Η πιο κοσμοπολίτικη πρωτεύουσα της Αραβικής χερσονήσου έχει αρχιτεκτονικά θαύματα, άλλοθι πολιτισμού, ανελέητο πολυτελές shopping, ιδανικές -αυτή την περίοδο- θερμοκρασίες και τους πιο πλούσιους κατοίκους στον κόσμο. Τι άλλο να ζητήσει κανείς από ένα long weekend;
Ο Ζαν Νουβέλ εμπνεύστηκε την αρχιτεκτονική του Εθνικού Μουσείου του Κατάρ από το ρόδο της ερήμου
Αν θες να καλοπιάσεις τους Καταριανούς, τότε σίγουρα πρέπει να τους πεις ότι τα κάνουν όλα γρηγορότερα από τους γείτονές τους στο Ντουμπάι και σίγουρα πιο καλόγουστα και πιο πρωτότυπα από τους κοντοχωριανούς τους στο Αμπού Ντάμπι. Οι τελευταίοι, ας πούμε, κατάφεραν μετά κόπων και βασάνων να ανοίξουν το 2017 ένα εντυπωσιακό μεν αρχιτεκτονικά, παράρτημα δε, του Μουσείου του Λούβρου στην Αραβική χερσόνησο (πλήρωσαν μάλιστα 500 εκατ. ευρώ για τη χρήση του brand name), ενώ οι αυτόχθονες του Κατάρ προτίμησαν να δημιουργήσουν ένα μουσείο-πρότυπο που ιχνηλατεί στα χνάρια της δικής τους Ιστορίας. Το γεγονός ότι ο Γάλλος αρχιτέκτονας Ζαν Νουβέλ υπογράφει αμφότερα τα κτίρια μπορεί να εκληφθεί μοναχά ως τραγική ειρωνεία. Ή απλώς ως παραδοχή ότι μόνο εμίρηδες και σεΐχηδες μπορούν πια να καταβάλουν το μάλλον δυσθεώρητο μεροκάματο του βραβευμένου πρωτοπόρου δημιουργού. Σε κάθε περίπτωση, ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις χώρες του Περσικού είναι αδυσώπητος.
Εντάξει, οι Καταριανοί δεν έχουν άδικο να κομπάζουν για τα επιτεύγματά τους από το 1971, όταν δηλαδή απέκτησαν την ανεξαρτησία τους από το Ηνωμένο Βασίλειο, έως σήμερα. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι από τον πληθυσμό των 2,6 εκατομμυρίων κατοίκων της χώρας, μόλις οι 313.000 είναι ντόπιοι. Οι υπόλοιποι ανήκουν στην κάστα των οικονομικών -ως επί το πλείστον- μεταναστών που δίνουν στην πλουσιότερη χώρα του κόσμου, σύμφωνα με το κατά κεφαλήν εισόδημα των κατοίκων της, αχλή κοσμοπολιτισμού. Μεγαλύτερη πόλη, πρωτεύουσα και κέντρο της πολιτικής, οικονομικής και πολιτιστικής ζωής της χώρας είναι η Ντόχα, μια φαραωνικού τύπου μητρόπολη καταμεσής της ερήμου που σε δύο χρόνια από σήμερα έχει ραντεβού με την Ιστορία, μια και, παρά τις παλινωδίες, τα πισωγυρίσματα και τις ύποπτες για πολλούς μεθοδεύσεις για να λάβει το χρίσμα θα φιλοξενήσει το Μουντιάλ.
