Σε μια πόλη όπου συμβαίνουν τόσα λίγα, η φήμη ότι ανοίγει ένα μαγαζί που θα απασχολεί μόνο άτομα με ειδικά ανάγκες διαδόθηκε κάπως σαν επιστημονική φαντασία, καθώς όλοι περιμέναμε ενάμισι σχεδόν χρόνο τον αστικό μύθο να ανοίξει την πόρτα της πολύχρωμης αυλής του.
Ο Διονύσης – Νεκτάριος Δαλούκας, με ένα ιστορικό συνδρόμου down στην οικογένειά του και μια σπάνια πάθηση στην καρδιά που τον καθιστά 80% ανάπηρο, είχε την ιδέα ενός χώρου όπου το φαγητό και το ποτό θα είναι απλά η δικαιολογία έτσι ώστε 14 άτομα με αναπηρία ή από ευπαθείς κοινωνικές ομάδες να βρουν τη θέση που τους αξίζει στον εργασιακό ορίζοντα. Μια 7μελής ομάδα από ψυχοθεραπευτές και ειδικούς δημιούργησε μια Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση έτσι ώστε να γίνουν τα πράγματα σωστά. Τα χρήματα τα έβαλαν οι ίδιοι και κάποιοι ιδιώτες που στήριξαν την ιδέα, έτσι ώστε η Petite Cantine να γίνει μια πολυφωνική ομπρέλα, ένα σημείο συνάντησης που χωρά από γάμους μέχρι θεατρικές ομάδες, μονάδες ηλικιωμένων ή τη μονάδα του Αλτσχάιμερ, παρουσιάσεις βιβλίων, ψυχολογική υποστήριξη, μαθήματα νοηματικής, καφέ στη λιακάδα από τα χεράκια της Βάσως, δωρεές από τα έσοδα σε οργανισμούς που έχουν ανάγκη, τα κοκτέιλ του Στέργιου και το νοστιμότατο φαγητό με ανησυχίες της μαγείρισσας Παλαιολόγου, όλα μαγειρεμένα με λαχανικά και κρέατα από μικρούς παραγωγούς της περιοχής, μυρωδικά από τον κήπο τους και σερβιρισμένα σε υπέροχα πιάτα από ανακυκλώσιμα υλικά.
Νέα παιδιά με προβλήματα, που ποτέ κανείς δεν τα εμπιστεύτηκε, δουλεύουν για πρώτη φορά ανακαλύπτοντας την έννοια της ίσης ευκαιρίας, ακόμη και τα σκυλάκια έχουν εδώ το δικό τους χώρο, τα παιδάκια τον μικρό τους παιδότοπο, ένα μενού σε σύστημα Μπράιγ όσοι έχουν προβλήματα όρασης, προσβασιμότητα όσοι περπατούν πάνω σε τροχούς. Η Κέλλυ Γαλανού έχει φτιάξει ένα χώρο καμωμένο από τη ζεστασιά του ξύλου και της τσιμεντοκονίας, τραπέζια της γιαγιάς μπλέκονται με το σουηδικό ντιζάιν, το έντονο χρώμα λιώνει στο λευκό του ξύλου, η διαφορετικότητα-γενικώς-αγκαλιάζει όλα τα στιλ και φτιάχνει το πιο πρωτότυπο σκηνικό της πόλης. Αβγοφέτες, τηγανίτες με μέλι και ταχίνι για το πρωινό, χωριάτικη με pesto λεμονιού, κους-κους με φιλέτο τόνου και κάρι, μπιφτέκι λαχανικών, χοιρινή πανσέτα με ντιπ πάπρικας, κριτσίνια κοτόπουλου με γιαούρτι και άνηθο, ένα μενού καθημερινό, δροσερό, διαφορετικό και προσγειωμένο συνάμα. Ό,τι περισσέψει θα πάει σε οικογένειες που έχουν ανάγκη.
Τρώγοντας με τις μικρούλες ανιψιές μου ένα βελούδινο σοκολατένιο μωσαϊκό με μπισκότα και πορτοκάλι βλέπω στα έκπληκτα μάτια τους να περνά γλυκά ένα διαφορετικό μάθημα: η πεντάμορφη παρέα των διπλανών παιδιών, όπου οι λέξεις χορεύουν στα δάχτυλα και στη λάμψη των ματιών τους, πιο πέρα η χαρά της ζωής πάνω σε ένα αναπηρικό καροτσάκι, όλοι μαζί μαθαίνουμε τους ρυθμούς του Γιώργου που μας σερβίρει με τον δικό του τρόπο και όχι όπως μάθαμε από τους επαγγελματίες του είδους. Εδώ οι ειδικές δεξιότητες τιμούν τον όρο τους κάτω από το φως του ήλιου και ο Βόλος δίνει ένα αυτονόητο παράδειγμα αγκαλιάς, που ελπίζουμε να ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα.
info
Πυρασού 12, Βόλος, τηλ. 24210 37109.
