Εστιατόρια υψηλής γαστρονομίας βραβευμένα με αστέρια Michelin δίπλα σε οίκους ανοχής, γκαλερί και μπεργκεράδικα που σερβίρουν κρέας κροκοδείλου πλάι σε μεζεδοπωλεία που τρυπώνουν στις λίστες του Buzzfeed και ένα εξαιρετικό ασιατικό εστιατόριο που προσφέρει εργασία σε άτομα με ψυχοκοινωνικά προβλήματα ανάμεσα σε ανεπιτήδευτα μπαράκια που δεν συγκεντρώνουν «trendy φατσούλες», αλλά οργανώνουν τα πιο ψαγμένα πάρτυ της πόλης. Στην περιοχή του Μεταξουργείου/Κεραμεικού συμβαίνει κάτι μαγικό που δεν μπορεί να ειπωθεί με μια λέξη.
Το Μεταξουργείο δεν είναι πλέον ένα από τα καλά κρυμμένα μυστικά της πόλης, μια περιοχή όπου συχνάζουν τα ανήσυχα παιδιά του κέντρου. To «Bios» και το θρυλικό «Nixon» (που κατέβασε τα ρολά του για να γίνει άλλο ένα μαγαζί της ελληνικής Chinatown και ξανάνοιξε πριν από λίγες μέρες στο Κολωνάκι) υπήρξαν οι προπομποί μιας τάσης για gentrification σε κακόφημες περιοχές που απέφευγαν οι Αθηναίοι.
Το εστιατόριο «Aleria» και το βραβευμένο με Michelin αστέρι «Funky Gourmet» πλέον είναι γαστρονομικοί προορισμοί των κατοίκων αλλά και των επισκεπτών της Αθήνας. Τα «Κανάρια», ο «Ανθρωπος», το «Κεραμείο» έγιναν αγαπημένα στέκια για ποτό. Η πλατεία Αυδή πλέον έχει σήμα κατατεθέν τον «Μπλε Παπαγάλο», το «Tamarind» και τις «Σεϋχέλλες». Τα σάντουιτς του «Σαν Φρανσίσκο» και τα καλαμάκια του «Ελβις» απλώς προκαλούν ρίγη συγκίνησης στους μυημένους foodies της πόλης. Το Μεταξουργείο δεν μπήκε στον χάρτη της διασκέδασης το 2017. Είναι όμως πλέον η μοναδική «αντισυστημική» γειτονιά της Αθήνας, δηλαδή αυτή που κρατά τον χαρακτήρα της και δεν δέχεται μαζικά κύματα επισκεπτών του ΠΣΚ (Παρασκευή – Σάββατο – Κυριακή), ενώ σε τακτά χρονικά διαστήματα ενισχύει το ρόστερ των μαγαζιών με νέες αφίξεις που έχουν κάτι διαφορετικό να προτείνουν στον μέσο Αθηναίο ή τουρίστα.
Στις “Σεϋχέλλες” πρέπει να έχεις το Θεό σύμμαχο για να βρεις τραπέζι, κι αυτό όχι για το ντεκόρ, που θυμίζει απλό ταβερνάκι του ’80.
Οι πρώην «Μπαχάμες», νυν «Σεϋχέλλες» είναι πλέον σημείο αναφοράς για τους καλοφαγάδες της πόλης. Το πρώην καφενείο στα χέρια των Φώτη Φωτεινόγλου και της Αννας Πίγκου-Ρεπούση μεταμορφώθηκε από το 2013 σε ένα από τα πλέον λαοφιλή μεζεδοπωλεία της πόλης. Ποιος δοκίμασε το αρνάκι Κιμώλου με χυλοπίτες και δεν επέστρεψε με παρέα στο εστιατόριο; Ο κατάλογος αλλάζει τέσσερις φορές τον χρόνο, αλλά οι μόνιμοι θαμώνες ορκίζονται στα μοσχαρίσια μάγουλα που σιγομαγειρεύονται για ώρες στη γάστρα και στα μαυρομάτικα φασόλια με τον παστουρμά. Οι εννέα μάγειρες (με βάρδιες) μαζεύονται από τις 9 το πρωί για να κάνουν την απαραίτητη προετοιμασία και η κουζίνα (ανοιχτή στη σάλα) δουλεύει μέχρι τα μεσάνυχτα. Αδιάκοπα.
