Τον Νίκο Σωτηρόπουλο τον είχα γνωρίσει όταν δούλευε στο εστιατόριο Nolita στο Κεφαλάρι. Εκεί είχα θαυμάσει την τέχνη του στα ζυμάρια και φυσικά στην πίτσα που έφτιαχνε: λεπτή, τραγανή, σωστά ψημένη πάντα, χωρίς πολλά υλικά και σε ωραίους συνδυασμούς. Έτσι δηλαδή όπως θα έπρεπε να είναι μια νόστιμη πίτσα.
Η θητεία, όμως, του Νίκου στα βόρεια ήρθε να πάρει τέλος και να πιάσει τα νότια. Εδώ και λίγο καιρό έχει αναλάβει «στρατηγική» θέση στην κουζίνα του Pizzoteca. Τόσο σε εκείνο της Νέας Σμύρνης όσο και σε αυτό του Πειραιά. Στο Pizzoteca ο Νίκος δεν φτιάχνει μόνο τις ζύμες, που τις παίζει στα δάκτυλα, αλλά έχει στήσει και το υπόλοιπο menu πηγαίνοντας το ένα βήμα παρακάτω και σε πιο ιταλικά μονοπάτια.
Η δική μου επίσκεψη έγινε στον Πειραιά, ένα βράδυ που ποδόσφαιρο δεν είχε. Είχε όμως ένα μανιασμένο αέρα και εγώ πολύ όρεξη για πίτσα. Το Pizzoteca βρίσκεται στην πιο κεντρική πλατεία του λιμανιού, σε εκείνη του Δημαρχείου. Τα τωρινά έργα του μετρό και του τραμ μπορεί να κάνουν την πρόσβαση σας λίγο δύσκολη αν πάτε με το αυτοκίνητο. Δεν θα δυσκολευτείτε όμως να το αναγνωρίσετε. Είναι επιβλητικά φωτισμένο, στη γωνία της πλατείας, μοιάζει με γαλλικό bistro και αποπνέει μια αρχοντιά μέσα από στις σκούρες του αποχρώσεις.
Ο σεφ Νίκος Σωτηρόπουλος
Ο κατάλογός του προσεγμένος με ικανοποιητικά antipasti, pizza φυσικά, pasta και κάποια πιάτα με κρέας. Όπως καταλαβαίνετε το μάτι μου έπεσε πρώτα στις πίτσες. Άλλωστε γι’ αυτές είχα κάνει τόσο δρόμο. Όμως πριν περάσω σε αυτές, είπα να κάνω μια δροσερή εισαγωγή με μια burrata με βουβαλίσια μοτσαρέλα, ξεφλουδισμένη ντομάτα και διάφορα γλυκά ντοματίνια και λίγο πέστο βασιλικού για να συμπληρώνει τα χρώματα της ιταλικής σημαίας. Η συντροφιά της κράτησε μέχρι που ήρθε η πρώτη μας πίτσα: Al tartufo με κρέμα μανιταριών, φλούδες από μαύρη τρούφα και ρόκα. Ωραίος συνδυασμός, χωρίς υπερβολές και χωρίς να υπερνικά η γεύση της μαύρης τρούφας. Ακολουθεί η Carbonara που ήταν «διακοσμημένη» με αβγό, καπνιστή παντσέτα και καπνιστή μοτσαρέλα. Χωρίς υπερβολές την έτρωγα και ολόκληρη μόνος μου. Και κλείσαμε με την καυτερή Diavola με το «σατανικό» σαλάμι ventricina να δίνει μια ευχάριστα καυτερή επίγευση στο στόμα.
Ύστερα από αυτή την τριλογία από πίτσες, θα έλεγα ότι είχα ολοκληρώσει τον σκοπό της επίσκεψης μου. Όμως ήθελα να δοκιμάσω και κάτι άλλο εκτός από τα ζυμάρια του Νίκου. Έτσι, το μοσχαρίσιο ραγού με ζυμαρικά paccheri (μοιάζουν σαν τα κανελόνια αλλά στην πιο κοντή τους εκδοχή) ήρθε στο τραπέζι. Το κρέας είχε σιγοβράσει για πολλές ώρες και ήταν σκέτο λουκούμι, τα ζυμαρικά σωστά βρασμένα, που όμως κάλυπταν με την παρουσία τους το κρέας.
Η νέα εποχή απ’ ότι φαίνεται του Pizzoteca με τον Νίκο στο τιμόνι της κουζίνας έχει ενδιαφέρον. Είναι νόστιμη και φυσικά η πίτσα του από τις καλύτερες που μπορείτε να βρείτε στην πόλη.
info
Καραϊάσκου 115 & Βας. Γεωργίου Α, Πειραιάς, τηλ. 2104111530.
Το άρθρο της εβδομάδας
