Η μόδα του street food αρχίζει να εξαπλώνεται και πέρα από τα burger, σάντουιτς, πίτσες και noodles. Πρόσφατη απόδειξη το ολόφρεσκο ταϊλανδέζικο που άνοιξε στο Κουκάκι. Ένα μικρό, πολύχρωμο μαγαζί που μοσχοβολάει μπαχαρικά –αχ αυτή η μυρωδιά του κάρυ- που απ’ ότι φαίνεται έχει ήδη αποκτήσει φανατικούς θαμώνες αφού δεν βρίσκεις εύκολα τραπέζι χάρη στις χαμηλές του τιμές και όχι μόνο.
Βρέθηκα στη γειτονιά του μια Παρασκευή βράδυ. Δεν είναι δύσκολο να το βρεις γιατί ούτε μακριά από τη στάση του μετρό Συγγρού-Φιξ είναι ούτε χωμένο σε κάποιο από τα όμορφα στενά της περιοχής. Ήταν αναμενόμενο ότι θα το έβρισκα γεμάτο, όποτε είχα πάει προετοιμασμένος. Βλέπετε είχα ενημερωθεί ότι τα τραπέζια του δεν είναι πολλά –τέσσερα ίσα ίσα- και οι θέσεις στην μπάρα μπροστά από την κουζίνα και αυτές λίγες. Επίσης γνώριζα ότι κρατήσεις δεν κάνουν- άσχετα αν εκείνο το βράδυ είχαν κρατήσει ένα τραπέζι για κάποιον που «έψαχνε» να παρκάρει και ήρθε μετά από 45 λεπτά-, αρά η ολιγόλεπτη αναμονή ήταν δεδομένη. Και όντως έτσι έγινε. Μετά από 10 περίπου λεπτά καθόμουν με την παρέα μου και κοίταγα με περιέργεια τον κατάλογο.
Ο Μπάμπης Ασκερίδης, chef, φαίνεται ότι γνωρίζει καλά την Ταϊλανδέζικη κουζίνα και την αγαπάει. Η επιλογή των πιάτων που έχει κάνει είναι τέτοια ώστε να σας βάλει στη φιλοσοφία της κουζίνας αυτής χωρίς να γίνεται απρόσιτη. Γνωρίζει τις συνταγές και τις παρασκευές καλά και απ’ ότι φάνηκε τις έχει προσαρμόσει στα ελληνικά δεδομένα. Η σούπα, λοιπόν, Tom ka kha –όλα τα πιάτα είναι δύσκολα να τα προφέρεις- με κοτόπουλο, γάλα καρύδας, λεμονόχορτο, φύλα καφίρ, κάλανγκαλ και φρέσκο κόλιανδρο ήταν αρκετά γευστική και αρωματική. Τα παραδοσιακά πιτάκια Karipap gai γεμιστά με κοτόπουλο, πατάτα και κάρυ, είναι νόστιμο ορεκτικό αλλά τηγανιτό. Αντίθετα τα buns τα βρήκα λίγο αδύναμα. Δεν είχαν τη σωστή αναλογία της γέμισης αλλά και η ζύμη τους δεν ήταν τόσο αφράτη και σπογγώδης όπως θα έπρεπε. Τα dumplings Khanom jeeb τρωγόντουσαν ευχάριστα.
Από τα κυρίως ζητήσαμε ένα κόκκινο κάρυ με πάπια, ένα πράσινο με κοτόπουλο και το Lab gai. Το άρωμα από το κόκκινο κάρυ με πήρε από τη μύτη με το που ήρθε στο τραπέζι, όμως, είχε αρκετές αστοχίες. Τα λαχανικά ήταν στην πλειοψηφία τους ωμά –η δε μελιτζάνα κομμένη σε μεγάλα κομμάτια και άνοστη- ενώ το κρέας της πάπιας είχε ψηθεί τόσο ώστε να χάσει όλη του την τρυφεράδα. Ευτυχώς το πράσινο κάρυ που το διαδέχθηκε ήταν αρκετά καλύτερο και για αυτό και δεν έμεινε και για πολύ ώρα στο πιάτο. Τέλος το Lab gai με ψιλοκομμένο κοτόπουλο ήταν νομίζω πιο καυτερό απ’ ότι έπρεπε -αν και η φύση του είναι να είναι καυτερό. Μύριζε φρεσκάδα από το λεμόνι αλλά έκρυβε και μια πικράδα.
Σε γενικές γραμμές θα πω ότι το Tuk Tuk -που για την ιστορία είναι το δημοφιλές για μεταφορές τρίτροχο ξεχωριστό αμαξάκι στην Ταϊλάνδη- είναι μια ενδιαφέρουσα πρόταση μέσα στο γαστρονομικό χάρτη της Αθήνας. Είναι ένα street food διαφορετικό που σαν εμπειρία αξίζει να τη δοκιμάσετε έστω και μια φορά. Τα πιάτα του Μπάμπη όπως σας είπα και παραπάνω, έχουν όλα τα χαρακτηριστικά της Ταϊλανδέζικης κουζίνας και νομίζω ότι όσο περνάει ο καιρός θα γίνονται και καλύτερα.
info
Βεΐκου 40, Κουκάκι, τηλ. 2114051947. Κόστος: 15-20 ευρω/άτομο. Kυριακή μόνο μεσημέρι.
