφα σοκολάτας από πάνω, εκμέκ, καρυδόπιτα και ένα γλυκό που μας το είπαν «μυρμηγκάτο» που έμοιαζε πολύ με σοκολατένια σοκολατόπιτα. Καμία υπερβολή εδώ.
Αφού ενδώσαμε στο γλυκό, την επόμενη μέρα η ιδέα μας να φάμε μόνο ότι είχαμε φέρει μαζί μας απ’ την Αθήνα, αποφάσισε να συνεχίσει εκείνον τον περίπατο που λέγαμε και να μην ξαναγυρίσει ποτέ. Ήταν η μέρα του γυρισμού και δεν είχαμε πολύ χρόνο, οπότε δοκιμάσαμε το τυλιχτό τους και ήταν και αυτό πολύ ωραίο, με φρέσκες, τραγανές και πολύ νόστιμες πατάτες και πανσέτα χοιρινή αντί για καλαμάκι. Το κρέας ήταν και αυτό γευστικό και ζουμερό, ενώ η πίτα καθόλου λαδερή. Τέλος, δοκιμάσαμε και τους χειροποίητους κολοκυθοκεφτέδες που ήταν ολοστρόγγυλοι σαν μπαλάκια του πινγκ πονγκ, και αυτοί τραγανοί εξωτερικά και κρεμώδεις εσωτερικά, με μπόλικα μυρωδικά και αρωματικά για τη δροσιά.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Φεύγοντας, δεν ξέχασα να ακολουθήσω τη σελίδα τους στο Instagram, που λες και δεν θα το κάναμε έτσι κι αλλιώς, μας έδωσε κι άλλους λόγους να ανανεώσουμε το ραντεβού μας. Το μάτι μας πήρε φρέσκα ψάρια στα κάρβουνα, αστακούς «ζωντανούς», χειροποίητα ζυμαρικά, πίτες με σπιτικό φύλλο και εποχικά μαγειρευτά.
Στην Κορασίδα πηγαίνω πολλά χρόνια. Δώδεκα για να είμαστε ακριβείς. Και πάντα έκανα ένα πρόγραμμα πολύ συγκεκριμένο. Όλη μέρα παραλία και σκηνή. Τώρα, όμως, έχω και άλλους -νόστιμους- λόγους να χωράω σε αυτό το πρόγραμμα και τον «Μπάμπη». Θα γλιτώνω και τα πολλά μπαγκάζια…
info
Ταβέρνα ο Μπάμπης, παραλία Κορασίδα, τηλ. 2223041394
Δείτε επίσης:
Το Ρόδι: Μια παραδοσιακή ταβέρνα στα ορεινά του Ηρακλείου
Αφιέρωμα: H Θεσσαλονίκη της γεύσης
Ιωάννινα: Ταξίδι στην άπειρο γη
