Από το Ρέθυμνο δεν ήξερα πολλά πράγματα, αν και Κρητικός. Δεν πήγαινα συχνά και γνώριζα όσα και οι περισσότεροι τουρίστες: το κομμάτι της παλιάς πόλης και το φρούριο. Σε ένα πρόσφατο ταξίδι μου με αφορμή τη γιορτή Κρητικής Διατροφής, είχα την ευκαιρία να δω κάποια πράγματα παραπάνω και να σχηματίσω μια καλύτερη γνώμη γι αυτή την πόλη. Ένα από αυτά ήταν και το εστιατόριο Πρίμα Πλώρη, λίγο πιο έξω από το κέντρο του Ρεθύμνου.
Το βράδυ που το επισκέφτηκα ο αέρας ήθελε να μας χαλάσει τα σχέδια και να μην μας επιτρέψει να καθίσουμε στα μπροστινά τραπέζια. Τα κύματα μεγάλα, έσκαγαν με δύναμη κάνοντας ένα μαγευτικό θόρυβο. Μας πρότειναν κάτι πιο προφυλαγμένο, αλλά τη θέα στη φωτισμένη πόλη του Ρεθύμνου που ανοιγόταν μπροστά μας, δεν μας έκανε καρδιά να την αφήσουμε για να προφυλαχτούμε και έτσι, απλά ανεβήκαμε ένα επίπεδο παραπάνω. Να ακούμε το κύμα και να βλέπουμε το Ρέθυμνο.
Ξεκινήσαμε το δείπνο μας με μια ωραία κακαβιά με λαχανικά, ceviche από ροφό με αχινό αρκετό κόλιανδρο και αβοκάντο –του έλειπαν λίγο η οξύτητες αλλά ήταν αρκετά καυτερό- και ένα ισορροπημένο καρπάτσιο από λαβράκι με λάιμ, τσίλι και φύκια. Προχωρήσαμε με χταπόδι «αντικριστό» με φάβα Σαντορίνης. Εδώ το πιάτο ήθελε επεξήγηση γιατί είχαμε απορίες και ο chef Μιχάλης Μαλανδράκης αμέσως μας τις έλυσε. Μας εξήγησε λοιπόν, ότι το χταπόδι αντί να λιαστεί το κάνουν αντικριστό (όπως συνηθίζουν να κάνουν το κρέας στην Κρήτη) και μετά το τελειώνουν στη σχάρα. Η διαδικασία αυτή δίνει σαν αποτέλεσμα ένα μαλακό και νόστιμο χταπόδι και φάνηκε ότι άρεσε, αφού δεν έμεινε τίποτα στο πιάτο. Το καπνιστό χέλι με αβγό ποσέ πάνω σε ciabatta με λάδι τρούφας –που θα μπορούσε να μην υπάρχει- ήταν ένα πιο mainstream πιάτο καλά εκτελεσμένο, που ξέφευγε όμως λίγο από την όλη φιλοσοφία. Αντίθετα, το κριθαρότο με γαρίδες, ξηρό ανθότυρο, τραγανά κρεμμύδια και ντοματάκι ήταν σωστά βρασμένο -κρατούσε λίγο και το έκαναν τραγανιστό- ζητούσε παραπάνω πιπέρι και τρωγόταν πολύ ευχάριστα. Στο ίδιο επίπεδο και το φιλέτο ροφού με την πολύ νόστιμη σάλτσα ούζου, που έδενε με τον λεμονάτο πουρέ και το σχινόπρασο.
Η αγάπη του Μιχάλη για τα φρούτα της θάλασσας και το ψάρι είναι κάτι παραπάνω από αντιληπτή μέσα από τα πιάτα του. Και όπως διαπιστώσαμε έχει τον τρόπο και την δυνατότητα να τα μαγειρεύει και να τα αποδίδει καλά. Χωρίς ιδιαίτερες ακρότητες, ούτε εντάσεις, κάτι που είναι και καλό και κακό, αλλά με πολύ μεράκι. Και με μια παγωμένη ρακή (πολλές ήταν όχι μια) βάλαμε τέλος σε ένα όμορφο βράδυ με τον αέρα να συνεχίζει να φυσά μανιασμένα και τα κύματα να πέφτουμε με δύναμη στα βράχια και εμάς να κοιτάμε τα φώτα της πόλης και να απολαμβάνουμε την φημισμένη Κρητική φιλοξενία.
info
Ακρωτηρίου 4, Ρέθυμνο, τηλ. 28310 56990.
Δείτε επίσης
Κρητική γη, ο τόπος των αντιθέσεων!
