Με τον Αριστοτέλη Μέγκουλα, σεφ- ιδιοκτήτη του εστιατορίου Pomo d’ Oro, είχαμε μιλήσει πολλές φορές στο τηλέφωνο. Είχαμε και άλλες τόσες συναντηθεί εδώ και εκεί, αλλά ποτέ δεν είχα πάει στο μαγαζί του στη πόλη της Κέρκυρας. «Μα πως γίνεται αυτό; Πρέπει να έρθεις», μου είχε πει την τελευταία φορά. Έτσι, όταν βρέθηκα στο νησί, πριν από μερικές μέρες, δεν γινόταν να μην το επισκεφτώ.
Το Pomo d’ Oro βρίσκεται στην ήσυχη πλατεία Σκαραμαγκά, πίσω από τα παλιά τείχη της πόλης, και στεγάζεται σε ένα κτίριο όπου παλιά φιλοξενούσε την λέσχη Ιταλών αξιωματικών. Μάλιστα στους τοίχους του φαίνονται ακόμα τα σημάδια από τον βομβαρδισμό του από τους Γερμανούς. Τα τραπέζια πάνω στην πλατεία ήταν σχεδόν όλα κατειλημμένα όταν έφτασα, όμως υπήρχε ένα μικρό στο οποίο και με οδήγησε η Μαρία Στρατάκου, κινητήριος δύναμη του εστιατορίου και φανταστική οικοδέσποινα.
Τη φιλοσοφία της κουζίνας του Αριστοτέλη την γνώριζα. Μου αρέσει ο τρόπος, με τον οποίο προσεγγίζει την κερκυραϊκή, ελληνική κουζίνα καθώς και η προτίμηση του στο να αφήνει τα υλικά να μιλάνε από μόνα τους. Επιλέγει παραγωγούς και προϊόντα από τον τόπο του, δεν συμπαθεί το τηγάνι, για αυτό και τίποτα δεν τηγανίζεται (εκτός από κάτι τραγανές, αέρινες πατάτες που έρχονται μαζί με τα κεφτεδάκια, πιάτο που δεν σερβίρεται καθημερινά) και χρησιμοποιεί μόνο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο. Μάλιστα το τελευταίο θα το βρείτε σε πολλά πιάτα και ωμό, από πάνω για τελείωμα.
Το δείπνο δεν θα μπορούσε να μην ξεκινήσει με την διάσημη σαλάτα Καλοκαίρι, για την οποία όλοι μιλούν. Δεν είναι πάντα η ίδια, μιας και αλλάζει ανάλογα με το τι υπάρχει φρέσκο και τι είναι της εποχής, όπως μου εξήγησε ο Αριστοτέλης. Για παράδειγμα η δική μου είχε καρπούζι και ντομάτα πολλά φρέσκα μυρωδικά, πίκλες, ψητές πιπεριές, πικάντικο λευκό τυρί, γιαούρτι και αρκετό ελαιόλαδο – εξαιρετικό παρθένο φυσικά. Μια σαλάτα πληθωρική, που ξεχειλίζει από φρεσκάδα.
Ζήτησα μια ακόμα, τη σαλάτα Πρίγκιπα. Σε αυτή συνδυάζονταν με έξυπνο και ωραίο τρόπο τα φρέσκα φασόλια (ποικιλία από αυτά) με μαριναρισμένο γαύρο, τρίμμα αυγοτάραχο και καβουρδισμένα κουκουνάρια. Υλικά που ίσως όπως τα διαβάζετε να μην σας ταιριάζουν, όμως στο πιάτο μέσα έδεναν πολύ όμορφα μαζί. Δοκίμασα ακόμα τον μαριναρισμένο ξιφία με αγκινάρα τουρσί και σταφύλι, αλλά και τα γεμιστά της άλλης μέρας» που τα φτιάχνει με χυμό από καρπούζι και είναι απλά φανταστικά. Αντίθετα τα ραβιόλι, τα οποία ήταν γεμιστά με μανιτάρι και είχαν από πάνω τρίμμα αυγοτάραχο δεν ήταν ένα πιάτο που θα ζητούσα ξανά.
Φτάνοντας στα κυρίως μπορεί η αργοψημένη προβατίνα με τα βλίτα και την κρέμα από γίγαντες να μην με κέρδισε, όμως το κουνέλι «στουφάδο» δεν μπόρεσα να το αποχωριστώ. Με γεμάτη γεύση, πλούσια υλικά και ωραίες αναλογίες και ισορροπίες, με σκλάβωνε σε κάθε πιρουνιά.
Η γυμνή από φολκλορικά στοιχεία και εντυπωσιασμούς κερκυραϊκή κουζίνα του Αριστοτέλη Μέγκουλα έχει μια σεμνότητα που γοητεύει. Έχει χαρακτήρα και προσωπικότητα. Κρύβει παράλληλα και νόστιμες ιστορίες, που ξυπνούν αναμνήσεις τις οποίες μπορεί να πάρει ο καθένας μας μαζί του όταν φύγει από το νησί των Φαιάκων.
Και αυτές οι αναμνήσεις είναι που θα τον κάνουν να επιστρέψει και πάλι, εδώ στην ήσυχη γειτονιά της τουριστικής πόλης της Κέρκυρας και στο εστιατόριο του Αριστοτέλη.
info
Σκαραμαγκά 13, Κέρκυρα, τηλ. 2661028680