Καθαρές γεύσεις, ευκρίνεια και ειλικρίνεια, ένα μενού που το λατρεύεις, με πολλά πιάτα ημέρας
Ποιοι αγαπούν περισσότερο από τους γείτονες και τους Αθηναίους τις Σεϋχέλλες; Οι τουρίστες που έκαναν τις βόλτες τους στα αξιοθέατα της Πλάκας και του Συντάγματος και ζητούν κάτι πιο ποπ, κάτι πιο urban και αυθεντικό. Οι ιδιοκτήτες είναι τρομερά φιλόξενοι και ειλικρινείς. Ξέρουν ότι υπάρχουν παράπονα για την εξυπηρέτηση, αλλά «προσαρμοζόμαστε γιατί δεν περιμέναμε ποτέ ότι θα φιλοξενούμε τόσο κόσμο – βελτιωνόμαστε συνεχώς. Ναι, φυσικά κάποιες τιμές άλλαξαν από το ξεκίνημά μας, τότε βέβαια είχαμε 13% ΦΠΑ και σήμερα είναι στο 24%. Εμείς στηρίζουμε τους μικρούς παραγωγούς, το νιώτικο τυροκομείο, αγοράζουμε από τον Αντώνη τη φημισμένη χλωρομανούρα της Κιμώλου, κατσικίσιο κεφαλοτύρι Ιου, αερομάνουρο Βλάστη (Γρεβενά) και λικουρίνο (πελαγίσιο ψάρι) Κομοτηνής».
Ο Στέφανος Γαγγλίας και η Πέτρα Αδρακτά στην “Μπέμπα” δίπλα από το πιάνο του αείμνηστου Λουκιανού Κηλαηδόνη.
Λίγα βήματα πιο κάτω στον πεζόδρομο, μέσα στο θέατρο της Αννας Βαγενά, μόλις «γεννήθηκε» η «Μπέμπα». Ο Στέφανος Γαγγλίας και η Πέτρα Αδρακτά στις 30 Γενάρη προσκάλεσαν τους πελάτες τους στον νέο χώρο του παλιού τους εστιατορίου «Sixtie’s Dinner». Τι να πάρεις; Για αρχή τις παπαρδέλες με καβουρμά και το ριζότο που θα σου προτείνει η σεφ. Στα must, τα παλαιωμένα τυριά από τον Κουφόπουλο, τα κρασιά από την οινοποιία Δασακλή και ο τραχανάς από τα Τρίκαλα Θεσσαλίας. Το καλό με το Μεταξουργείο είναι οι τιμές του. Με 15 ευρώ θα φας σίγουρα καλά. Το πιάνο ανάμεσα στα τραπέζια ανήκε στον αείμνηστο Λουκιανό Κηλαηδόνη.
