Το Αρχιπέλαγος καταμεσής του Ινδικού Ωκεανού προσφέρει 155 κομμάτια ατόφιου παραδείσου, όσα δηλαδή και τα νησιά του.
Είναι εξωτικές, είναι λιμπιστικές, είναι εδώ και τριαντακάτι χρόνια μια αδιαπραγμάτευτη εθνική φαντασίωση του γένους μας. Από τότε που η Πωλίνα ύμνησε τις αρετές των Σεϋχελλών, το νησιωτικό σύμπλεγμα, τοποθετημένο στρατηγικά πάνω στη νοητή γραμμή του Ισημερινού, έχει εντυπωθεί στο συλλογικό ασυνείδητο ως η αρχετυπική εικόνα μιας τροπικής Εδέμ, ιδανικής για καλοπέραση και ευζωία. Αλλά και ως ένα πρώτης τάξεως καταφύγιο από τη βαβούρα και την πολλή συνάφεια του δυτικού πολιτισμού, αφού, εάν κανείς το επιθυμεί, μπορεί να ζήσει για λίγες, πολλές ή πάρα πολλές ημέρες ως σύγχρονος αναχωρητής, να συνομιλεί αποκλειστικά με τις θαλάσσιες χελώνες που ενδημούν στην περιοχή και να έχει για συντροφιά το θρόισμα των πλατιών φύλλων του κοκοφοίνικα και για μουσική το σφύριγμα από το αναζωογονητικό αεράκι του Ινδικού Ωκεανού. Αν κανείς αναρωτιέται πώς ήταν η ζωή του Ροβινσώνα Κρούσου (χωρίς την παχιά γενειάδα, την απλυσιά, την πείνα και τους κανίβαλους αλλά με καντάρια pampering και υψηλών υπηρεσιών φιλοξενίας), τότε η απόδραση στις Σεϋχέλλες είναι το δικό του, πολύ προσωπικό δίκαιο, που οφείλει να κάνει πράξη. Με το αζημίωτο φυσικά.
Άλλωστε τα γυμνά πόδια τους στις αμμουδιές των καρτ-ποσταλικής ομορφιάς νησιών έχουν πατήσει θρύλοι όπως ο Πορτογάλος θαλασσοπόρος Βάσκο Ντε Γκάμα, που ανακάλυψε τυχαία και χαρτογράφησε τις Σεϋχέλλες το 1502 καθώς έπλεε προς τις Ινδίες, διασημότητες του χολιγουντιανού διαμετρήματος Κλούνεϊ – Αλαμουντίν, αλλά και γαλαζοαίματοι όπως ο διάδοχος του θρόνου του Ηνωμένου Βασιλείου πρίγκιπας Γουίλιαμ και η σύζυγός του δούκισσα του Κέιμπριτζ Κέιτ Μίντλετον. Οι δυο τους είχαν επιλέξει τις Σεϋχέλλες, βρετανική κτήση από το 1812 έως το 1976, οπότε και διακήρυξαν την ανεξαρτησία τους αποκτώντας το δικό τους Σύνταγμα, για το πολυσυζητημένο ταξίδι του μέλιτος το 2012. Στην πραγματικότητα το φωτογενές ζευγάρι με εκείνη την απόδρασή του από τα εγκόσμια έθεσε τον πήχη για όλους τους νεόνυμφους που αναζητούν –εύλογα- να επαναπροσδιορίσουν τον εαυτό τους έπειτα από το πέρασμα από την εργένικη στη συζυγική ζωή. Με τις κοντινότερες ακτές, αυτές της νοτιοανατολικής Αφρικής, σε απόσταση ασφαλείας 1.600 περίπου χιλιομέτρων, κανείς και τίποτα δεν μπορεί να κλονίσει την απόλυτη εμπειρία του απενοχοποιημένου Πρωτόπλαστου σε έναν παράδεισο που φτιάχτηκε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση εκείνου των βιβλικών αναφορών.
