Χωριό μαγεμένο από τις νεράιδες , τον Πάνα και τις Νηρηίδες, η Ζαγορά είναι ακόμη ένα ολοζώντανο χωριό, που κρατά ανακαινισμένα τα αριστοκρατικά αρχοντικά της με τις παραμυθένιες, ολάνθιστες αυλές, που μυρίζει ακόμη την αύρα των παλιών μεγάλων “τζακιών”, της κουλτούρας και των άλλοτε μεγάλων σχολιών, που έφεραν από το Βελεστίνο ως εδώ τον Ρήγα Φεραίο, να σπουδάσει στο τότε Ελληνομουσείο.
Πατρίδα του ιστορικού Γιάννη Κορδάτου και μιας από τις σπουδαιότερες Βιβλιοθήκες της Ελλάδας, η Ζαγορά έχει πολλές πλατείες με μεγαλειώδη πλατάνια και παχιές σκιές. Η κεντρικ, ήταν άλλοτε προνόμιο των μεγάλων οικογενειών, που μάζευαν εδώ μπόλικη δροσιά στις βόλτες τους, ψωνίζοντας από τα φτωχόπαιδα του χωριού αγριοφράουλες του βουνού, διαλεγμένες μία-μία μέσα σε καλαθάκια καμωμένα από φτέρες. Ένα μικρό αυλάκι με γάργαρο νερό, χώριζε τον τόπο αναψυχής των πλουσίων από τη χαρά των ταπεινών, που ένα βήμα πιο πάνω, είχαν τη δική τους, μικρή πλατιούλα, με την κρήνη και τα νερά της. Σήμερα που έχουμε γίνει όλοι ένα, οι δυό πλατείες επικοινωνούν κι ο Γιάννης Ντόβας μας φέρνει όλους πιο κοντά με τον παραδοσιακό καφενέ του.
Ο Γιάννης, με 20 μαγαζιά στο βιογραφικό του, δεν έχει φύγει ποτέ από το χωριό του και έχει τα πάντα, κότες, κατσίκια, γαϊδουράκια, μποστάνια, ελιές, σούπερ-μάρκετ, ένα αρχοντικό και έναν ξενώνα, μαζί με μια βαθιά οικολογική συνείδηση. Αυτό εδώ το μικρό και πολυαγαπημένο, όπως κάθε Βενιαμίν, παιδί του, είναι το μαγαζί της καρδιάς του: μνήμη των παλιών καφενέδων της παιδικής του ηλικίας που δεν υπάρχουν πια, μια γωνιά φτιαγμένη από παλιά αντικείμενα που βρήκε σε παρατημένα αρχοντικά, οι φωτογραφίες των παππούδων στον τοίχο, πίσω από τις κορνίζες, απέραντη και ιλιγγιώδης, η θέα του βουνού και της θάλασσας. Η γλυκιά Ευγενία, η κόρη, στο σερβίρισμα, η κυρία Ευγενία, η μαμά, στους υπέροχους ντολμάδες και στα γλυκά κουταλιού. Τσίπουρο δικό του, βραστοβότανα –δια πάσαν νόσον-μαζεμένα από τα ψηλότερα του Πηλίου, καϊμακλής ελληνικός.
Πηγαίνω με τις ανηψιές μου, ζητούν τον κατάλογο. Οι νέες γενιές δεν ξέρουν πως στον καφενέ θα φας “ό,τι βρεθεί”. Κάτι απλό, μαγειρεμένο στη γκαζιέρα την τελευταία στιγμή, καμμιά μερίδα από το φαγάκι της οικογένειας και όλα ανάλογα με το τί θα βγάλει το μποστάνι της κάθε εποχής. Σαν αυτή εδώ τη σαλάτα, ας πούμε, με τη φρεσκοκομμένη ντομάτα και την πιπεριά που μοσχοβολά και μια μαγική φέτα από “κλαρίσιο” αγοπρόβειο γάλα, που σημαίνει ότι τα ζώα έχουν μεγαλώσει μόνο με άγριες κλάρες και χορταράκι και το δικό του, άθερμο μυρωδάτο ελαιόλαδο.
Ο Γιάννης φτιάχνει ένα μαγικό γιαούρτι, μισό με γάλα γαϊδούρας και μισό πρόβειο, ολόγλυκο και ανάλαφρο, που πάει τρέλλα με τα ντολμαδάκια. Τσιτσίραβλα και κρίταμα, όσο ψήνει στο γκαζάκι το αυθεντικό σπετζοφάι, με πιπερές, ντομάτα, κολοκυθάκι και λίγη μελιτζάνα από το μποστάνι, εκεί όπου σε λίγο θα σπάσουν σε μάτια πάνω του τα αβγά από το κοτέτσι-ναι, το σπετζοφάι με λουκάνικο είναι μια τουριστική εφεύρεση, σου διηγείται την ιστορία του με τα χιλιάδες επαγγέλματα αλλά και την ιστορία του τόπου, όπως δεν θα σου την πει κανένα βιβλίο.
Όσο σοτάρει τις πιπεριές, ξεδιπλώνει στα μάτια μου την εικόνα της μάνας του-και κάθε πηλιορίτισσας μάννας-που γυρνά από τις δουλιές, γεμίζει την ποδιά της με ό,τι βρει στον κήπο και στη στιγμή, ψήνει με 2 πιπεριές και 2 ντομάτες και αβγά το σπετζοφάι που θα χορτάσει με καλοκαίρι όλη την οικογένεια. Βούτες στη σάλτσα με το ζυμωτό, προζυμένιο ψωμί, να και η στραπατσάδα! Σήμερα, αυτά είχαμε! Άλλη μέρα, θα βρεις γίγαντες, πατάτες ψημμένες στη σόμπα με αληθινό βούτυρο πάνω τους, σουπιές κρασάτες και γάβρο λεμονάτο, κολοκυθοκεφτέδες, σαρμαδάκια και σταθερά θα γλυκαθείς με το καρυδάκι και το συκαλάκι της γιαγιάς Ευγενίας.
info
Τεμπελχανείο, Ζαγορά, τηλ. 24260 23535.
