Η άνοιξη βγαίνει από τον αγωνιστικό χώρο, το καλοκαίρι τελειώνει την προθέρμανσή και το περιμένουμε να κάνει άμεση είσοδο στο καυτό τερέν. Η δροσιά στα βόρεια της Αττικής, το πράσινο, η παραδοσιακή κρεοφαγία κάτω από τα δέντρα, είναι το αντίπαλο δέος του (επίσης θεϊκού) τρίπτυχου «κυματάκι, ψαράκι, θαλασσούλα». Τα χωριά στα βόρεια της Αττικής έχουν ατμόσφαιρα, έχουν γράψει ιστορία στην τέχνη της σούβλας και της σχάρας και πολλές φορές θέλεις και ζακετάκι τα βράδια. Παράλληλα και για λόγους κατανόησης στις δυσκολίες της μετακίνησης προτείνουμε και ταβέρνες στα νότια, που προσομοιάζουν όμως σε ύφος και ατμόσφαιρα με τις βουνίσιες. Όλες, εκτός από το εκλεκτό φαγητό, έχουν πίσω τους ιστορία και συνδέονται γοητευτικά με το αθέατο παρελθόν της ανθρωπογεωγραφίας της Αττικής.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Άγιος Μερκούριος
Παλιά, η διάσημη ταβέρνα, ήταν «χάνι». Όχι στη θέση που βρίσκεται σήμερα, αλλά πιο μακριά στην τοποθεσία Άγιος Μερκούριος κοντά στη Μαλακάσα, 9 χλμ. πιο κάτω. Μια εικόνα εκείνης της χαμένης πια εποχής, θα ανακαλύψετε βλέποντας την ταινία «Η κυρά μας η μαμή» με την αξέχαστη Γεωργία Βασιλειάδου. Εκεί γυρίστηκε. Το 1977 πέρασε στην οικογένεια Καλομοιλίδη και το 2009 μεταφέρθηκε στο σημερινό σημείο, στα χέρια της τρίτης γενιάς, διατηρώντας το ίδιο όνομα. Ακόμα και σήμερα, έτσι όπως κάνουμε όλες αυτές τις στροφές ανάμεσα στις ανατολικές δασωμένες (ή καμένες) πλευράς της Πάρνηθας, πάνω από τη Βαρυμπόμπη, εύκολα φανταζόμαστε ένα απομακρυσμένο, αγροτικό σκηνικό με σκονισμένους χωματόδρομους 70 -100 χρόνια πριν.
Όπως και να ‘χει, ο σημερινός καλοφαγάς κρεοφάγος ξεκινώντας για τον Άγιο Μερκούριο, έχει κατά νου πριν από όλα τα λεπτοκομμένα τρυφερά παϊδάκια του, με το ξεροψημένα λιπάκι. Μετά, ισάξια στη νοστιμιά και μεγάλο σουξέ, το μοσχαρίσιο συκώτι γάλακτος που λιώνει στο στόμα και μεζές σπουδαίος, η αρνίσια συκωταριά στο τηγάνι. Η tomahawk, μια στιβαρή βοδινή σπαλομπριζόλα, το σωστά ψημένο rib-eye, το μοσχαρίσιο διάφραγμα δείχνει πως το μαγαζί παρακολουθεί προσεκτικά τις εξελίξεις στο μέτωπο του κρέατος. Έχει και ψητό κοτόπουλο και μοσχαρίσιο μπιφτέκι. Για μελωμένο κότσι θα περιμένετε να έλθει πάλι ο χειμώνας. Οι τηγανητές πατάτες δεν χορταίνονται, το τεράστιο πεντανόστιμο τυροπιτάρι έρχεται αχνιστό και ακαταμάχητα μοσχοβολιστό, η τυροκαυτερή είναι πραγματικά καυτερή. Φτάνοντας στο γλυκό, θα απολαύσετε μια σούπερ πορτοκαλόπιτα. Για κέρασμα μια τρεμουλιαστή δροσερή πανακότα.