Εκεί όπου δεν φτάνει ο παπαράτσο
Ο Γουίλιαμ και η Κέιτ, θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς διακινδυνεύοντας να λαϊκίσει, ότι το τερμάτισαν. Δεν επισκέφθηκαν απλώς τις Σεϋχέλλες, αλλά διάλεξαν να βιώσουν την εμπειρία τους στον απόλυτο βαθμό. Οι δυο τους κατέλυσαν στο North Island, ένα νησί βόρεια του συμπλέγματος, όπως μαρτυρά το όνομά του, στο οποίο εκτός από την πανίδα και τη χλωρίδα υπάρχουν 11 βίλες, φτιαγμένες με περίσσια ενάργεια. Το δίδυμο των αρχιτεκτόνων που ανέλαβε το μεγαλόπνοο έργο έζησε για δύο ολόκληρα χρόνια στο νησί προτού αποφασίσει για το στυλ, αλλά κυρίως για τον τρόπο που θα ενσωμάτωνε τα κτίσματα στο παρθένο φυσικό τοπίο. Μάλλον τα κατάφεραν θεσπέσια. Κι αυτό δεν το προσυπογράφουν τα 10.000 ευρώ ανά διανυκτέρευση που πρέπει να καταβάλει κανείς για καταλύσει στις βίλες, αλλά το γεγονός ότι υπάρχουν συνάνθρωποι και συμπολίτες μας που τα καταβάλουν ασμένως. Με το δίκιο τους.
Με βασικό κριτήριο την όσο το δυνατόν μικρότερη διατάραξη του φυσικού περιβάλλοντος, η ομάδα των 100 ανθρώπων που καταπιάστηκε με το project παρέδωσε στις Σεϋχέλλες ένα υποδειγματικό σύμπλεγμα παραθεριστικών κατοικιών που εξασφαλίζουν απόλυτη ιδιωτικότητα στους ενοίκους, απρόσκοπτη πρόσβαση στις τέσσερις παραλίες και υπηρεσίες στα μέτρα όχι κακομαθημένων ζάπλουτων τουριστών, αλλά συνειδητών ταξιδιωτών που αναζητούν την ουσία και την προστατευμένη περιπέτεια. Είναι χαρακτηριστικό ότι, παρά την αλμυρή τιμολογιακή πολιτική τους, οι βίλες στο North Island δεν συνοδεύονται από αφοσιωμένο προσωπικό μπάτλερ, αλλά από concierge ο οποίος φροντίζει να προσαρμόσει τη διαμονή στα μέτρα και τις ανάγκες των επισκεπτών. Εννοείται ότι κανείς δεν έχει λόγο να κάνει ρούπι από το νησί, το οποίο παρεμπιπτόντως έχει έκταση ίση με το Μονακό, αφού εκεί υπάρχουν τα πάντα σε λελογισμένη αφθονία. Από το φαγητό με τους σεφ να αξιοποιούν τις ταπεινές πρώτες ύλες και να τις αναδεικνύουν σε πιάτα μισελενάτων προδιαγραφών μέχρι τις ευζωικές δραστηριότητες: γιόγκα και διαλογισμό με θέα στον Ινδικό Ωκεανό, καταδύσεις, επισκέψεις στο κοντινό θαλάσσιο πάρκο στο νησί Σιλουέτ, ποδηλασία, αλλά και προσφορά εθελοντικής εργασίας, μια και οι ταξιδιώτες, εάν το επιθυμούν και βρεθούν την κατάλληλη περίοδο στο νησί, μπορούν να προετοιμάσουν τις παραλίες για την ωοτοκία των θαλάσσιων χελωνών.
