Σε μια ήσυχη γειτονιά πίσω από την πολύβουη λεωφόρο Γαλατσίου, ο πληθωρικός executive chef Μιχάλης Μερζένης προτείνει μια κουζίνα πεντανόστιμη και παιχνιδιάρικη, που ενώνει όμορφα το ελληνικό μαγειρικό παρελθόν με τη mix & match προσέγγιση του παρόντος. Το Elea βρίσκεται στον μικρό πεζόδρομο της οδού Σύρου και είναι κυριολεκτικά ένα με τη γειτονιά. Δεν φωνάζει, δεν ξεχωρίζει από τον γύρω χώρο αν και, με το που μπαίνουμε, ξεχωρίζουμε αμέσως στην αυλή αρκετούς celebrities, δίπλα σε νέα ζευγάρια και μεγάλες παρέες στη σάλα.
Το φαγητό είναι απροσποίητο και κατανοητό, έχει ελληνική ψυχή και σπουδαία πρώτη ύλη. Με παντιέρα τη λιτότητα και τη μνήμη, η κουζίνα παίζει με αρωματικά βότανα, χόρτα και φρούτα και δοξάζει την ελληνικότητα, κλείνοντας το μάτι με νεανική αυθάδεια στο καινούργιο. Άλλωστε τη διάθεσή του προς το ρέμπελο και το αυθάδες μας το έχει δείξει ο Μερζένης στο viral εστιατόριο του «Άσωτος» στο Παγκράτι.
Το μενού στο Elea
Από το μικρό μενού, διαλέγουμε αμέσως «χειροποίητα ντολμαδάκια στη φωτιά με συνοδεία γιαούρτι πικάντικο με σταφίδες και κουκουνάρι». Αν σας λένε κάτι τα κασιώτικα ντολμαδάκια, λεπτά σαν το μικρό δάχτυλο του χεριού και τσουπωτά, έτσι είναι κι εδώ. Μια μπουκιά το καθένα, με ορεκτικό καπνιστό άρωμα από την πυρά απ’ όπου πέρασαν. Μια βουτιά στο ελαφρώς καυτερό γιαούρτι με απόηχους από την μικρασιάτικη κουζίνα, όπως πλουτίζεται από τα κουκουνάρια και τις σταφίδες, ανεβάζει την ένταση. Ένα πιάτο που θα παραγγείλετε οπωσδήποτε.
Πραγματικά καυτερή η τυροκαυτερή, με τα κουκουνάρια της για υφή και ορεκτική όσο δεν λέγεται, δίνει πάσα σε ένα κλασικό και ξεμυαλιστικό πιάτο της ελληνικής γεύσης: «κεφτεδάκια με σάλτσα». Από τους ωραιότερους κεφτέδες της πόλης, με τον σωστό πιπεράτο δυόσμο, με την υπέροχη χρυσοκάστανη κρούστα απ’ έξω και κρεατένια ζουμερή καρδιά, μέσα σε μελωμένη σάλτσα ντομάτας.
Δροσερό και τραγανό διάλειμμα από τις παραπάνω εντάσεις, η «σαλάτα με καρδιές μαρουλιού, ροδάκινο, ρόκα και ψητό ταλαγάνι και dressing από ρακόμελο». Η γλυκόξινη φρεσκάδα του ροδάκινου και το ευρηματικό dressing από ρακόμελο επιμένουν να φωνάζουν καλοκαίρι, ενώ το ημερολόγιο δείχνει προς τον χειμώνα.
Σε απαλούς γευστικούς τόνους η «ανοιχτή σπανακόπιτα πάνω σε flat bread». Ζωντανά χορταρικά, φρέσκος άνηθος που μοσχομυρίζει και άφθονη φέτα. Είναι αναζωογονητική όλη αυτή η βοτανικότητα πάνω στη ροδοψημένη ζύμη.
Ζεστή και φιλόξενη ατμόσφαιρα
Ρίχνουμε μια ματιά τριγύρω περιμένοντας τα κυρίως πιάτα. Αισθητική φρέσκια και ανοιχτόκαρδη, με τη ζεστασιά του ξύλου σε λευκό φόντο στη σάλα με το όμορφο μπαρ στο πίσω μέρος.
Μεγάλες τζαμαρίες μπροστά που βγάζουν στη γλυκύτατη αυλή-βεράντα με τη συρόμενη οροφή, περιφραγμένη διακριτικά. Δεν χρειάζονται περισσότερα από δύο λεπτά για να ξεχάσεις πως βρίσκεσαι στη μεγάλη λεωφόρο με την ασταμάτητη κίνηση. Η αίσθηση της γειτονιάς, η βεβαιότητα πως θα σε φροντίσουν, θα σε ταΐσουν τίμια και νόστιμα σε αγκαλιάζει υπέροχα. Το σέρβις από τα νεαρά παιδιά είναι επαγγελματικό και πολύ ευχάριστο.