Σέρβις σε σταθερή ροή ακόμα και τις αργίες και τις γιορτές όπου γίνεται λαϊκό προσκύνημα, ψυχή του μαγαζιού η Γιάννα, ευγενέστατη, πολύ επικοινωνιακή και άκρως φιλόξενη, Μέσα στη σάλα με τους πέτρινους τοίχους, την ήπια ρουστίκ διακόσμηση και τα μεγάλα παράθυρα, το τζάκι καίει ασταμάτητα όταν κάνει ψύχρα. Το καλοκαίρι με τον καλό καιρό πιάνουμε θέση στην υπερυψωμένη βεράντα. Θέα στις πλαγιές της Πάρνηθας πότε καταπράσινης πότε καμένης. Εμείς χτυπάμε κάρτα σε όποια φάση και να βρίσκεται. Στο βάθος ολόκληρη η Αθήνα, πέρα μακριά, ο Σαρωνικός και η Άίγινα.
Α΄ Φυλάκιο Πυροσβεστικής, Βαρυμπόμπη, τηλ: 2108169617
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Αγρόκτημα Ρεγκούκου
Οι περισσότεροι δεν ξέρουμε καν που βρίσκεται η Αμυγδαλέζα, η έδρα της ταβέρνας. Λοιπόν, δεν είναι δύσκολο, λίγο πιο πέρα από το χωριό Σταμάτα, λίγο πιο ερημικά, περίπου 30 χλμ. από το κέντρο της Αθήνας. Μέσα σε μια υπέροχη φύση, στο καταπράσινο τοπίο της Πεντέλης προς τη λίμνη του Μαραθώνα, είναι μια πραγματικά εξοχική ταβέρνα. ´Όταν ξεκίνησε τη δεκαετία του ‘50, μέσα στο αμιγώς αγροτικό τοπίο της περιοχής ήταν ένα αγρόκτημα με τα χωράφια του, τα μποστάνια του, τα δέντρα και την κτηνοτροφική του μονάδα. Κάποια στιγμή φτιάχτηκε η ταβερνούλα και με τα χρόνια, από γενιά σε γενιά, εξελίχτηκε σε μια περίφημη εξοχική ταβέρνα, που εδώ και χρόνια εφαρμόζει ως αυτονόητη πρακτική τη λογική farm to table που τελευταία ανακαλύπτουν εκστασιασμένοι κάποιοι νεοεισαχθέντες στα γαστρονομικά πράγματα. Πως μεταφράζεται αυτό; Σχεδόν όλα τα πεντανόστιμα κηπευτικά και τα λαχανικά, κολοκυθάκια, ντομάτες, φασολάκια, κλπ , ανάλογα με την εποχή, που μαγειρεύουν στην κουζίνα, καλλιεργούνται στο μποστάνι τους και στη δροσερή αυλή προσφέρουν μια προσεγμένη κλασική ελληνική κουζίνα. Σπεσιαλιτέ το μελωμένο κατσικάκι με πατάτες, τα καλοτηγανισμένα, αρωματικά, αφράτα κεφτεδάκια, αρνί φρικασέ, κουνέλι στιφάδο, πίτες χειροποίητες, ωραιότατο τυροπιτάρι. Τα κρεατικά τα παίρνουν από τον Μαγγίνα, μεγάλη οικογένεια της περιοχής με βαριά ιστορία στα κοπάδια και στα γαλακτοκομικά, και ψήνουν άψογα παϊδάκια στα κάρβουνα που καίνε αδιάκοπα συν συκωταριά και σεφταλιές.
