Μια από τις μεταγραφές του φετινού χειμώνα ήταν αυτή του Ανθού. Ύστερα από 4 χρόνια παραμονής τους στον Ταύρο, αποφάσισε να ανηφορίσει προς τα βόρεια και να βρει ένα πιο μεγάλο χώρο και μια πιο δροσερή αυλή. Ο χώρος βρέθηκε στην παλιά Σκάντζα απέναντι από την πλατεία του Αγ. Δημητρίου και η ομάδα του Γιώργου Γεράδρου ήρθε και εγκαταστάθηκε με όλα της τα καλούδια.
Ένα, λοιπόν, από αυτά δροσερά βράδια του Σεπτεμβρίου, πήρα τον ανήφορο για να δοκιμάσω τα πιάτα του Γιώργου, που πιο πριν δεν είχα την ευκαιρία να κάνω. Η αυλή με τα λίγα και άνετα τραπέζια κάτω από τις μουριές μου τράβηξε αμέσως την προσοχή. Σωστά φωτισμένη και χωρίς πολλά πολλά. Το εσωτερικό του νέου Ανθού είναι πιο ποπ, πιο χαρούμενο, πιο φωτεινό. Βλέπεις βοηθούν και οι μεγάλες τζαμαρίες αλλά και τα ανοιχτά χρώματα που έχουν επιλέξει να βάψουν τους τοίχους.
Η φιλοσοφία, όπως μου είπε ο Γιώργος, θα παραμείνει ίδια. Από τα τραπέζια θα παρελαύνουν πιάτα που θα έχουν ελληνικότατο χαρακτήρα, φυσικά με τη σύγχρονη και ξεχωριστή ματιά του chef. Για αρχή δοκιμάσαμε τα μπουρεκάκια με φέτα και αγριογούρουνο (ήρθαν 2 και 2, με πιο νόστιμα φυσικά εκείνα με το αγριογούρουνο), τα πιτάκια Καισαρείας με την όμορφη γαρνιτούρα ντομάτας και μέντας, καθώς και μια δροσερή σαλάτα με σύκα, φύλλα από αρσενικό τυρί Νάξου και ψητό μπέικον. Ιδιαίτερη επιλογή και η λευκή κρύα σούπα, δηλαδή η λευκή εκδοχή του ισπανικού gazpacho από αμύγδαλο και σταφύλι.
Στο κυρίως τώρα, τα μοσχαρίσια μάγουλα, που είχαν σιγομαγειρευτεί για πάνω από 20 ώρες σε κόκκινο κρασί ήταν όντως πολύ τρυφερά, αλλά ο πουρές από κουνουπίδι ήθελε λίγη δουλειά παραπάνω. Ίσως λίγο πιπέρι για να σπάσει τη γλύκα του λαχανικού… Το μαύρο γαριδοπίλαφο είχε έντονη τη γεύση του μελανιού που έσπαγε με τον άνηθο. Από την άλλη το βουβαλίσιο μπιφτέκι γεμιστό με φέτα και διάφορα μυρωδικά ήταν αρκετά νόστιμο και πολύ σωστά ψημένο. Τόσο ώστε να κρατάει τους ζωμούς του και να μη χάνει τίποτα από τη νοστιμιάν του. Εκείνο, όμως, που μου τράβηξε το ενδιαφέρον ήταν τα σουτζουκάκια μανιταριού με τη φρέσκια μαύρη τρούφα να σε παίρνει από τη μύτη με το που παρουσιαζόταν το πιάτο. Ωραία ιδέα γι’ αυτούς που δεν είναι κρεατοφάγοι, που φυσικά έχει περιθώρια βελτίωσης.
Στα γλυκά τώρα, που νομίζω ότι είναι και το δυνατό σημείο του chef, δοκιμάσαμε μια πανακότα με ζελέ από κρασί μοσχάτο, αλλά και ένα πολύ ελαφρύ και γευστικό cheesecake από ανθότυρο, κρίθινο παξιμάδι για βάση και κομπόστα ροδάκινο στην κορυφή. Και σαν να μην έφταναν αυτά, ήρθε ο ίδιος ο σεφ στο τραπέζι και μας ετοίμασε παγωτό παίζοντας με υγρό άζωτο και καπνούς!
Τελικά, ο Ανθός στο καινούργιο του στέκι έχει μια δόση ανανέωσης. Σίγουρα η ομάδα χρειάζεται λίγο χρόνο για να βρει τη σειρά της και τα πατήματά της, όμως, η βάση έχει ήδη στηθεί, όποτε μέρα με τη μέρα θα είναι και καλύτερη. Φυσικά θα συνεχίσει να σερβίρει brunch τα Σαββατοκύριακα και μάλιστα με προσεγμένο καφέ, που απ’ ότι έμαθα θα είναι Samba μια πολύ καλή κίνηση.
info
Αγίου Δημητρίου 17, Κηφισιά, τηλ. 211 4087758. Κόστος: 20-25 ευρώ. Σάββατο και Κυριακή και μεσημέρι.
