Μήνας γιορτινός ο Δεκέμβρης, γιορτινές κι οι προτάσεις μας, που περιλαμβάνουν 5 εστιατόρια με καλό φαγητό και ωραίο περιβάλλον.
Όταν η πόλη στολίζεται μαζί της στολίζεται γιορτινή και η διάθεσή μας και θέλουμε να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα της απλότητας. Το κέφι μας ζητά κάτι άλλο από πίτσα, σουβλάκι ή το αγαπημένο μας ταβερνάκι, όσο κι αν δεν μας περισσεύουν πια, έχουμε όλη τη διάθεση να φάμε κάπου γιορτινά, να γνωρίσουμε καινούρια πιάτα, να ανακαλύψουμε τον σεφ για τον οποίο κάτι διαβάσαμε σε κάποιο περιοδικό και μας κέντρισε το ενδιαφέρον, να ξεφύγουμε από τα γνωστά, να πλανηθούμε στα άγνωστα της γαστρονομίας. Εκεί όπου μπορούμε να φορέσουμε τα καλά μας, να ζεστάνουμε με κεριά τη νύχτα και την ψυχή μας, να πιστέψουμε για λίγο πως η ζωή μπορεί να γίνει γιορτή, μακριά από τον αγώνα της καθημερινότητας.
Παλιότερα, τις καλές εποχές, το ρεβεγιόν το αφήναμε στα χέρια των «καλών» εστιατορίων, στα εστιατόρια των γνωστών, μεγάλων ξενοδοχείων. Στάνταρ μενού, παραφουσκωμένος λογαριασμός, διεκπεραιωτικό σέρβις. Όλοι μαγείρευαν τα ίδια πιάτα, έπιναν την ίδια σαμπάνια, τελείωναν με τα ίδια σοκολατάκια. Κυνήγι, αγριογούρουνο, κάστανα, φρούτα του δάσους, βελουτέ κολοκύθας. Η φαντασία στην πιο περιορισμένη της εκδοχή, τις μέρες ειδικά που θα την προτιμούσες αχαλίνωτη. Και μεταξύ μας, όσες φορές ακριβοπλήρωσα αυτές τις εξόδους θα είχα προτιμήσει να μοιραστώ ένα ψωμοτύρι στο σπίτι με τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους. Η κρίση ήρθε να βάλει κι εδώ μια τάξη στα πράγματα. Πολλά εστιατόρια δεν σε υποχρεώνουν πια να περιοριστείς σε ένα μενού, απλώς μαγειρεύουν και κάποια γιορταστικά πιάτα δίπλα στα καθημερινά τους. Αφετέρου, μια νέα γενιά ξενοδοχείων προσαρμόζεται στα νέα ήθη μαγειρεύοντας εξαιρετικό, ελαφρώς δημιουργικό φαγητό, σε κόσμιες τιμές και με απέραντη θέα στο ολοφώτιστο ιστορικό κέντρο. Ωστόσο, ακριβά ή φθηνά, το μήνυμα των Χριστουγέννων απαιτεί εξωστρέφεια: να βγούμε στη στολισμένη πόλη, να δοκιμάσουμε κάτι καινούριο, ακόμη κι αν είναι τα κάστανα από τον καστανά της Ερμού. Να ευχηθούμε έναν καινούριο, πιο νόστιμο χρόνο!