Αμυγδαλέζα, τέρμα οδού Έκτορος 2106217898
Ραμνούς
Ακόμα και σήμερα, υπάρχουν άγνωστα μέρη μέσα στην Αττική. Σαν τον αρχαιολογικό χώρος του Ραμνούντα ας πούμε, γύρω στα 60 χιλιόμετρα βορειοανατολικά από το κέντρο της Αθήνας, 7 χιλιόμετρα από το λιμάνι της Αγίας Μαρίνας, περίπου 20 λεπτά από την παραλία Σέσι και 15 λεπτά με το αυτοκίνητο από την παραλία του Σχοινιά. Για να έρθουμε στο θέμα μας λοιπόν, μια εξόρμηση στην εξοχική ταβέρνα «Ραμνούς», είναι μια εκδρομή με πολυσύνθετο προφίλ. Το μαγαζί, ξεκίνησε τη ζωή του τη δεκαετία του ‘50 και ήταν στην πραγματικότητα το πέτρινο σπιτάκι της οικογένειας όπου έφτιαχναν κάποιο φαγάκι για τους περαστικούς κυνηγούς με περιζήτητο τον κοκκινιστό κόκορα με μακαρόνια -το φαγητό ακόμα βρίσκεται σε μεγάλη ζήτηση και δικαίως αφού είναι πεντανόστιμο. Ανάμεσα στα πολλά που θα αγαπήσετε είναι το τυροπιτάρι και το παστουρμαδοπιτάρι με χειροποίητο φύλλο, προβατίνα με πατάτες στη λαδόκολλα και στα κάρβουνα που αυτήν την εποχή είναι στην εποχή της, αρνάκι στη γάστρα αρωματισμένο με δεντρολίβανο, πολλές πίτες, τυροκαυτερή και τζατζίκι δικό τους, ραδίκια βραστά, κάτι τυροκροκέτες μούρλια. Βρίσκεται στη μέση του πουθενά μέσα στον σχεδόν άγνωστο και συναρπαστικό αρχαιολογικό χώρο του Ραμνούντα, κοντά στη θάλασσα. Απόλυτη ησυχία, τριγύρω λόφοι με χαμηλή βλάστηση, τα δικά τους βοσκοτόπια, ο ελαιώνας τους, ο αμπελώνας, το μποστάνι τους. Έχουν και κοτέτσια, που όπως μας είπε η ιδιοκτήτρια κ. Βασιλική Λέπουρα που μαγειρεύει μαζί με τον κ. Μάκη, όταν δεν κάνει ζέστη όπως κάνει τώρα, δίνουν τα αυγά για το διάσημο πιάτο τους αυγά με πατάτες και φέτα. Επομένως ό,τι έρχεται στο τραπέζι, λαχανικά, κηπευτικά, πουλερικά, το ελαιόλαδο, τα χόρτα, όπως και τα αυγά (το χειμώνα) είναι δικά τους. Τα παϊδάκια και τα λουκάνικα στα κάρβουνα μαζί με τις δικές τους σαλάτες εποχής, βραστές ή ωμές είναι άλλο ένα σπουδαίο κεφάλαιο της ταβέρνας. Λίγο πριν ή λίγο μετά το φαγητό, θα μπορούσαμε να ανεβούμε στην οχυρωμένη αρχαία ακρόπολη μέσα από μια διαδρομή που βλέπει ολόκληρο τον Ευβοϊκό κόλπο περπατώντας εκεί που το 500 π.χ. βρισκόταν μια αστική περιοχή και που σήμερα μοιάζει σαν ερειπωμένο χωριό… Καλύτερα να κάνετε κράτηση για να καθίσετε με την άνεσή σας στη δροσερή αυλή.
Τέρμα Λ. Ραμνούντος , Αρχαιολογικός Χώρος Ραμνούντα, τηλ: 2294063670
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Χριστόφορος
Στο μεγαλύτερο χωριό των Μεσογείων, στο Κορωπί, ένα από τα δημοφιλή μέρη για κρεοφαγική κραιπάλη, βρίσκεται η μεγαλύτερη ταβέρνα -ψησταριά της Αττικής. Ο «Χριστόφορος» ξεκίνησε το 1953 από την οικογένεια κτηνοτρόφων Ράπτη και τότε λεγόταν «Βοσκοπούλα». Το σημερινό του όνομα το πήρε όταν ανέλαβε την ταβέρνα ο Χριστόφορος, ο γιος της οικογένειας. Ο Χριστόφορος λοιπόν μετέτρεψε το οικογενειακό μαγαζί σε μια τεράστια ταβέρνα -υπερπαραγωγή και το καλοκαίρι που λειτουργεί πλήρως ο εξωτερικός χώρος, μπορεί να ταΐσει και χίλια άτομα. ´Όλα όμως στο μαγαζί είναι τεράστια. Τα μοσχαρίσια μπιφτέκια απλά και γεμιστά με τυρί (φοβερά) έχουν το μέγεθος πιατέλας. Οι μοσχαρίσιες μπριζόλες είναι υπερμεγέθεις. Οι σούβλες είναι αμέτρητες: αρνί, γουρουνόπουλο, χοιρινό και κοτόπουλο κοντοσούβλι, κοκορέτσι, αρνίσια κεφαλάκια-μερικοί έρχονται μέχρι εδώ αποκλειστικά για αυτόν τον σκληροπυρηνικό μεζέ. Φυσικά, διαθέτει παϊδάκια αρνίσια και παϊδάκια από πρόβατο, και ακόμα συκωταριά τηγανιά και γλυκάδια σχάρας. Αφήνοντας τα κρεατικά, πάμε στις πίτες στις τυροκροκέτες, στους κολοκυθοκεφτέδες, στα ψητά λαχανικά, στη φέτα «μπουγιουρντί» -πολύ νόστιμο πράγμα.
