Δανείζεται στοιχεία από τη γειτονική Κίνα, την Ινδία και τη Βιρμανία. Αγαπά τα έντονα αρώματα και δεν μαγειρεύεται χωρίς πράσινο ή κόκκινο κάρι, σιτρονέλα και λάιμ, φρέσκο κόκκινο και πράσινο τσίλι, φρέσκο κόλιανδρο και μέντα, φρέσκο τζίντζερ ή το ξαδελφάκι του το γκαλάνγκαλ, κόκκινο βασιλικό, ενώ για επιδόρπιο αγαπούν τα φρέσκα εξωτικά φρούτα που κόβουν στα πιο περίτεχνα, καλλιτεχνικά σχέδια.
Στο Νότο αγαπούν τα καυτερά κάρι, στο Κέντρο το κοτόπουλο με φύλλα βασιλικού, τις λιγότερο καυτερές και πιο φίνες γεύσεις. Βορειοανατολικά επικρατεί η επίδραση του Λάος και η διάσημη σαλάτα με παπάγια, στο Βορρά η επίδραση της Βιρμανίας. Πιο αρωματική από όλες, η thai γεύση χρησιμοποιεί δεκάδες φρέσκα μυρωδικά και λαχανικά, όπως τα σπαράγγια, νάνους μελιτζάνες και λαχανάκια και άλλα πολλά, που δυστυχώς δεν πρόκειται να βρούμε στα δικά μας ασιατικά super markets. Βάση κάθε γεύματος είναι το μακρύκοκκο ρύζι ατμού και τα ζυμαρικά από ρύζι ή αλεύρι. Στην Ταϊλάνδη αγαπούν το βάτραχο, τον πίθηκο, τα έντομα, τις ακρίδες, τον αρουραίο των αγρών και όλα τα ζώα της ζούγκλας αλλά αυτή η εκδοχή της κουζίνας της δεν έχει ταξιδέψει στο εξωτερικό.
