Η ταινία Casablanca είναι από τις αγαπημένες μου. Δεν ξέρω και εγώ πόσες φορές την έχω δει. Από τις σκηνές που μου έχουν μείνει στο μυαλό είναι εκείνη που ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ αποχαιρετά την Ίνγκριντ Μπέργκμαν στο αεροδρόμιο λέγοντας της «We will always have Paris». Μια ατάκα που έμεινε στην ιστορία του κινηματογράφου, και όχι άδικα. Παραφράζοντας λοιπόν αυτή την θρυλική ατάκα ο Μανώλης Λυκιαρδόπουλος και η ομάδα του «βάπτισαν» το νέο κατάλογο των κοκτέιλ τους και μας προτρέπουν να κρατήσουμε όχι το Παρίσι, αλλά την Αθήνα. «We will always have Athens» λοιπόν.
Ο νέος αυτός κατάλογος μέσα από τα δεκαπέντε κοκτέιλ μας ξεναγεί στις γειτονίες της πόλης μας και μας διηγείται λίγο από την ιστορία τους. Οι βόλτες λοιπόν του Μανώλη και της ομάδα του (Θάνος Ιωάννου, Αλέξανδρος Στεπτσένκο, Steve Ajulo, Λευτέρης Δημητρακόπουλος), μπλέκονται με ιστορίες, με το βερμούτ, με μυρωδιές και μας δίνουν μια πιο «απολαυστική» πλευρά της Αθήνας, που ίσως και να μην γνωρίζαμε. Ή καλύτερα μας κάνουν μια ξενάγηση (ο κατάλογος εσωκλείει και χάρτη) και μας τρέχουν από την λαϊκή αγορά των Εξαρχείων, στον λόφο του Αρδηττού μέχρι την Βαρβάκειο αγορά, το Μεταξουργείο, το Κουκάκι και τον λόφο του Λυκαβηττού.
Το παιχνιδιάρικο της υπόθεσης είναι ότι όλες οι γειτονίες της Αθήνας συνδέονται με το κοκτέιλ που τις αντιπροσωπεύει με ένα ευφάνταστο και έξυπνο τρόπο που σας μεταφέρουν σε αυτές, ενώ είστε καθισμένοι στην μπάρα της βερμουτερίας. Έτσι δοκιμάζοντας το Hiden pieces ένα πότο που θυμίζει freddo espresso, μυρίζει κάρδαμο και έχει γλυκό χαρακτήρα βρέθηκα ξαφνικά σε κάποια από τις πολλές αθηναϊκές στοές να κοιτάω τους τοίχους των κτιρίων να υψώνονται γύρω μου και να καταλήξουν σε ένα ανοιχτό μπλε κομμάτι. Με το Smellscapes Negroni –δεν θα μπορούσα να μην το ζητήσω- είμαι στην Βαρβάκειο, απολαμβάνοντας ένα Negroni όπου έχει μαγειρευτεί και τα συστατικά του (gin, blend από βερμούτ και Ancho Reyes Verde) έχουν μπλεχθεί αρμονικά, το δε καπνιστό μπέικον με το όποιο έχει ψεκαστεί το ποτήρι με τραβάει από την μύτη ενώ η καυτερή πιπεριά πάνω σε σκόνη του καπνιστού αλλαντικού πλαισιώνει το σκηνικό.
Συνεχίζω την βόλτα μου στην Αθήνα και σταματάω στο Cine Paris στην Πλάκα. Cinematography το ποτό που βρίσκεται μπροστά μου με βάση το bourbon περιέχει σιρόπι από σιμιγδάλι και βανίλια (φέρνει στο μυαλό μου το σάμαλι), συμπληρώνεται από γκαζόζα και γαρνίρεται με βασιλικό και μου ανοίγει την όρεξη για θερινό κινηματογράφο. Το Old Town που παίζει με το mezcal και τον καπνιστό χαρακτήρα αλλά και με ένα γευστικό σιρόπι ελληνικού pico de gallo από ντοματίνια, πιπεριές και κόλιαντρο, με πάει μια βόλτα μέχρι τους δρόμους του «Μικρού Παρισιού»- έτσι αποκαλούσαν παλαιότερα το Κουκάκι.
Με ένα κοσμοπολίτικο Paint my dream (gin, λικέρ κίτρου, βερμούτ) σουλατσάρω και χαζεύω τις βιτρίνες αλλά και τα νεοκλασικά του Κολωνακίου μέχρι να ανέβω πάνω στο Λυκαβηττό. Εκεί με περιμένει το Until Dawn. Τεκίλα, βερμούτ και reduction μπίρας για να κάτσω να χαθώ στην θέα της πόλης από ψηλά με μια γλυκά γεύση στο στόμα και να με βρει το ξημέρωμα. Έτσι όπως το ποτήρι χωρίζεται στα δύο –μισός αφρός λευκός και μισός σκούρος από τα bitters που απεικονίζει τη νύχτα που δίνει τη θέση της στην μέρα και στο φως της Αθήνας. Μιας Αθήνας που λατρεύουμε, μιας Αθήνας που μας μαγεύει. Μιας Αθήνας που μας συστήνεται ξανά από τα ποτά του Odori.
info
Σκουλενίου 2, Αθήνα, τηλ. 2103314674