«Προσέχουμε πολύ από πού παίρνουμε το κρέας» μας λέει η κ. Ανθή Ράπτη. Ανάλογα με την εποχή φέρνουμε αρνιά από τα Γιάννενα, την Κρήτη, αρνιά από τη Μυτιλήνη, τις μοσχαρίσιες μπριζόλες από τις Σέρρες. Ουσιαστικά από όλη την Ελλάδα. Σερβίρουν κρασί χύμα Σαββατιανό, την κατεξοχήν ντόπια ποικιλία των Μεσογείων, έχουν πάρα πολύ κόσμο, πολλές οικογένειες, πολύ ζωντάνια. Γιορτές και αργίες, η κράτηση είναι απαραίτητη.
Μιχάλη Καλαβρυτινού 11, Καλύβια Θορικού, τηλ: 2299048266
Πιπινιός
Πρωτοπήγαμε στον Πιπινιό ένα καλοκαίρι πριν πολλά χρόνια επειδή κάποιος προβατομανής της παρέας είχε ακούσει πως κάθε Πέμπτη βάζει προβατίνα στη σούβλα, στη δροσερή αυλή, κάτω από τις μουριές. Έτσι ήταν και έτσι είναι ακόμα -η σουβλιστή προβατίνα είναι ακόμα εκεί μεσοβδόμαδα και φτιάχνει ατμόσφαιρα διονυσιακής γιορτής. Αυτό όμως που μας έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν οι τεράστιες γάστρες του. Τα υπερμεγέθη χάλκινα ταψιά, με αρνί, με κατσίκι, με πατάτες, κάποιες φορές βάζουν στη γάστρα και κεφαλάκια με κριθαράκι ή και γίγαντες, ακόμα και προβατίνα. Τα ταψιά σκεπάζονται με βαριά μεταλλικά καπάκια, τσερέπα τα λένει σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και ψήνονται με τις ώρες μέχρι να μελώσουν. Ονομαστά είναι τα παϊδάκια της ταβέρνας. Είναι λεπτοκομμένα, είναι καλοαλατισμένα, είναι καλοψημένα, είναι να γλείφεις τα δάχτυλά σου. Έχει και κοκορέτσι και μπιφτέκι και γενικά προσφέρει μια έντιμη value for money κρεοφαγία από το 1992 που την ανέλαβαν τα αδέλφια Παναγιώτης και Θοδωρής Τσούκας, από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη Γιώργο Πέππα.
Τα αδέλφια είχαν μεγαλώσει εκεί γύρω, στη Ροδόπολη με Σαρακατσάνο πατέρα και μητέρα από τα Τρίκαλα, δούλευαν από μικροί στις γύρω ταβέρνες. Ο Πέππας τους εμπιστεύτηκε, τους έμαθε κάποια από τα μυστικά της δουλειάς, ας πούμε πως γίνεται το καλό κοκορέτσι, με τραγανό αντεράκι απέξω και ζουμερό από μέσα, και τα αδέλφια δικαίωσαν την εμπιστοσύνη του και έφτιαξαν και φτιάχνουν τη δική τους ιστορία πάνω από 30 χρόνια τώρα. Η μοσχαρίσια σπαλομπριζόλα και η χοιρινή μπριζολοπανσέτα για δυο άτομα, το κοτόπουλο, το μπιφτέκι, και τα λουκάνικα από τα Τρίκαλα έχουν τη θέση τους στο μενού. Κάποιες φορές μάλιστα φτιάχνει και κοντοσούβλι από προβατίνα. Προμηθεύονται τα κρεατικά τους από την Αμφιλοχία, τη Βόνιτσα, τα Καλάβρυτα, τη Λήμνο, τη Νάξο και έχουν πελάτες σχεδόν από όλο το Λεκανοπέδιο, ιδιαίτερα τις Πέμπτες με την προβατίνα στην αυλή κάτω από τις μουριές.