The Athens Gate – The Athens Gate Hotel
Η θέα του έχει ψηφιστεί ανάμεσα στις τέσσερις καλύτερες στον κόσμο, και πραγματικά ποτέ σου δεν έχεις δει το πανόραμα του ιστορικού κέντρου σε απόσταση αναπνοής και σε τόσο περιμετρική διάμετρο. Σαν ένα ακρόπρωρο από γυαλί, το roof garden αγκαλιάζει το Αστεροσκοπείο, του Φιλοπάππου, την Ακρόπολη, τον Λυκαβηττό, το Σύνταγμα και τους Στύλους με ένα μόνο βλέμμα. Άφωνες ορδές τουριστών στήνουν τις κάμερες στο υπερθέαμα, στο εσωτερικό μια απόλυτα λιτή απλότητα, η οποία μεταφράζεται ανάλογα και στις τιμές του μενού, που μοιάζουν μιας κλασικής ταβέρνας. Ο Δημήτρης Καράμπαμπας είναι ένα νεότατο παιδί, που έχει περάσει από τη Μ. Βρεττανία και το Royal Olympic στην κουζίνα του Κώστα Τσίγκα. Ταπεινός και γλυκός, είναι από κείνους που δεν θα τραβήξουν πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας, όσο κι αν στην κουζίνα του αξίζουν πρωτοσέλιδα. Φαγητό ελληνικό, από την πρώτη ύλη ως την ψυχή της νοστιμιάς του, αν κλείσεις τα μάτια οι χειροποίητες μακαρούνες με ρόκα και κρητική γραβιέρα θα σε ταξιδέψουν στα χωριά της Κω. Η κουζίνα της παράδοσης από φρέσκο χέρι, με νέες ανάλαφρες τεχνικές και μια τόση δα φαντασία που ξέρει να «παντρεύει» διαφορετικά υλικά: υπέροχα ψημένα μανιτάρια πορτομπέλο με το καπνιστό άρωμα από κρητικό απάκι και τη γήινη νοστιμιά του κατσικίσιου τυριού, το καλαμάρι σοτάρεται με μπαλσάμικο και ακουμπά πάνω σε μια πράσινη φάβα με δυόσμο και σος καυτερής πιπεριάς, ο κόκορας με κριθαράκι λιώνει μελωμένος, ολόγλυκος, με ευχάριστη τη δροσιά του γιαουρτιού, το μυλοκόπι μαγειρεύεται σε ένα μοναδικό πιάτο, όλο άρωμα από φινόκιο, σπανάκι και μάραθο. Στο τέλος, το ραβανί «παντρεύεται» με παγωτό λέμονγκρας, η λεμονόπιτα ταιριάζει με το άρωμα και τη φρεσκάδα από ένα παγωτό βασιλικού.
The Athens Gate Hotel, Λεωφ. Συγγρού 10, τηλ.: 210 9238302.
La Terrasse – Πεντελικόν
Δεν είναι η πρώτη φορά που ένας μεγάλος σεφ αναλαμβάνει τα εστιατόρια του Πεντελικόν, που έχουν γράψει -βραβευμένη- ιστορία στον χώρο της υψηλής γαστρονομίας. Φέτος, ο Γιώργος Στυλιανουδάκης αφήνει τη ρεθυμνιώτικη «Αυλή» και ξεκινά μια κρητική ιστορία γραμμένη με δικά του λόγια, πριν προχωρήσει ανεβάζοντας κι άλλο τον πήχη στο μενού του Vardis. Μεγαλωμένος στο Μαϊάμι και με μια εκπαίδευση α λα Alain Ducasse και με προϋπηρεσία σε σοφιστικέ resorts, ο Γιώργος κατέχει την πιο υψηλή τεχνική και τα μυστικά κάθε αβαν-γκαρντ μεθόδου. Στο La Terrasse, που θα το χαρακτήριζες το all day στέκι του Πεντελικού, ένα χώρο που λειτουργεί σχεδόν σαν επέκταση του σπιτιού όλων των περιοίκων και κάθε παλιάς Κηφισιώτισσας, ο Γιώργος βάζει στοίχημα μια τοπική κουζίνα που κατέχει σαν το αίμα του και την οποία με πολύ προσεχτικά βήματα, που νιώθεις πως θα εξελιχθούν, κάνει σταθερές, σίγουρες κινήσεις. Το να περιγράψεις απλά τα πιάτα του είναι σαν να τα αδικείς, γιατί καθένα από αυτά κρύβει πίσω του πολλαπλές πτυχές, ένα φιλοσοφικό υπόβαθρο πρόσφορο για καυτές συζητήσεις γύρω από το μέλλον της ελληνικότητας. Ένα λιτό κρίταμο με σφαιροποιημένο ελαιόλαδο για welcome, τρούφα, αγουρέλαιο, τριμμένο παξιμάδι, ένα πιάτο που ζωγραφίζει το κρητικό τοπίο σαν αμμουδιά το καλοκαίρι. Ένα τραγανό κορνέ με σουσάμι και κρέμα γραβιέρας μεταφράζει τα κρητικά πιτάκια. Θείο πιάτο, τα βελούδινα βραχάκια γραβιέρας που θυμίζουν σοκολατάκια λευκής και μαύρης σοκολάτας με σπαράγγια και κρέμα τρούφας. Διαφορετικό το κοκκινιστό σε κενό αέρος με τη σάλτσα στο πλάι και εξαιρετικό το γαλακτομπούρεκο με κατσικίσιο γάλα.
