To bar 42 μέσα στον πεζόδρομο της Κολοκοτρώνη 3 είναι από αυτά τα bar που μένουν αναλλοίωτα στο χρόνο. Πέρασε τα χρόνια της ακμής του, γνώριζε την κρίση- όπως σχεδόν όλοι- και παρόλ’ αυτά έμεινε ζωντανό. Όχι όμως φυτοζωώντας για να λέει απλά ότι υπάρχει και να θυμίζει παλιά μεγαλεία, αλλά συνεχίζει την πορεία του και μάλιστα με ανοδικό πρόσημο. Βλέπεις πίσω του κρύβεται ο Χρήστος Χουσέας ένας bartender- δημιουργός που όταν αποφασίζει να ασχοληθεί το κάνει με μεράκι και με μεγάλη μαεστρία. Σαν τον καινούργιο κατάλογο που έστησε για το καλοκαίρι. Ένας κατάλογος που σε κάνει να σκεφτείς, να ταξιδέψεις, να ονειρευτείς, να φανταστείς και γενικώς να αποκτήσεις μια εμπειρία. Μια ολοκληρωμένη εμπειρία να την πιεις στο ποτήρι.
Η καινούρια, λοιπόν, λίστα χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες. Η πρώτη περιλαμβάνει δύο ποτά που σερβίρονται σε μικρές ποσότητες (των 60ml) για όσους θέλουν «κάτι στα γρήγορα» θα μου πει ο Χρήστος. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι πρόχειρα. Κάθε άλλο μάλιστα. Το Lance που παίζει με τα φρούτα και σου δημιουργεί την αίσθηση ότι γεύεσαι κάτι άλλο από αυτό που νομίζεις ότι πίνεις και το Quiver που έχει την υφή και όψη του μάνγκο αλλά στη γεύση σου βγάζει πεπόνι και καρπούζι. Είναι αυτό ακριβώς που θέλει να πετύχει ο δημιουργός τους: ένα παιχνίδι ψευδαισθήσεων, εντάσεων και υφών.
Για να περάσουμε στα πιο pop cocktails. Αυτά που πίσω από την απλή τους μορφή κρύβουν μια πολυπλοκότητα χωρίς όμως να τη μεταφέρουν στον καταναλωτή και να τον μπερδεύουν ακολουθώντας βέβαια την ίδια φιλοσοφία στο παιχνίδι που θέλει να μας βάζει ο Χρήστος. Από αυτά το Upside down με τον δροσερό του χαρακτήρα που το οφείλει στη βάση από milkshake και τα δημητριακά που το συμπληρώνουν από πάνω σου δίνει την αίσθηση ότι πρόκειται για το πρωινό σου γεύμα. Από την άλλη, με κέρδισε ο καυτερός χαρακτήρας του Double trouble με τον συνδυασμό από τρία διαφορετικά ρούμια (reposado, añejo, silver) και το σιρόπι από πιπέρι σετσουάν, καγιέν και τσίλι. Επίσης «πλανευτικό» είναι και το After laughter. Ένα ποτό που κρύβει μέσα του ένα φανταστικό φρούτο που σε προ(σ)καλεί να το ανακαλύψεις και να του δώσεις εσύ όποιο όνομα επιθυμείς.
Η τελευταία κατηγορία είναι αυτή που απευθύνεται μόνο σε bartenders αλλά και σε εκείνους που επιζητούν κάτι πιο «περίεργο» και εξειδικευμένο στο ποτήρι τους. Κάτι σαν το Lightfoot, μια παραλλαγή του κλασικού Zombie ή το No maps on my taps με την πικάντικη προσωπικότητα. Όσο για τα δύο τύπου Negroni, The breeze at dawn και Take this waltz, που συμπληρώνουν αυτή την κατηγορία δεν έχω λόγια. Το ένα συμπληρώνει το άλλο, αλλά και το ένα έρχεται σε αντίθεση με το άλλο. Είναι κάτι σαν τις δύο όψεις που μπορεί να έχει ένα νόμισμα. Και ως λάτρης του Negroni δεν θα μπορούσα να μην τα προσθέσω στη λίστα με τα αγαπημένα μου.
Μπορεί, λοιπόν, να άργησε ο Χρήστος κανα δυο χρόνια να παρουσιάσει νέα δουλειά, όμως, απ’ ότι φαίνεται άξιζε η αναμονή. Άξιζε γιατί η μαγεία που κρύβουν τα ποτά του σε κάνει έστω και για λίγο να ξεφύγεις από την πραγματικότητα. Φυσικά ο Χρήστος έχει και καλούς συνεργάτες: τον πάντα χαμογελαστό Ηλία Μαρινάκη και τον σοβαρό, μετρημένο, Θοδωρή Καϊσιδή που δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους πίσω από την επιβλητική μπάρα του 42.
info
Κολοκοτρώνη 3, Σύνταγμα, τηλ. 2130052153.
Δείτε επίσης
Νέο food menu -κόλαση- στο 42 Cocktail Bar!
