Ο Ηλίας Μαμαλάκης βίωσε μια μοναδική ταξιδιωτική εμπειρία. Ενόψει της Ευρωπαϊκής Ημέρας Οινοτουρισμού (European Day of Wine Tourism), που γιορτάζεται κάθε χρόνο από το 2009 τη δεύτερη Κυριακή του Νοεμβρίου, ας θυμηθούμε, λοιπόν, τι έγραψε για τον μεγαλύτερο οινοτουριστικό προορισμό της Ιταλίας, την Τοσκάνη.
Τοπία ειδυλλιακά με καταπράσινους λόφους γεμάτους αμπέλια και ελιές. Πόλεις ιστορικές και χωριά σε τραβάνε στο παρελθόν, μικρά και μεγάλα οινοποιεία παράγουν αριστουργηματικά κρασιά, τρατορίες και εστιατόρια σε προσγειώνουν σε μια γήινη πραγματικότητα με υπέροχο φαγητό και καλό κρασί. Έφτασες Τοσκάνη…
Εδώ και πολλά χρόνια η φήμη της ομορφιάς της Τοσκάνης πιπίλιζε το μυαλό μου. Μου μιλούσαν για χαμηλούς λόφους γεμάτους αμπελώνες και ελιές και, φυσικά, για εκλεκτά, σπάνια κρασιά. Επιτέλους έτυχε η ευκαιρία για ένα ταξίδι αστραπή στη Τοσκάνη, για 3 μέρες μόνο.
Οινοτουρισμός στα καλύτερα του στο Capannelle Wine Resort
Το αεροπλάνο προσγειώθηκε, ένα αυτοκίνητο μας πήρε από το αεροδρόμιο της Ρώμης και μετά από 2,5 ώρες περίπου βρεθήκαμε στο χωριό Gaiole Di Chianti στο οινοποιείο Capannelle, μέσα στο οποίο υπάρχει ένα ξενοδοχείο μπουτίκ με 7 δωμάτια, με κλασική αρχιτεκτονική της περιοχής αλλά και επίπλωση. Αισθανθήκαμε σαν το σπίτι μας, το τοπίο ήταν έτσι όπως το είχαμε φανταστεί. Μια σύντομη επίσκεψη στο οινοποιείο μάς άνοιξε μια καινούρια επενδυτική άποψη. Εδώ, όπως και σε όλη την Ευρώπη μπορείς να προαγοράσεις σοδιές κρασιού σε εξαιρετικά χαμηλή τιμή, τις οποίες μπορείς να πουλήσεις μερικά χρόνια αργότερα κερδίζοντας χρήματα. Πίστεψε με, είναι η ασφαλέστερη επένδυση της εποχής μας. Και καταλαβαίνεις το γιατί φαντάζομαι. Πληρώνοντας, μάλιστα, εδώ στο οινοποιείο ελάχιστα χρήματα σαν φύλαχτρα μπορείς να αποθηκεύσεις το κρασί σου για όσα χρόνια θέλεις.
Σε περίοπτη θέση του οινοποιείου δεσπόζει το μάγκνουμ μπουκάλι solare του 2001 με μασίφ, ολόχρυση ετικέτα 18 καρατίων και βάρους 33 γραμμαρίων. Είναι σαφές ότι η ετικέτα κοστίζει περισσότερο από το κρασί. Εδώ φτιάχτηκε για πρώτη φορά ένα κρασί για την παραγωγή του οποίου συμμετέχουν δύο διαφορετικά οινοποιεία, το Capannelle και το Avignonesi. Το κάθε οινοποιείο συμμετέχει κατά 50% στην παραγωγή του κρασιού δημιουργώντας ένα κρασί μοναδικής αξίας, μια και τα δύο οινοποιεία βάζουν τα καλύτερα κρασιά τους. Και το όνομα αυτού 50 & 50. Θα μπορούσα να μείνω για καιρό σ’ αυτό το μικρό οινοποιείο απολαμβάνοντας τη φιλοξενία, το καλό φαγητό και το πανέμορφο τοπίο.