Tο τεχνητό νησί The Pearl είναι το καύχημα της πόλης
Αλλά δεν είναι μόνο τα γήπεδα για το Μουντιάλ ή οι υποδομές για τη φιλοξενία της διοργάνωσης που ανεγείρονται με ταχείς ρυθμούς του κουτιού. Στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο μέρος της Ντόχα είναι τόσο καινούριο που σε κάνει να σκέφτεσαι αν πρέπει ή ακόμα και να ντρέπεσαι να πατήσεις. Από το αεροδρόμιο Hamad, που μοιάζει αμήχανα πολυτελές και αχανές, μέχρι τη συνοικία-ατραξιόν της πόλης, ήτοι το The Pearl -ελληνιστί μαργαριτάρι- τα πάντα μοιάζουν βγαλμένα από ηλεκτρονικό παιχνίδι εξομοίωσης. Το καύχημα της πρωτεύουσας του Κατάρ είναι στην πραγματικότητα ένα τεχνητό νησί που δημιουργήθηκε πάνω ακριβώς από την περιοχή όπου κάποτε πραγματοποιούνταν η αλιεία μαργαριταριών, δηλαδή ο βασικός οικονομικός πυλώνας του Κατάρ μέχρι τον εντοπισμό κοιτασμάτων πετρελαίου στα εδάφη του. Η ιδέα για τη δημιουργία μιας πλωτής επέκτασης της πόλης άρχισε να λαμβάνει σάρκα και οστά το 2004. Δεκαέξι χρόνια μετά, το μεγαλύτερο μέρος του έχει ολοκληρωθεί και πλέον καταλαμβάνει έκταση τεσσάρων τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Το ακόμα πιο απίθανο στοιχείο είναι ότι στο The Pearl υπάρχει ό,τι γειτονιά μπορεί να βάλει ανθρώπου νους: από αμερικανικού τύπου προάστιο και μεσογειακή ριβιέρα μέχρι τη Βενετία -ναι, την κανονική Βενετία, της Ιταλίας. Η οικιστική Disneyland -το The Pearl μοιάζει τόσο εξωπραγματικό που καταντά ψεύτικο- είναι παράλληλα και μια Εδέμ για όσους επισκέπτονται την Ντόχα για να εξασκηθούν στο εθνικό σπορ του Κατάρ, μια και το shopping δεν είναι απλώς συνήθεια για τους πολίτες της Ντόχα, αλλά έχει λάβει διαστάσεις θρησκείας. Γι’ αυτό και όλοι οι περιώνυμοι δυτικοί οίκοι έχουν στήσει στο νησί τις πιο πολυτελείς κι από τις πολυτελέστερες μπουτίκ τους. Ακόμα και showroom της Rolls-Royce θα βρει κανείς, στην περίπτωση που επιθυμήσει να ξοδέψει κάτι παραπάνω ή έστω να επιστρέψει στην Ελλάδα οδικώς.
Στο ξενοδοχείο «Mondrian Doha» η upper class αισθητική συναντά τον Λόρενς της Αραβίας
Ως αντίβαρο στον υπερκαταναλωτισμό θα μπορούσε να θεωρήσει κανείς τη μεθοδική προσπάθεια της κυβέρνησης να αναδείξει την Ντόχα σε πολιτιστικό επίκεντρο της Μέσης Ανατολής. Ιθύνων νους του στρατηγικού σχεδίου είναι η κόρη του πρώην εμίρη Χαμίντ μπιν Χαμάντ αλ Θάνι και αδελφή του νυν αρχηγού της χώρας Ταμίμ μπιν Χαμάντ αλ Θάνι. Η 37χρονη Σεΐχα Αλ Μαγιάσα έχει κάθε χρόνο στη διάθεσή της έναν προϋπολογισμό ύψους 1 δισ. δολαρίων για να επενδύσει σε έργα τέχνης τα οποία θα φιλοξενηθούν στα μουσεία της χώρας. Η ίδια ανέλαβε να επιβλέπει και την πραγματοποίηση του πιο μεγαλόπνοου έργου της χώρας, του Εθνικού Μουσείου του Κατάρ, του οποίου είναι και πρόεδρος. Το μνημειακών διαστάσεων κτίριο τον σχεδιασμό του οποίου ο Ζαν Νουβέλ εμπνεύστηκε από το «ρόδο της ερήμου» εγκαινιάστηκε πομπωδώς και φαντασμαγορικά στις 28 Μαρτίου 2019, παρουσία προσωπικοτήτων οικουμενικής εμβέλειας, celebrities, σχεδιαστών μόδας, αρχιτεκτόνων και πολιτικών ταγών και έντεκα μήνες μετά έχει ήδη υποδεχθεί 450.000 επισκέπτες. Δεν είναι μόνο το 40.000 τετραγωνικών μέτρων κτίριο που προσελκύει τα πλήθη, αλλά και η ίδια η φιλοσοφία του Μουσείου, το οποίο σύμφωνα με τη Σεΐχα Αλ Μαγιάσα είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους Καταριανούς να μιλήσουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους και να πάψουν να ετεροπροσδιορίζονται, όπως έκαναν μια ζωή.
