Ένας μικρός φούρνος στην περιοχή της Καμάρας εδώ και 32 χρονιά φουρνίζει καθημερινά το πιο μοσχομυριστό τσουρέκι σε ολόκληρη τη Θεσσαλονίκη. Πριν 130 χρονιά ακριβώς στα 1895 η Θεσσαλονίκη αποκτούσε το πρώτο της τραμ. Μια διαδρομή 5,5 χιλιομέτρων που ξεκινούσε από την πλατεία Ολύμπου και έφθανε μέχρι τη λεωφόρο βασιλίσσης Όλγας και την ιστορική γειτονιά του Ντεπώ. Ένα βροχερό πρωινό εκατόν τριάντα χρονιά μετά έμπαινα στο μετρό στη στάση 25ης Μάρτιου στο ύψος του Ντεπώ με κατεύθυνση της Αγ. Σοφίας. Από εκεί περπάτησα δέκα περίπου λεπτά μέχρι να φθάσω στην περιοχή της Καμάρας.
Ανεβαίνοντας την οδό Ιασωνίδου με κατεύθυνση την Αγ. Δημήτριου με μια πυκνή πρωινή ομίχλη να γεμίζει με το αιθέριο της πέπλο τον ορίζοντα μειώνοντας την ορατότητα στο ελάχιστο, στα ρουθούνια μου έφθασαν οι μυρωδιές από μαχλέπι και φρέσκο βούτυρο. Αρκετά κοντά στην αψίδα του Γαλερίου (γνωστή και ως Καμάρα) στον αριθμό 19 της Ιασωνίδου συνάντησα τον λιλιπούτειο φούρνο της ιστορίας μας. Το όνομα του: Το ψωμί της Γερακίνας. Ο φούρνος θυμίζει το σοκολατόσπιτο του παραμυθιού των αδερφών Γκριμ. Εκεί, όπου ο Χάνσελ και η Γκρέτελ ξεγελιούνται από τις λιχουδιές και μπλέκουν σε μια παραμυθένια περιπέτεια. Λογιών λογιών χειροποίητα στολίδια, σοκολατένιες προθήκες, δαντέλες και λοιπές διακοσμητικές αναφορές χαρίζουν στον φούρνο της ιστορίας μας αυτή την παραμυθένια παρομοίωση. Ο φούρνος άνοιξε την άνοιξη του 1993. Η ιδιοκτήτρια, Αρετή Λοΐζου, κρατά από γενιές ζαχαροπλαστών, καθώς η οικογένεια της είχε το ζαχαροπλαστείο Κωνσταντινούπολη στη Λεωφόρο Στρατού, με ειδίκευση στα πολίτικα γλυκά και τα τσουρέκια.
Από έναν παλιό ξυλόφουρνο στο χωριό Γερακίνα στη Χαλκιδική ξεκίνησαν να προμηθεύονται το ψωμί εξού και το όνομα του φούρνου (Γερακίνα). Μακράς ωρίμανσης προζυμένιο λευκό ολικής και πολύσπορο είναι μερικοί από τους κωδικούς, που καταφθάνουν εδώ από τα χωριά του Πολύγυρου. Η Γερακίνα στο δικό της παραπλήσιο εργαστήριο παρασκευάζει καθημερινά χωριάτικες πίτες με τυρί, με σπανάκι, με κασέρι και μανιτάρια, γλυκές κολοκυθόπιτες που κάνουν θραύση, πεϊνιρλί αλλά και μπουγάτσες με κιμά και κρέμα. Όση ώρα βρίσκομαι στο κατάστημα οι βιτρίνες αδειάζουν με συνοπτικές διαδικασίες. Οι πίτες και τα τσουρέκια. Κυρίως τα τσουρέκια. Αυτός είναι και ο λόγος, που ο φούρνος μένει ανοιχτός καθημερινά έως τις εννέα το βράδυ.
Τι κάνει τόσο ιδιαίτερο το τσουρέκι στη Γερακίνα ρωτάω την κα Λοΐζου. «Η συνταγή του πατερά μου» μου απαντά. «Η συνταγή περιέχει κακουλέ, σαλέπι, μαστίχα, φρέσκο βούτυρο και το μυστικό μας συστατικό, περίσσια αγάπη» συνεχίζει, ενώ παράλληλα δεν σταματά να πουλάει τσουρέκια, καυτά – καυτά μόλις έχουν βγει από τον φούρνο. Τα τσουρέκια εδώ είναι τεσσάρων ειδών. Τσουρέκι σκέτο, με γέμιση σοκολάτα υγείας και κροκάν αμυγδάλου, με γέμιση κάστανο και επικάλυψη κρέμα κάστανο και ένα με ταχίνι και σουσάμι χωρίς αυγά και βούτυρο. Σίγουρα κάποιοι θα αναρωτηθείτε τι κάνει αυτά τα τσουρέκια τόσο ξεχωριστά. Στα δικά μου μάτια και έχοντας δοκιμάσει πολλά διαφορετικά τσουρέκια τα συγκεκριμένα κρύβουν όλη τη ζεστασιά μιας καλοδουλεμένης ζύμης, που μοσχοβολά γάλα και βούτυρο αρτυμένη με τις σωστές ποσότητες από σαλέπι, κακουλέ και μαστίχα. Μια ζύμη που με το πέρασμα των ημερών χάνει ελάχιστα την ελαστικότητα της και τον γευστικό της χαρακτήρα.
Τίποτε εδώ δεν θα ήταν, βέβαια, το ίδιο χωρίς την Αρετή Λοΐζου. Δοτική και ανεπιτήδευτα ευγενική γνωρίζει του πελάτες, με τα μικρά τους ονόματα και τους κερνά καθημερινά μια γλυκιά καλημέρα και ένα χαμόγελο. «Εμείς εδώ ερχόμαστε για την Αρετή. Για την Αρετή και την κολοκυθόπιτα» μου ψιθυρίζει μια κυριά καθώς πληρώνει στο ταμείο.
Ο φούρνος λειτουργεί Δευτερά με Σάββατο από τις έξι το πρωί έως τις εννέα το βραδύ.
info
Λεωνίδα Ιασωνίδου 11, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310269267
Το άρθρο της εβδομάδας
