Η βόλτα στην παραλία της Θεσσαλονίκης είναι κάτι σαν τάμα. Δεν υπάρχει περίπτωση να ανέβω και να μην τη σουλατσάρω από άκρη σε άκρη τουλάχιστον μία φορά. Στη συνηθισμένη μου βόλτα λοιπόν, κι εκεί που είχα πάρει θέση να βγάλω selfie, πήρε το μάτι μου μέσα από την οθόνη του κινητού κάτι καινούργιο. Ένα bar που μου έκλεινε το μάτι από μακριά. Το όνομά του Hostel 9. Τραβάω βιαστικά την selfie και πλησιάζω για να δω τι συμβαίνει.
Μπαίνοντας νόμιζα ότι βρέθηκα σε κάποιο lobby ξενοδοχείου. Όμορφα έπιπλα και πολυθρόνες σωστά στημένες, ένα μεγάλο πάσο που βλέπει στην παραλία και αφήνει το βλέμμα να χαθεί στη θάλασσα, στο βάθος ένα μεγάλο τραπέζι που από πάνω του κρεμόταν ένα εντυπωσιακό φωτιστικό, ενώ λίγο πιο δίπλα ένα παλιό τρόλεϊ για βαλίτσες που αντί γι αυτές είχε μικρέ λιχουδιές. Καλωσορίσματα για να σε υποδεχθούν με τον πιο γλυκό τρόπο στο φιλόξενο Hostel τους.
Κι ενώ γυρίζω περιεργάζοντας το χώρο, κολλάω στη μεγαλοπρεπή τοιχογραφία. Την κοιτάω και την ξανακοιτάω. Σπάω το κεφάλι μου να βρω ποιον μου θυμίζει όμως δεν τα καταφέρνω. Με τη σκέψη ακόμα στο πρόσωπο της τοιχογραφίας πλησιάζω στην χαμηλή μπάρα και βολεύομαι σ’ ένα σκαμπό. Έχει μόλις αρχίσει να χάνεται το φως του ήλιου και σκέφτομαι ότι ένα κοκτέιλ θα ήταν ότι πρέπει.
Ο κατάλογος του Hostel φέρνει κάτι από την Άγρια Δύση και τα γουέστερν. «Από εκεί είναι εμπνευσμένα και τα κοκτέιλ μου και πιο συγκεκριμένα από την τριλογία του Sergio Leone», λέει η γλυκύτατη Θωμαής Μωησίδου, που μοιράζεται τη μπάρα με τον Τζανέτο Μόντζο και μου ετοιμάζει για αρχή το Fist full of dollars. Ένα καθαρά απογευματινό low abv (χαμηλός δείκτης αλκοόλ) ποτό όπου η γλυκόπικρη γεύση του Campari έδενε όμορφα με τη δροσερή αίσθηση του αγγουριού. Αφήνομαι λίγο και χάνομαι μεταξύ ποτού και θέας, για να συνδέσω τις δύο αυτές αισθήσεις όπως θα έπρεπε.
Επιστρέφω στην πραγματικότητα και ζητάω το Western Cosmo, βασισμένο σε βότκα αρωματισμένη με λεμόνι, ελαιοζάχαρα από berries και σόδα γκρέιπφρουτ. Ενώ κατεβάζω τις πρώτες γουλιές του ισορροπημένα όξινου ποτού μου, μαθαίνω ότι τον κατάλογο έχει στήσει ο Δημήτρης Νταφόπουλος, παλιός γνώριμος εξαιρετικός bartender και χαίρομαι ιδιαίτερα. Για τη συνέχεια ζητάω το Mexican stand-off, ένα συνδυασμό από τεκίλα, mescal (που αγαπώ) amaro αρωματισμένο με μαύρη τρούφα και ginger beer. Δυνατό καπνιστό πότο με χαρακτήρα που σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή. Στο ίδιο στιλ δυναμικού χαρακτήρα και το TNT -μια παραλλαγή του zombie, μίξη δύο διαφορετικών ρούμι με φρούτα του πάθους, καρπούζι, σιρόπι βασιλικού και bitters.
Για το τέλος είπα να δοκιμάσω το Forty rod, ένα κοκτέιλ από ουίσκι, σφένδαμο, και καπνιστό τσάι. Πίνοντας λοιπόν αυτό το καπνιστό πότο γύρισα και ξανακοίταξα την τοιχογραφία. Κάρλ Μαρξ! Αυτός είναι! Έπρεπε να τρέξει λίγο αλκοόλ μέσα μου για να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα και να μπορέσω να τον αναγνωρίσω. Και τα κατάφερα με την βοήθεια των ποτών του Δημήτρη.
info
Νίκης 9, Παραλία Θεσσαλονίκης, τηλ. 2310 286161.
