Τότε ήταν μόνο εκείνη στη γειτονιά και κάποια λίγα μαγειρεία και παλιές ταβέρνες, που σήμερα ολοένα και λιγοστεύουν για να δώσουν τη θέση τους στις δήθεν ρέπλικές τους. Εκείνη ήταν η Χρύσα των (Άνω) Πετραλώνων, η κυρία Χρύσα Πρωτόπαππα, μαγείρισσα και γυναίκα με τσαγανό, γιατί χρειαζόταν να έχεις τσαγανό για να ανοίξεις εστιατόριο «μοντέρνας» κουζίνας, το 1991 στη Δημοφώντος, σ’ ένα off Broadway σημείο της τότε γευστικής Αθήνας, να μαγειρεύεις βίδες με κοτόπουλο αβοκάντο και κάρι, να σερβίρεις σε ένα λευκό χώρο, διακοσμημένο με μεγάλους πίνακες μοντέρνας τέχνης και ιδιόρρυθμα φωτιστικά, εμφιαλωμένα κρασιά και να προσελκύεις κόσμο από τις τέσσερις γωνιές της πόλης.
Τα χρόνια πέρασαν, η «Χρύσα» μετακόμισε στον Κεραμεικό, αλλά όταν η καινούργια της γειτονιά άρχισε να φθίνει, έκλεισε. Θυμάμαι ακόμα με πόση μελαγχολία είχα αναγγείλει δημοσιογραφικά εκείνο το τέλος εποχής. Δεν το έβαλε, βέβαια, κάτω. Το πάλεψε και ξαναγύρισε στα Πετράλωνα. Αυτή τη φορά αφουγκράστηκε πρώτα τις ανάγκες της γειτονιάς κι επέλεξε κάτι πιο ασφαλές: Να στήσει ένα κομψό ελληνικό μπιστρό. Χωρίς να προδώσει τις μαγειρικές αρχές της, προσάρμοσε το μενού της, το έκανε πιο βατό, λιγότερο σοφιστικέ για την εποχή μας και σαφώς πιο προσιτό, από κάθε άποψη.
Στον κατάλογο εντόπισα κάποιες γνώριμες προτάσεις, όπως τη σαλάτα με τη ζεστή μελιτζάνα και το κατσικίσιο τυρί ή τις γαρίδες με άνηθο και ούζο, αλλά παρατήρησα πως, ακόμα κι αν υπάρχει το σοφιστικέ μπουτάκι πάπιας (confit) με σάλτσα από μύρτιλλα και ρουστίκ πουρέ πατάτας, τώρα πια ο προφανής πρωταγωνιστής στα τραπέζια είναι το μελωμένο στη γάστρα χοιρινό κότσι με την αρωματική μαρινάδα μπίρας –για δύο–, οι ζουμερές σκιουφιχτές μακαρούνες με ξινόγαλα, τομάτα και βασιλικό και το θρυλικό κατσικάκι στη λαδόκολλα με λευκό κρασί, μέλι και φρέσκο θυμάρι, που συνοδεύεται από προκλητικά κομμένες τηγανητές πατάτες. Παρατήρησα επίσης πως όλα τα φαγητά σερβίρονται σε πολύ μεγάλες μερίδες για να χορτάσει πρώτα το μάτι και να εφησυχάσει η ψυχή.
Τα μοσχαρίσια κεφτεδάκια με την σάλτσα τους και τις ψιλοκομμένες πίτες, σαν γιαουρτλού, σίγουρα μου ταίριαξαν καλύτερα. Τα βρήκα τόσο νόστιμα όσο και το κατσικάκι. Μου έλειψε βέβαια το ευφάνταστο πνεύμα της παλιάς εποχής, αλλά χάρηκα που είδα το μαγαζί της πάλι γεμάτο παρέες διαφόρων ηλικιών, που μοιράζονταν τα ορεκτικά, στη λογική του μεζεδοπωλείου, και μετά έπαιρνε ο καθένας το πιάτο του.
Μου άρεσε που η Χρύσα επέστρεψε στα Πετράλωνά της κι όλα μοιάζουν να ξαναγύρισαν σε εκείνη την αισιόδοξη εποχή, που ήμασταν ακόμα σίγουροι για το μέλλον που ερχόταν… λαμπρό.
info
Αιολαίων 40 & Καλλισθένους, Πετράλωνα, τηλ. 2130356879, κιν. 6974141304. Τιμή: 20-25 €/ άτομο, χωρίς κρασί. Κυριακή και μεσημέρι. Κλειστά Δευτέρα.