Το Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης κατέχει ξεχωριστή θέση στην πολιτιστική ζωή του τόπου
Εξίσου εντυπωσιακό είναι και το Ισλαμικό Μουσείο της χώρας, ενώ μια ιδέα για τη ζωή πριν τα πολυώροφα κτίσματα που γλείφουν μονότονα τον ουρανό της Ντόχα μπορεί κανείς να πάρει και στην παραδοσιακή αγορά Souq Waqif που είναι αυτό ακριβώς που έχει κανείς στον νου του ως ανατολίτικο παζάρι. Πιο φωτογενή είναι τα πράγματα στο πολιτιστικό χωριό Κατάρα, στην πραγματικότητα μια ακόμα τεχνητή συνοικία που βρίσκεται ακόμα υπό κατασκευή, στην οποία οι σύγχρονοι Καταριανοί θέλουν να αναβιώσουν τον τρόπο ζωής των προγόνων τους – εντάξει, σκοπεύουν να προσθέσουν και μερικά δυτικού τύπου malls κι εκεί, έτσι για να κινείται το χρήμα.
Η πολυτέλεια σε βαθμό υπερβολής αποτυπώνεται σχεδόν σε κάθε σπιθαμή της πόλης. Ωστόσο είναι ανεκτή αν είσαι επισκέπτης για ένα long weekend ή και λίγο παραπάνω. Αν θέλεις αδιαπραγμάτευτη πολυτέλεια, θα καταλύσεις στο «Mandarin Oriental», αν μαζί με την πολυτέλεια θες και την απόλυτη θέα στον Περσικό, τότε θα επιλέξεις το «Ritz Carlton», αν θες να δεις τι συνέβη όταν ο Λουδοβίκος XIV συνάντησε τον Λόρενς της Αραβίας, θα κοιμηθείς στο «Mondrian Doha», ενώ αν το ταξίδι σου στη Μέση Ανατολή σε βρίσκει σε οικονομική στενότητα υπάρχουν τ’ αφεντικό τρελάθηκε ευκαιρίες διαμονής όπως αυτές του «Al Najada Doha» – τιμές hostel σε περιτύλιγμα πεντάστερου.
Το «Morimoto Doha» προσφέρεται για γαστρονομικές εμπειρίες υψηλοτάτων αξιώσεων
Το επικούρειο κομμάτι ολοκληρώνουν τα εστιατόρια της πόλης. Η αλήθεια είναι ότι θα βρεις κανείς μαζεμένους τόσους σημαντικούς σεφ όσους θα δυσκολευτεί σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή πόλη. Από τον Γκόρντον Ράμσεϊ που υπογράφει το μενού του «Opal» μέχρι τον Ιάπωνα Μασάρου Μοριμότο στο φερώνυμο εστιατόριο και από τον Αυστριακό Βόλφγκανγκ Πουκ -έχει ταΐσει το μισό Χόλιγουντ στην απονομή των Οσκαρ το 2017- στο «Cut» ως τον Αλέν Ντικάς στο «IDAM». Με την πτήση από την Αθήνα να διαρκεί μόλις τέσσερις ώρες -σχεδόν όσο και το Λονδίνο- είναι να απορεί κανείς που δεν έχετε πιάσει ακόμα το κινητό τηλέφωνο να αναζητήσετε αεροπορικά εισιτήρια.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στο περιοδικό Gala που κυκλοφορεί με το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Φωτογραφίες: 123RF.com & AFP/VISUALHELLAS.gr
Γνωρίστε περισσότερους ταξιδιωτικούς προορισμούς στο εξωτερικό ΕΔΩ.