Το «Rever» είναι ένα μπαρ από αυτά που θα χαρακτήριζες «χύμα με άποψη»…
Η Μεγάλου Αλεξάνδρου είναι ένας δρόμος-μια ιστορία στο Μεταξουργείο. Δεν υπάρχει πιθανότητα να μη βρεις το μαγαζί που σε εκφράζει ανάμεσα στα μοντέρνα καφενεία, τα underground μπαράκια, τα καφέ, τα μεζεδοπωλεία, τα εστιατόρια ακόμη και τα έθνικ σούπερ μάρκετ. Από το Πάσχα του 2016 στο «Rever» γίνονται πάρτυ όπου περνάς καλά και δεν είσαι στημένος για το check in στα κοινωνικά δίκτυα. Το μαγαζί πήρε το όνομά του από την αγαπημένη συνήθεια του ιδιοκτήτη να φοράει τα παντελόνια του γυρισμένα στο ρεβέρ. Είναι ένα μπαρ από αυτά που θα χαρακτήριζες «χύμα με άποψη» και σου θυμίζουν αντίστοιχα μπαράκια πριν από καμιά δεκαριά χρόνια στο Κρόιτσμπεργκ. Θα δεις άτομα από 18 ετών ως 50, και με φόρμες και με τακούνια, να χορεύουν -έκπληξη!-, ενώ παίζουν live funk και jazz ελληνικά συγκροτήματα. Στο μαγαζί παίζει DJ που είναι περιζήτητος στα ηλεκτρονικά φεστιβάλ της Ινδίας. Γιατί γεμίζει με κόσμο η Μεγάλου Αλεξάνδρου όποτε κάνει πάρτυ το «Rever»;
«Δεν ξέρουμε. Ενα απλό μπαρ έχουμε που έλειπε από την περιοχή. Δεν σερβίρουμε ρακί και δεν παίζουμε μπουζούκια», λένε οι μπάρμαν. Αν πάλι ακούτε ρεμπέτικο και η καρδιά σας ηρεμεί, ακριβώς απέναντι είναι το νεοκαφενείο «Don Vito». Εγγύηση σύμφωνα με τα παιδιά του «Rever». Αλλο ένα γνώρισμα του Μεταξουργείου είναι η παντελής έλλειψη ανταγωνισμού των μαγαζιών. Περνάνε καλά στη γειτονιά κι αυτό βγαίνει στις «καλημέρες» που ανταλλάσσονται.
Το επιβεβαιώνει και ο υπεύθυνος του Mentaleaty, Ηλίας Ριγανιάς. Στο «Mentaleaty» θα βρεις μάλλον το πιο νόστιμο και τίμιο ασιατικό μενού στην Αθήνα. Πρόκειται για μια πρωτοβουλία του Κοινωνικού Συνεταιρισμού «Αθηνά- Ελπίς» (www.athena-elpis.gr) που συμβάλλει στη βελτίωση των ατόμων με ψυχοκοινωνικά προβλήματα προσφέροντάς τους εργασία. «Απορροφούμε άτομα με βαριά ψυχοκοινωνικά προβλήματα προσπαθώντας να βγάλουμε το στίγμα. Δεν είμαστε ΜΚΟ. Επιχειρούμε με κοινωνικό προσανατολισμό. Είναι πάρα πολύ αγαπημένο στην περιοχή το “Mentaleaty”, είναι μια φιλική γειτονιά το Μεταξουργείο που στηρίζει τα μαγαζιά που ανοίγουν, ο κόσμος μάς κρατάει ζωντανούς. Δεν είμαστε κινέζικο take away.
To «Mentaleaty» είναι μια αξιοθαύμαστη πρωτοβουλία του Κοινωνικού Συνεταιρισμού «Αθηνά- Ελπίς», που συμβάλλει στη βελτίωση των ατόμων με ψυχοκοινωνικά προβλήματα προσφέροντάς τους εργασία.
Εχουμε γεύσεις από Ασία, ασιατικό φαγητό, εμπνευσμένο από την Κίνα, τις Φιλιππίνες, την Ταϊλάνδη και την Πολυνησία, προσαρμοσμένο στη δική μας πραγματικότητα. Μας έχουν τηλεφωνήσει για delivery πρόσφυγες που φιλοξενούνται στον Ελαιώνα. Γι’ αυτούς είμαστε ό,τι πιο κοντά μπορούν να βρουν σε σπιτικό φαγητό. Κάνουμε τις δικές μας σάλτσες – η satay με φιστικοβούτυρο είναι ιδιαίτερα δημοφιλής. Οι σακούλες και οι συσκευασίες του delivery είναι ανακυκλώσιμες και ο σεφ μας Ρολάντο Ερίκο είναι πασίγνωστος στην Αθήνα. Αν δεν έδινε το OK, δεν άνοιγε κανένα noodle bar. Μας πήραν τηλέφωνο για συνέντευξη δημοσιογράφοι από την Αγγλία, που είδαν τι προσφέρουμε. Εχουμε και vegan πιάτα και δημιουργήσαμε πιάτα χωρίς γλουτένη». Ενα tip: δοκιμάστε το κοτόπουλο σετσουάν. Δεν θα χάσετε.