Κάθε Παρασκευή ο dj παίζει μουσική που βασίζεται στο remixing γνωστών και αγαπημένων ελληνικών τραγουδιών. Ταιριάζει μια χαρά στη χαλαρή νεανική ατμόσφαιρα του χώρου και του φαγητού.
Τα κυρίως που ξεχωρίζουν
Οι μισοί από την παρέα επιλέγουν χωρίς δεύτερη σκέψη ως κύριο πιάτο τα «αρνίσια παϊδάκια στα κάρβουνα με πουρέ μελιτζάνας και σάλτσα ντομάτα», τα οποία ανακοινώνουν την παρουσία τους πριν ακόμα τα δούμε, με το ακαταμάχητο άρωμά τους. Φθάνοντας στο τραπέζι, εντυπωσιάζουν και μόνο με το styling του πιάτου, καθώς σερβίρονται όρθια, το ένα δίπλα στο άλλο σαν πύργος. Τον …εκπορθήσαμε, απολαμβάνοντας το ξεροψημένο λιπάκι δίπλα στο κόκαλο και τη ζουμερή μπουκιά στο πάνω μέρος. Μια ιδέα που αναπαράγει θαυμάσια το χουνκιάρ μπεγιεντί με τα ψητά παϊδάκια στη θέση του κοκκινιστού μοσχαριού.
Οι υπόλοιποι της παρέας ψηφίζουν «φιλέτο τόνου με χόρτα εποχής, ντομάτα και λαδολέμονο». Στην πραγματικότητα, ο σεφ προσφέρει ένα υπέροχο tataki, όπου ο τόνος, κάποιο άλλο ψάρι ή κρέας ψήνεται με μια γιαπωνέζικη τεχνική, ίσα ίσα για να αποκτήσει μια κρούστα απ’ έξω, να κρατήσει τους χυμούς και από μέσα να μένει ελάχιστα ή καθόλου ψημένο. Έτσι ήλθε ψημένος ο εξαιρετικός τόνος. Δίπλα η ωμή τριμμένη ντομάτα και τα ελάχιστα βρασμένα χόρτα, μαζί το αρωματικό λαδολέμονο, φωνάζουν Μεσόγειο.
Γιατί Elea;
Γιατί ονομάστηκε το εστιατόριο Ελιά, όντας μέσα στο αστικό Γαλάτσι; Διότι η ρίζα της ελιάς αντέχει ατελείωτα, στερεώνει ακλόνητα το δέντρο στη γη και συνδέει τους καινούργιους καρπούς με το βαθύ παρελθόν. Όπως και η ελληνική κουζίνα. Άλλωστε, οι ιδιοκτήτες του Elea, οι νέοι και δραστήριοι επιχειρηματίες Παναγιώτης Λάλος και Χρυσούλα Βασιλοπούλου, ποντάρουν ελληνικά και επιτυχημένα, με επιχειρηματικό background το πρωτότυπο «57 Fashion Bar» και το «57 Fashion Café» όπου συνυπάρχει μαγαζί με μοδάτα ρούχα, cafe και bar.
Φτάνοντας στο τέλος του γεύματος, όσοι λαχταρούν τη γευστική γενναιοδωρία του «ωραίου γλυκού της Κυριακής» και τα πλούσια σιροπιαστά του ταψιού, θα ψιθυρίσουν «αλληλούια». «Πορτοκαλόπιτα σιροπιαστή με κρέμα πορτοκάλι, αρωματισμένη με λουίζα, και σορμπέ πορτοκάλι», «μπακλαβάς μιλφέιγ (πολύ τραγανά τα φύλλα) με κρέμα φυστίκι» και ένα μαστιχωτό «εκμέκ τσουρέκι με κρέμα μαχλέπι και παγωτό καϊμάκι». Αυτό το τελευταίο, μας άρεσε πολύ. Όχι πολύ γλυκό, όχι πολύ σιροπιαστό, με μαστιχωτό τσουρέκι, όπως το αυθεντικό τούρκικο εκμέκ, με άρωμα από το μαχλέπι και έξοχο παγωτό.
Info
Σύρου 13–15, Γαλάτσι, 210 2923401
Διαβάστε επίσης
Garum: Όταν ο αρχαιοελληνικός γάρος εισβάλλει στην ασιατική κουζίνα
RawBata: Η γαστροταβέρνα του πολυτάλαντου σεφ Χρόνη Δαμαλά