Πέππα 1, Σταμάτα, τηλ:2106216250
Μαγγίνας
Πριν από όλα να πούμε πως η ιστορική ταβέρνα άνοιξε το 1948 από τον Γιώργο Μαγγίνα μέσα στα πλατάνια και τις λεύκες του μικρού άλσους και έγινε και παραμένει διάσημη κυρίως για τις σούβλες, το κοκορέτσι και για τις φοβερές, τεράστιες μπριζόλες της. Όμως, μια μικρή συζήτηση για το πορεία της οικογένειας Μαγγίνα στο παρελθόν, είναι στην ουσία μια αποκαλυπτική ματιά σε μια «φέτα» της ιστορίας της Αττικής πριν την ανάπτυξη και το τσιμέντο. Η οικογένεια κρατάει από Σαρακατσαναίους που έφτασαν και εγκαταστάθηκαν στα Μελίσσια το 1780. Ήταν κτηνοτρόφοι και ήξεραν καλά την τέχνη του ψησίματος. Κάποια στιγμή ο παππούς Γιώργος Μαγγίνας, που μάλλον ήταν έξω καρδιά άνθρωπος και του άρεσε να τρώει και να πίνει με παρέα, έφτιαξε μια ταβερνούλα δίπλα στη στάνη του με τα κατσίκια και τα πρόβατα. Η ταβέρνα αγαπήθηκε, έκανε όνομα και συνέχισε να λειτουργεί με όλο με μεγαλύτερη επιτυχία. Σήμερα βρίσκεται στα χέρια της τρίτης γενιάς του Γιώργου, του Χρήστου και της Αφροδίτης. Μεγάλωσαν τη σάλα παίρνοντας το διπλανό κτίριο, και έδωσαν στην ταβέρνα μοντέρνο και πολυτελή αέρα κρατώντας το μενού τους λιτό και εστιασμένο αποκλειστικά στα παραδοσιακά μια καλής ελληνικής ψησταριάς. Αρνί στη σούβλα, γουρουνόπουλο, κοντοσούβλι, εξαιρετικό κοκορέτσι με την οικογενειακή συνταγή, οι τεράστιες πεντανόστιμες μπριζόλες και τα συμπαρομαρτούντα, όπως χρυσαφένιες πατάτες και κολοκυθάκια και χωριάτικη σαλάτα. Κρασί δικό τους, κόκκινο και λευκό, με μούστο που παίρνουν από τα Μέγαρα. Αγοράζουν κρεατικά έρχονται από Άγραφα και Παραμυθιά αλλά και από όλη την Ελλάδα όταν κρίνουν πως το κρέας ανταποκρίνεται στην ποιότητα που θέλουν.
Πλατεία Εθνικής Αντιστάσεως, Ανω Μελίσσια, τηλ: 210 8046 143
Τα Βλάχικα
Mια από τις πιο γνωστές ταβέρνες της cult κρεοφαγίας στη Βάρη με τα «θεμέλια (της)σ τα βουνά» που θα έλεγε και ο ποιητής και πιο συγκεκριμένα στους Σαρακατσάνους είναι τα «Βλάχικα». Οι Σαρακατσάνοι ήταν /είναι βλαχόφωνοι κτηνοτρόφοι νομάδες με κοιτίδα τους την Πίνδο και επίκεντρο τα Άγραφα. Ο νομαδικός βίος τους τους και η επιθετική, επεκτατική πολιτική το Αλή Πασά τους διασκόρπισε από τον 18ο αιώνα προς την υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα και τους έφερε με τα κοπάδια τους μέχρι την Αττική, στους ορεινούς όγκους της Πάρνηθας και της Πεντέλης. Το καλοκαίρι στα βουνά, το χειμώνα στα χειμαδιά. Στις αρχές του 20ού αιώνα, όπως κατέβαινε ο Μαγγίνας στα Λεγραινά που γράφουμε παραπάνω, άλλες φατρίες Σαρακατσάνων, κατέβαιναν στους βοσκότοπους της Βουλιαγμένης, στη Βάρη, κλπ για να ξεχειμωνιάσουν. Γύρω στο 1917 κάποιες οικογένειες Σαρακατσάνων εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην περιοχή ανάμεσά τους και η οικογένεια Γούλα. Έφτιαξαν ταβέρνες που πολλαπλασιάστηκαν μιας και είχαν και τα ζώα και ήξεραν άριστα από ψήσιμο και τσίκνα. Οι ντόπιοι, τους είπαν Βλάχους -βλάχικα μιλούσαν-, και ιδού το «άγιο δισκοπότηρο» της ασυγκράτητης, πούρας κρεοφαγίας, τα Βλάχικα της Βάρης. Η ταβέρνα «Βλάχικα» έτσι όπως είναι σήμερα, φτιάχτηκε το 1982 από την οικογένεια Γούλα με καταγωγή από τα Βρακιανά των Αγράφων. Τι την κάνει ξεχωριστή αυτήν την ταβέρνα που σήμερα τρέχει ο Βασίλης Γούλας μαζί με τους συνεταίρους του; Το σπέσιαλ κοκορέτσι και ένα απίστευτο κατσικάκι γάστρας με λεμονάτες πατάτες. Ακόμα, εξαιρετικό κοντοσούβλι, αρνί στη σούβλα, πολύ καλά παϊδάκια, πατάτες, τζατζίκι, τυροκαυτερή, σαλάτες. Φέρνει αρνιά από τα Γιάννενα, λουκάνικα από την Καρδίτσα και φέτα από την Άρτα.