Εφάμιλλα ιδιωτικό αλλά κατά τι οικονομικότερο από το North Island είναι το ξενοδοχείο «Four Seasons» στο κοραλλιογενές νησί Desroches. Δεκατέσσερα χιλιόμετρα ατελείωτης παραλίας φτάνουν και περισσεύουν για απειράριθμες «χαμένες» ώρες κάτω από τη σχεδόν μονότονη λιακάδα των Σεϋχελλών, ενώ οι υπηρεσίες του ξενοδοχείου ανταποκρίνονται πλήρως στο βαρύτιμο όνομά του. Βεβαίως, ο ανταγωνισμός για όσους θέλουν και κυρίως μπορούν να πληρώσουν ένα κομμάτι επί γης παραδείσου είναι σκληρός. Κι αυτό το επιβεβαιώνει το «Six Senses Zil Pasyon», ένα resort με οικολογική συνείδηση στο ιδιωτικό νησί Felicite, το οποίο υπήρξε και εξακολουθεί να είναι φυτεία κοκοφοινίκων. Φυσικά και μπορεί να βρει κανείς την αληθινή ευτυχία -ίσως και το νόημα της ζωής- καθώς αγναντεύει το ηλιοβασίλεμα από μία από τις 30 κομψές και λιτές βίλες. Ειδικά αν προηγουμένως έχει επισκεφθεί το υπέροχο spa που υπόσχεται να θεραπεύσει ακόμα και τα πιο μπλοκαρισμένα ενεργειακά κέντρα του μέσου Δυτικού πολίτη. Ψηλά στις επιλογές διαμονής παίζουν από το 2013, όταν και ανακαινίστηκαν, και οι 16 βίλες στο επίσης ιδιωτικό νησί Fregate. Η εμπειρία εκεί μπορεί να είναι ακόμα πιο φυσιοδιφική, αφού στα λίγα τετραγωνικά γης ζουν περίπου 2.200 γιγαντιαίες χελώνες του είδους Aldabrachelys gigantea. Αν δεν σας τρομάζει το ενδεχόμενο ο ανθρώπινος πληθυσμός να υστερεί αριθμητικά του χελωνίσιου, σπεύσατε!
Θέλω καρύδες & ανανάδες
Στις Σεϋχέλλες βαριέται κανείς να γεύεται εξωτικά φρούτα σε όλες τις μορφές και τους συνδυασμούς. Και πιθανότατα δεν χρειάζεται να κάνει παρά μερικά βήματα εντός του resort στο οποίο καταλύει για να τα δοκιμάσει. Σε κάθε περίπτωση, το Μαχέ, το μεγαλύτερο νησί όπου βρίσκεται και η πρωτεύουσα του Αρχιπελάγους, προσφέρει μερικές παραπάνω από τίμιες γαστρονομικές επιλογές, που δίνουν μια πρώτης τάξεως εικόνα της κρεόλ γαστρονομικής φιλοσοφίας των νησιών. Πού συμπυκνώνεται αυτή; Στον μινιμαλισμό, στις γαλλικές και τις βρετανικές επιρροές, αλλά και στην ανάγκη την οποία οι γηγενείς έκαναν φιλοτιμία ή, πιο σωστά, δημιουργικότητα. Εφόσον τα υλικά αγαθά δεν ήταν σε αφθονία στα νησιά, οι μάγειροι έπρεπε να γίνουν εφευρετικοί και επινοητικοί. Στα εμβληματικά εστιατόρια «Auberge Chez Plume» και «La Plaine St. André – La Grande Maison» –αμφότερα στο Μαχέ– μπορεί κανείς να γευτεί το απόσταγμα της γαστρονομικής αυτής φιλοσοφίας, όπου τα φρέσκα ψάρια, ο αστακός και το passion fruit έχουν τον πρώτο λόγο. Βέβαια, για να φτάσει κανείς να ικανοποιεί τον ουρανίσκο του με εξωτικές γεύσεις πρέπει πρώτα να αφιχθεί στις Σεϋχέλλες. Και μπορεί από την Αθήνα να μην υπάρχει απευθείας σύνδεση με το Μαχέ, όμως, όπως ενημερώνει το προξενείο της χώρας στην Ελλάδα, η πρόσβαση στο Αρχιπέλαγος είναι εύκολη μέσω Ρώμης ή Λονδίνου ή, ακόμα καλύτερα, με ενδιάμεσο σταθμό τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Εκτός αν κανείς διαθέτει ιδιωτικό αεροσκάφος, το οποίο είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτο, αν όχι απαραίτητο, για την απόδραση στις Σεϋχέλλες.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Gala που κυκλοφορεί με την εφημερίδα ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ.
Δείτε επίσης
Βρετάνη: Ένας μαγικός προορισμός
Εστιατόρια στα πιο απίθανα -και απρόσμενα- σημεία του κόσμου
Καλοκαιρινό ταξίδι στο Όσλο της Νορβηγίας