Η «Fabrica Athens» είναι ένας χώρος με προσωπικότητα που αναδεικνύει τη δημιουργική έκφραση με πολλούς τρόπους.
Η «Fabrica Athens» είναι ένα ιδιαίτερος χώρος αν είσαι ηθοποιός, μέλος μιας θεατρικής ομάδας, σκηνοθέτης, κινηματογραφιστής ή ψάχνεις ένα χόμπι. Βασικά βρίσκεις τα πάντα, από καλό καφέ μέχρι αριστουργηματικές παραστάσεις και από μαθήματα για DIY κατασκευές με ξύλο μέχρι ομιλίες από Ελληνες σκηνοθέτες ταινιών όπως τo «Νο Budget Story». Τι είναι το Fabrica σύμφωνα με τον Στέφανο Λώλο, έναν από τους ιδρυτές του; «Δεν είχαμε χρήματα να ανεβάσουμε παραστάσεις στα θέατρα. Μας ζητούσαν τρελά ποσά. Από ανάγκη να εκφραστούμε, αποφοιτώντας από τη Δραματική Σχολή, σκεφτήκαμε να κάνουμε αυτό τον χώρο. Μια στέγη ουσιαστικά που φιλοξενεί ομάδες για να εκφράζονται όπως ακριβώς θέλουν. Τα έχουμε φτιάξει όλα μόνοι μας. Εγώ έφτιαχνα κατασκευές με ξύλο, ο Φάνης Κατέχος με το σίδερο, η Φένια Προβελεγγίου έκανε workshop για τη σκηνοθεσία και έκτοτε (σ.σ.: από το 2010) προστίθενται συνεχώς ομάδες και αλλάζει ο χώρος. Ξεκινήσαμε το Handmade & Recycle Theater Festival κάθε Οκτώβρη.
Ουσιαστικά σήμερα το “Fabrica” καλεί ομάδες που μπορούμε να τις βοηθήσουμε να κάνουν μια παράσταση. Και μάλιστα χωρίς εκπτώσεις στο αποτέλεσμα. Ερχονται και τουρίστες. Δεν είμαι σίγουρος πώς μας βρίσκουν. Σιγά-σιγά έρχεται και το θεατρόφιλο κοινό της Αθήνας. Είμαστε σίγουρα μια από τις πιο οικονομικές θεατρικές στέγες. Σήμερα στην Πολυδραστική Ομάδα Τέχνης που έχουμε δημιουργήσει φιλοξενούμε πέντε ομάδες και όχι, πλέον δεν βαράμε μύγες. Τον πρώτο χρόνο δούλευα πρωί-βράδυ. Σχεδόν κοιμόμουν στο θέατρο. Σήμερα έχουμε και δική μας κουζίνα. Με σουφλέ, σούπες, πίτες. Ανοίγουμε από τις 9 το πρωί μέχρι όσο πάει. Και περαστικοί για να πιουν καφέ περνούν. O Τεχνοχώρος Φάμπρικα αποτελείται από τρία επίπεδα. Στο υπόγειο στεγάζεται το χειροποίητο θέατρο της ομάδας όπου παρουσιάζονται τόσο παραγωγές της Fabrica Athens όσο και άλλων φιλοξενούμενων θιάσων. Ο χώρος του ισογείου χρησιμοποιείται ως καφέ-μπαρ, φουαγιέ, ενώ ταυτόχρονα φιλοξενεί θεατρικές και μουσικές παραστάσεις, δρώμενα εμπνευσμένα από την τέχνη των ακροβατών και του τσίρκου, εκθέσεις εικαστικές και φωτογραφίας, προβολές ταινιών και ντοκιμαντέρ. Το πατάρι χρησιμοποιείται ως αναγνωστήριο και ως εκθεσιακός χώρος, καθώς και για προβολές video art. Κάνουμε και πάρτυ δύο φορές τον μήνα και κάθε Κυριακή έχουμε προβολή ελληνικών ταινιών μεγάλου μήκους παρουσία του σκηνοθέτη». Τι συμβαίνει με τη γειτονιά του Κεραμεικού και ακούγεται τόσο έντονα τελευταία; «Συμβαίνει κάτι. Είναι περίεργο γιατί δεν έχουμε καταλάβει τι ακριβώς γίνεται, αλλά το αντιλαμβάνεσαι σε κάθε στενό της περιοχής. Ανοίγουν συνεχώς καινούριοι χώροι και πάει να γίνει μια πιάτσα, αλλά όχι με την κλασική έννοια του όρου. Εδώ δεν θα γίνει ποτέ Ψυρρή».