Περπατώντας τη Σιένα
Γενικά, η Τοσκάνη είναι ένα μέρος με ήπιο εύκρατο κλίμα και μια απέραντη ομορφιά. Αξίζει να την περπατήσεις σταματώντας πιθανότατα σε κάποια καφενεία ή μικρά εστιατόρια, να κουβεντιάσεις με τους ντόπιους κατοίκους και να ξαναδείς τη ζωή με ένα καινούριο βλέμμα αισιοδοξίας. Την άλλη μέρα, λοιπόν, μετά από μια διαδρομή 26 χιλιομέτρων, βρεθήκαμε στην πανέμορφη Σιένα. Η κεντρική της πλατεία Pado είναι το απαύγασμα της αρχιτεκτονικής ομορφιάς. Χαλαρός κόσμος παντού που χαζεύει, κουβεντιάζει, πίνει κρασάκι ή τρώει σαντουιτσάκια με ντόπια αλλαντικά. Εδώ σ’ αυτή την πλατεία γίνονται δύο φορές το χρόνο ιπποδρομίες όπου καθεμία από τις 17 γειτονιές της πόλης συμμετέχει με διαφορετική ομάδα.
Περπατώντας στα στενά της πόλης αλλάζεις αιώνα. Γίνεσαι ένα ιππότης της Αναγέννησης, μια Δουλτσινέα κάποιας άλλης εποχής. Ο καθεδρικός ναός, το δημαρχείο, οι πολύχρωμες σημαίες σε κρατούν στο παρελθόν. Ένα μικρό λαϊκό εστιατόριο μάς πρόσφερε μια γευστική απόλαυση από απλά πράγματα που μας ενθουσίασαν. Τα περίφημα αντιπάστι της περιοχής με αλλαντικά, πικάντικο τυρί, πατέ συκωτιού, σκορδαλιά και μπρουσκετούλα με φρέσκα ντομάτα και πιπεριά. Ένα πιάτο με ραβιόλια και λεπτοκομμένη τρούφα μάς απογείωσε. Το βράδυ δείπνο στο οινοποιείο. Η παρέα μετά από το τρίτο ποτήρι ευθύμησε και το Gaiole Di Chianti γέμισε ελληνικά τραγούδια.
Επίσκεψη σε ένα οχυρωμένο χωριό
Την τρίτη μέρα εκδρομή σε ένα από τα σπάνια χωριά της Τοσκάνης, το Montalcino, ένα οχυρωμένο χωριό που ακόμα διατηρεί το χαρακτήρα του 14ου αιώνα. Παντού σημαίες, μαγαζάκια που πουλάνε κρασί και αλλαντικά, όμορφα ρούχα, καφέ που σερβίρουν ωραία μπισκοτάκια αμυγδάλου με Vinsanto, και ο κόσμος να σεργιανάει ανέμελα.
Λίγο έξω από το χωριό το οινοποιείο Il Poggione (www.tenutailpoggione.it), ένα από τα μεγαλύτερα της Τοσκάνης, που παράγει το περίφημο Βrunello di Μontalcino. Μας κάνανε το τραπέζι στο οινοποιείο με χειροποίητα μακαρονάκια με ραγού από μοσχαράκι και μετά αγριογούρουνο με ντομάτα που συνοδευόταν από φασολάκια πιάζ. Ένα συνδυασμό που δεν το έχουμε στην Ελλάδα, αλλά παρ’ όλα αυτά μας άρεσε πολύ.
Αργήσαμε να γυρίσουμε στο Capannelle. Ο σεφ Αλέξανδρος Παπανδρέου που ήταν μαζί μας, μας μαγείρεψε με τοσκανέζικα υλικά. Ψαρονέφρι με πέστο και πιτούλες ρικότας με καταπράσινη σαλάτα. Κοιμηθήκαμε κουρασμένοι και ευτυχισμένοι. Αργά το απόγευμα της επομένης προσγειωθήκαμε στην Αθήνα έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την ελληνική πραγματικότητα. Μέσα στο αυτοκίνητο για το σπίτι έκανα την σύγκριση της Τοσκάνης με την Αρκαδία. Τα κρασιά της με τα δικά μας. Δεν βρήκα να υστερούμε πουθενά. Καλή η Τοσκάνη, μπορεί και να ξαναπάω, μα σίγουρα θα φροντίσω να πάω σε ακόμη πιο πολλά μέρη στην Ελλάδα.
