Κανείς μας δεν μπορούσε να προβλέψει ότι η άλλοτε κρυμμένη στο πουθενά της πάλαι ποτέ γειτονιάς του Ιπποδρόμου ψαροταβέρνα ο Θαλασσινός θα έφτανε σήμερα να αποκτήσει και ένα ακόμα καινούριο, αλλά εξίσου φανατικό κοινό λόγω της θέσης της λίγα μόλις μέτρα από το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Αποφεύγοντας όσο γίνεται το κλισέ «ο παλιός είναι αλλιώς», σπεύδω να δηλώσω ότι, για όσους τη γνωρίσαμε από την εποχή όπου άνοιξε, σήμερα η ιστορική ψαροταβέρνα ασκεί εκείνη τη γοητεία του χώρου που μεγάλωσε μαζί μας. Πρωτοπήγα όταν ξεκινούσα να γράφω, λίγο πριν μπούμε στη δεκαετία του ’90. Την εποχή εκείνη μάγειρας ήταν ένας μερακλής Κωνσταντινουπολίτης, ο μακαρίτης ο Καβαλάρης, που ένιωθε την Ντίνα και τον Γιώργο Λουκή, τους νεαρούς τότε ιδιοκτήτες, κάπως σαν παιδιά του και έκανε ό,τι μπορούσε για να φέρει ζάφτι τον ενθουσιασμό – ή την αδιαφορία τους για το αν θα πλήρωναν ακριβά ή όχι τα ολόφρεσκα ψάρια. Ο μπαρμπα-Γιάννης, όπως τον αποκαλούσαν, μαγείρευε νόστιμα, έφτιαχνε ψαρομεζέδες και επέβαλλε ένα μαγειρικό ήθος στην κουζίνα που είναι αισθητό μέχρι σήμερα, όσες γενιές μαγείρων κι αν πέρασαν μετά από αυτόν.
Εδώ και έναν χρόνο περίπου που ανέλαβε την κουζίνα του Θαλασσινού ο Ηλίας Μπαλάσκας –παλιός μας γνώριμος από το πρωτοποριακό για την εποχή του εστιατόριο Oil Resto στο Ιλιον–, ένιωσα να φυσάει ένας φρέσκος αέρας διακριτικού εκμοντερνισμού. Σήμερα, έναν χρόνο μετά, έχοντας πια επιβάλει το δικό του στυλ, προτείνει βατά, ελληνότροπα πιάτα με αρκετά στοιχεία fusion που δεν παραποιούν, ευτυχώς, την πρωταρχική γεύση της πρώτης ύλης. Δοκίμασα τον μαρινάτο γαύρο, τη φάβα Σαντορίνης με καπνιστό χέλι και λάιμ, τη σαλάτα α λα πολίτα (με σπανάκι, φινόκιο και γλυκά καρότα), την ταραμοσαλάτα με άσπρο ταραμά Σουηδίας και διακριτική κρέμα ουασάμπι, τους απρόσμενα «αυθεντικούς» ντολμάδες με αμπελόφυλλα – «σασίμι» με μαριναρισμένο σολομό και χαρουπόμελο, το ταρτάρ ροφού με ωμά κολοκυθάκια, μαριναρισμένα σε λάιμ με σιναπόσπορο και κόλιανδρο, και ένα πολύ καλοφτιαγμένο και al dente κριθαρότο με γαρίδες, με την μπισκ τους να αρωματίζει γοητευτικά το ρύζι. Μιλώντας για τη στήρα στο τέλος, αρκεί να πω ότι ήταν τόσο φρέσκια και άψογα ψημένη που εξαφανίστηκε λίγο μετά που την απίθωσαν στο τραπέζι μας, παρ’ όλα όσα περιέγραψα ότι προηγήθηκαν.
Και για μετά; Κιουνεφέ με παγωτό καϊμάκι ή μαγειρευτά βερίκοκα, σύκα και δαμάσκηνα με σος γιαουρτιού.
info
Λυσικράτους 32 & Ηρακλέους, Καλλιθέα, Tηλ.: 210 9404518, Τιμή: 25-35€/ άτομο, χωρίς κρασί