Χαρακτηριστική γωνιά στο «Η Σαμ τα έχει με λάθος αγόρι»
Το χταπόδι στιφάδο του εστιατορίου είναι ανάμεσα στα αγαπημένα πιάτα των θαμώνων.
Ποτέ δεν θα γίνει mainstream μια περιοχή με το μπιστρό «Η Σαμ τα έχει με λάθος αγόρι» και ο σεφ του Τάσος Θεοτόκης μόλις έχει εκδώσει την πρώτη ποιητική του συλλογή με τίτλο «Σινιάλο». Γενικά η παρέα αυτή γράφει και τρώει καλά. Ενας από τους τρεις ιδιοκτήτες, ο Ανδρέας Τσορμπατζόγλου, έχει γράψει το ομώνυμο με το μαγαζί βιωματικό μυθιστόρημα. Οι έτεροι ιδιοκτήτες Αντώνης Φράγκος και Μανώλης Μαρκαντώνης σού λένε για τα μοσχαρίσια μάγουλα που απαιτούν 14 ώρες δουλειά πριν σερβιριστούν. Το χταπόδι στιφάδο του εστιατορίου είναι σίγουρα ανάμεσα στα αγαπημένα πιάτα των θαμώνων.
Το μαγαζί μαζεύει κόσμο από τα γειτονικά θέατρα, καλλιτέχνες και κοινό. Δεν κάνουν κρατήσεις αλλά είναι πάντα φουλ. «Στόμα με στόμα μαθαίνουν οι Αθηναίοι για τα μαγαζιά του Μεταξουργείου, οι τουρίστες τα ανακαλύπτουν περπατώντας. Εχει vibe η περιοχή. Μαζεύει εναλλακτικό κόσμο, πολλούς κατοίκους και κόσμο σαν κι εμάς, που βαρέθηκε να βγαίνει απλά για ένα ποτό. Είμαστε αντικαπνιστικό μαγαζί. Μαζεύονται ηλικίες μεταξύ 25 και 40. Κυρίως. Μας αποκαλώ το πρώτο alternagreek bistro», λέει ο Ανδρέας Τσορμπατζόγλου. Η «Σαμ» ήδη κέρδισε το πρώτο βραβείο στην κατηγορία Critics’ Choice Award για το καλύτερο value for money εστιατόριο των Estia Awards, ενώ μετρά μόλις τρεις μήνες λειτουργίας.
Το «Nixon» ήταν το καλύτερο μαγαζί της Αθήνας, αυτό που έμαθε πρώτο στον Αθηναίο τα κυριακάτικα brunch και τις μαύρες μουσικές απολαμβάνοντας old fashioned κοκτέιλ. Το «Nixon» δεν υπάρχει πια, αλλά λίγα βήματα δίπλα του έχει ανοίξει εδώ και κάποιους μήνες το «Belleville Concept Café-Bar». Ο,τι καλύτερο συνέβη στην περιοχή αν αναζητάς ένα περιποιημένο negroni. H ταράτσα του έχει θέα-πιάτο την Ακρόπολη, οι μπάρμαν του Γιώργος Χαμακιώτης και Κωνσταντίνος Πάππος ξέρουν να φτιάχνουν ποτά και είναι ένας χώρος για όλους αυτούς που βαρέθηκαν να βγαίνουν στα ίδια και τα ίδια.
