Στην αρχή κυκλοφορούσε σαν εναλλακτικό μυστικό στα στόματα των «οικείων», που σε αποθάρρυναν λέγοντας πως ποτέ δεν πρόκειται να βρεις τραπέζι. Τα ραντεβού για τις τσιπουροποσίες του σαββατοκύριακου εδώ κανονίζονται με λαχτάρα από τη Δευτέρα, καθώς ο χώρος είναι μικρός και δεν μπορεί να χωρέσει «όλους τους καλούς».
Τοίχοι ασοβάτιστοι, ψυγείο του ’60, κάπου ψηλά ο Αθανάσιος Διάκος όπως τον είδε ο Θεόφιλος, φθαρμένα μωσαϊκά, ρεμπέτικα στο τέρμα του νταλκά, βαβούρα της χαράς, σαν παλιός καφενές που βουίζει όσο ανεβαίνουν οι γράπες στα καραφάκια. Και ξαφνικά στο τραπέζι προσγειώνεται ένα πυργάκι φάβας με ένα μοσχιό λουκούμι στην κορυφή και πιο πάνω μια ολόγλυκη σος λιαστής ντομάτας, αλλά και μια φωλιά από αχνιστό σταμναγκάθι, πάνω της αβγό χταποδιού και σος λευκού ταραμά, σε styling τουλάχιστον επιπέδου Χίλτον!
Ο Γιάννης Λουκάκης, πρώην της ομάδας της Φωλιάς και του Sebrico, μαγειρεύει γκουρμέ, αλλά νομίζω ότι αν του το πεις έτσι θα τον προσβάλλεις. Ο λεμονάτος γαύρος έρχεται καυτός στο τηγάνι του, η σουπιά που μοσχοβολά κάρβουνο, εβένινη από το μελάνι της, πάνω σε ένα θεϊκό ριζότο, το θαλασσινό κριθαρότο παίρνει κανέλα, το μοσχοχτάποδο γίνεται λεμονάτη μαγειρίτσα, οι σαρδελίτσες ολόφρεσκες τυλίγονται σε αμπελόφυλλο και ταιριάζουν με μια βελουτέ σκορδαλιά από παντζάρι, το χανιώτικο γαλοτύρι τα βρίσκει με χαρουπένιο παξιμάδι, ντομάτα, κρεμμύδι και κρίταμο τουρσί και ο μεζές δεν θα είναι ποτέ πια αυτός που ήξερες.
info
Αθ. Χριστοπούλου 12, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310 268826.