Λεωφόρος Βάρης 35 & Πρεβέζης, Βάρη, τηλ: 210 8956 141
Στέλιος Κόλλιας
Στα Δερβενοχώρια, ένα καταπράσινο οροπέδιο με εξαιρετικά ντόπια κρέατα, σε ύψος 500 μέτρων, που συναντάτε βγαίνοντας από τα κακοτράχαλα στα δυτικά της Πάρνηθας, λίγο έξω από το χωριό Πύλη, βρίσκεται η ταβέρνα «Στέλιος Κόλλιας». Είναι η πρώτη ταβέρνα πριν μπεις στο χωριό αριστερά (ο άλλος δρόμος πάει προς Θήβα). Η ταβέρνα άνοιξε το 1987 από τον Γιάννη Κόλλια και την ανανέωσε ο γιός του Στέλιος μαζί με τη γυναίκα του Ειρήνη Κόλλια που τρέχουν το μαγαζί.. Για αρχή, η «σαλάτα της Κατερίνας» με πολλά λαχανικά, ρόδι και καρύδια και μετά το τηγανόψωμο που ετοιμάζει η 16χρονη κόρη του με συνταγή που έμαθε από τη γιαγιά της Ειρήνη. Χειροποίητα «τζόλια» (τα παραδοσιακά αρβανίτικα ζυμαρικά) με ξερή μυζήθρα και καμένο ελαιόλαδο και μετά κρεοφαγία: κοκορέτσι και κοντοσούβλι που τα μαρινάρει μόνος του, ολόκληρο γουρουνόπουλο γάλακτος και αρνάκι γάλακτος στη σούβλα, παϊδάκια αρνίσια και προς το Πάσχα κατσικίσια, προβατίνα στη σχάρα, λουκάνικα από μοσχάρι από ντόπιο κτηνοτρόφο, μπριζόλες χοιρινές και μοσχαρίσιες, κοτόπουλο. Ψωμάκι στα κάρβουνα ζυμωτό με προζύμι. Χόρτα άγρια του βουνού όποτε υπάρχουν ή σπαρτά, τζατζίκι και τυροκαυτερή φτιαχτή. Τυριά ντόπια που τα παίρνει από τον Άγιο Θωμά και κρασί χύμα της περιοχής. Για γλυκό γιαούρτι με μέλι, χαλβάς και σαραγλάκια.
Για σπέσιαλ καταστάσεις, πιατέλα φρούτων με μήλο και πορτοκάλι πασπαλισμένα με ξύσμα πορτοκαλιού, μέλι, καρύδι και κανέλα. Απέναντι από την ταβέρνα θα δείτε κάποιες φορές ένα κοπαδάκι με πρόβατα, τριγύρω πράσινο, τουλάχιστον μέχρι το τέλος της Άνοιξης και καθαρός αέρας. Η Αθήνα από εδώ φαίνεται να βρίσκεται σε άλλο πλανήτη. Τώρα το καλοκαίρι ανοίγει τα Σαββατοκύριακα και είναι καλύτερα να κλείσετε τραπέζι.
Δερβενοχώρια, Πύλη, τηλ: 2263031064, 694 444 2572
Διαβάστε επίσης
8 επιλογές για καλό φαγητό κοντά στη θάλασσα στη Γλυφάδα