Το «Belleville Concept Café-Bar» είναι ο,τι καλύτερο συνέβη στην περιοχή αν αναζητάς ένα περιποιημένο negroni.
Οι ιδιοκτήτες δεν ήθελαν να ανοίξουν σε μια ήδη στημένη πιάτσα και έψαχναν έναν χώρο επί δύο χρόνια. Λίγο πριν τα παρατήσουν είδαν μια αγγελία για το εντυπωσιακό νεοκλασικό της Αγησιλάου, όπου δημιούργησαν ένα bar-restaurant στο ισόγειο με καφέ, juice bar, μπίρες από μικρές ζυθοποιίες και street comfort food (κοτόπουλο με βάφλα που ετοιμάζουν ο Ηλίας Δεληγιαννόπουλος και η Βαλεντίνα Αργυροπούλου καλύτερο από αυτό της Νέας Υόρκης). Στον πρώτο όροφο θα γίνονται από εταιρικά events και παρουσιάσεις βιβλίων μέχρι εκθέσεις ζωγραφικής και gigs. Η ταράτσα είναι το ιδανικό σκηνικό για καλοκαιρινές βραδιές με ωραία κοκτέιλ.
Το Μεταξουργείο είναι η ιδανική περιοχή για να αράξεις με το βιβλίο σου σε ένα καφέ. Το πιο όμορφο είναι το «Κλωστήριον» της Μυλλέρου με τη σεφ Αριάνδη Πούλιου να σου βγάζει και του πουλιού το γάλα. Bagels και quesadillas είναι μια δοκιμασμένη επιλογή. Για καλοφαγάδες με όρεξη υπάρχει ολόκληρος κατάλογος με ροπή στην έθνικ κουζίνα. Λειτουργεί τα τελευταία δύο χρόνια στην πλατεία Αυδή και τα bagel του είναι τόσο νόστιμα που μέχρι και Αμερικανοί τουρίστες που τα δοκίμασαν πρόσφατα τα επαίνεσαν. Οι Κινέζοι της τοπικής Chinatown πηγαίνουν κάθε απόγευμα εκεί για τσάι. Παλαιότερα στεγαζόταν στον χώρο ένα εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας και έχουν μείνει ανέγγιχτα από τον χρόνο ζυγαριές και φωτογραφίες.
Στο όμορφο «Κλωστήριον» η σεφ Αριάνδη Πούλιου βγάζει από bagels και quesadillas μέχρι ολόκληρο κατάλογο με ροπή στην έθνικ κουζίνα.
«Μέσα σε μια πενταετία άνθισε η γειτονιά. Παλαιότερα φοβόσουν και να περπατήσεις. Σήμερα στην πλατεία παίζουν παιδάκια. Στα θέατρα έρχεται ψαγμένος κόσμος. Δεν υπάρχει ανταγωνισμός με τα μαγαζιά, εμείς είμαστε φίλοι με τα παιδιά στο “Tamarind”. H Πινακοθήκη άλλαξε την ταυτότητα της περιοχής. Δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει άλλη μία mainstream περιοχή του κέντρου. Το Μεταξουργείο είναι για τους εναλλακτικούς», λένε τα παιδιά στο σέρβις. Αυτούς που σίγουρα θα εκτιμήσουν τα μπέργκερ από κροκόδειλο που σερβίρονται στο ολοκαίνουριο «Big Kahuna» (τεράστιο κύμα) στον πεζόδρομο της Σαλαμίνος.
Φωτογραφίες: William Faithful