Ξενοδοχείο Πεντελικόν, Δηληγιάννη 66, Κηφισιά, τηλ.: 210 6230650.
City Bistro
Η πιο Μιλάνο στοά της Αθήνας, λες και περίμενε καιρό το City Bistro για να ολοκληρωθεί, να φωτιστεί, να γίνει ένα φούξια υπερθέαμα, κάτω από τις τεράστιες λάμπες του στολισμού της. Σε ένα από τα λίγα μέρη του κέντρου όπου όλα μιλούν γύρω σου ευρωπαϊκά με σικάτη προφορά, αυτό το μπιστρό ανοίγει μια νέα signature εποχή στην έννοια του all day στεκιού. Πολυέλαιοι, βιτρό στις οροφές, ένα εντυπωσιακό μπαρ από σφυρήλατο κασσίτερο και σκούρο μάρμαρο, μια υπέρκομψη μπουλανζερί που ψήνει από το πρωί σφολιάτες και κρουασάν για κάτι στο χέρι, μια ανοιχτή κουζίνα που λειτουργεί σαν υπερθέαμα του βωβού κινηματογράφου στον πελάτη που κάθεται έξω. Ο Τάσος Ιωαννίδης (Matsuhitsa, Belvedere στη Μύκονο) έχει το know how, οι αρχιτέκτονες Θεοφάνης και Λουκάς Μπομπότης το διαφορετικό στιλ. Ο κύριος Λαδάς, από τους πιο ευγενείς οικοδεσπότες στην υποδοχή, ο Νίκος Ζερβός στην κουζίνα, ο καταπληκτικός Θοδωρής Μωυσίδης (Σπονδή) στα γλυκά, οι mixologists Νίκος Κερκύρας και Αλέξανδρος Γκικόπουλος στα κοκτέιλ, με θέμα, ας πούμε, «Hey Greece, I love you!». Με τέτοιο dream team το all day φαγητό αποκτά γκουρμέ άποψη, με δημιουργικότητα και άλλη αισθητική. Θα το προτιμήσεις, όπως όλοι, στα τραπεζάκια έξω, εκεί όπου θα συναντήσεις όλο το πάνθεον των Ελλήνων πρωταγωνιστών χάρη στα γύρω θέατρα, δημοσιογράφους και λοιπούς επώνυμους. Η σπανακόπιτα μεταφράζεται σε μια σαλάτα με τρυφερό σπανάκι, τραγανά φύλλα κρούστας και σος άνηθου, το πληθωρικό ραγού με μοσχαράκι, λαζάνια και κρέμα παρμεζάνα θυμίζει κυριακάτικο τραπέζι, το λαβράκι υπέροχο με γάλα καρύδας, μοσχολέμονο και «σπασμένες» πατάτες, η ταλιάτα άψογα ψημένη και ψαγμένο το ελαιόλαδο από τη Λακωνία στις σαλάτες. Τα γλυκά του Θοδωρή σωστά κομψοτεχνήματα, όμως εγώ προτίμησα τη νοστιμότερη φρουτοσαλάτα που έχω ποτέ δοκιμάσει.
Στοά Σπηρομήλιου, City Link, τηλ.: 210 3211315.
New Taste – New Hotel
Οι Βραζιλιάνοι Fernando και Humberto Campana υπογράφουν το πιο art ντεκό, ένα μικρό μουσείο δημιουργικού εκκεντρισμού. Η τέχνη γίνεται καναπές και καρέκλες, σπασμένα αποσπάσματα από παλιά έπιπλα και αντικείμενα γίνονται επιτοίχια γλυπτά κλείνοντας το μάτι στην ιστορικότητα του παλιού κέντρου, και η πιο σοφιστικέ Αθήνα αγκαλιάζει το εγχείρημα από την πρώτη μέρα. Το New Taste γίνεται ποτό μετά το γραφείο, γεύμα και δείπνο, γίνεται κυρίως το πιο must brunch της πόλης, αυτό που πετάει από τα κυριακάτικα κρεβάτια του κάθε εστέτ της μικρής μας πόλης. Στο roof garden τα πνεύματα ηρεμούν, ελάχιστα τραπέζια, αίσθηση σπιτιού, γήινοι τόνοι, όλα σε παραπέμπουν στο «έξω» από τις ολόγυρα τζαμαρίες, εκεί όπου κάτω από τα πόδια σου δεσπόζει όλη η ιστορία της Αθήνας. Ο Steven Frost, με 3 διαφορετικές κουζίνες στην ψυχή του, γαλλική, ιταλική και αγγλική, μέντορα τον John Eliot και πεντάστερη προϋπηρεσία στα καλύτερα της Ευρώπης, ορκίζεται στην αγνή πρώτη ύλη, στην αποδόμηση που ξεχωρίζει ένα ένα τα υλικά ενός πιάτου, σε μια κουζίνα ευανάγνωστη και με ψυχή. Τον τραχανά που έφαγα από τα χέρια του δεν τον κάνει ούτε η γιαγιά μου, η ταραμοσαλάτα-αφρός μυρίζει την πιο βαθιά ελληνικότητα, η εμβληματική του σαλάτα με αβοκάντο, κινόα και γαρίδες, μια απόλυτη ισορροπία της δροσιάς και των φρέσκων αρωμάτων. Το γαλλικό κρέας εδώ ψήνεται στην απόλυτη τελειότητα, που δυστυχώς δεν έχει ακόμη πετύχει κανένα ελληνικό εστιατόριο, ένας διακτινισμός στη γαλλική πρωτεύουσα με τις ανάλογες, τραγανές γαλλίδες πατατούλες και τη σωστή μπεαρνέζ. Στο τέλος, ολοζώντανα φρούτα του δάσους με παραμυθένιο παγωτό buttermilk!
New Hotel, Φιλελλήνων 16, Σύνταγμα, τηλ.: 210 3273151.
Τomoe
Το σούσι ξαναζεί τη χρυσή του εποχή, εκεί που νομίσαμε πως μόδα ήταν και πέρασε. Βασιλιάς των «καλών εξόδων», κλασικό ή ανανεωτικό, αλλάζει και μεταλλάσσεται, ενίοτε γίνεται απλό αξεσουάρ σε μενού που μαγειρεύουν γιαπωνέζικη κουζίνα. Ο Χρόνης Δαμαλάς, (Kiku, See You Up, Matshuhisa), διακριτικά χρόνο με το χρόνο εξελίσσεται σε αριστοτέχνη της Άπω Ανατολής, όσο κι αν το φυσικό του θυμίζει βέρο Βραζιλιάνο. Έχοντας την εποπτεία, θα μπορούσε να αναπαράγει τα ούτως ή άλλως ονειρεμένα χιτάκια του, όμως εδώ, με τη συνεργασία του Παναγιώτη Φλάκα, πετυχαίνει μια άλλη γιαπωνέζικη κουζίνα, λιτή, χωρίς περίτεχνες σάλτσες, με τα απλά υλικά να ξεχωρίζουν σε κάθε μπουκιά. Μαύρα γλυκόξινα φύκια μαγειρεμένα με σουσάμι και καρότο (hijiki), το καβούρι-βασιλιάς ελαφρά μαριναρισμένο πάνω σε ανάλαφρα noodles ρυζιού, όλη η διαύγεια του ωκεανού σε ένα ταρτάρ σολομού με αβοκάντο, φρέσκο γουασάμπι και μπρικ, στο ceviche, μαριναρισμένο ψάρι με ολόφρεσκο κόλιανδρο και ντοματίνι, ένα πιάτο σαν εξωτικός ερωτισμός που πιάνει και κάτι από Tαϋλάνδη, λουκούμι rib-eye με σπαράγγια, μανιτάρια και δύο σάλτσες, στακάτο και πληθωρικό στη γεύση τηγανητό ρύζι με κοτόπουλο σε ένα πιάτο που ίσως δεν περίμενες εδώ, και στο τέλος τα εκπληκτικά γλυκά του Χρόνη που, αν δεν ήταν σεφ, θα ήταν σεφ-πατισιέ: κάστανα με γιαπωνέζικο ουίσκι, καραμελωμένα μήλα και μπισκότο αμυγδάλου. Η γεύση του Χρόνη προχωρά, αποποιείται τις φλυαρίες, ωριμάζει λιτά, τίμια, στους πιο χαμηλούς τόνους της απόλυτα ισορροπημένης νοστιμιάς. Σαν Tomoe, που σημαίνει την ισορροπία των συμπαντικών δυνάμεων.
Γορτυνίας 11 & Δαγκλή, Κηφισιά, 210 8013553.
