Χαλούμι από την Κύπρο, Φορμαέλα Παρνασσού, Μαστέλο Χίου, Σφέλα Μεσσηνίας και Μπάντζος από τη Θεσσαλία και τη Μακεδονία, πέντε γευστικά τυριά που θα γίνουν ακόμα πιο γευστικά μετά από ένα καλό ψήσιμο!
Ως μεγάλος εραστής των τυριών, το παραδέχομαι, αγαπώ πολύ τη γεύση του τυριού έτσι όπως βγαίνει ώριμο από το τυροκομείο. Το συνοδεύω με ψωμάκι, φρέσκα ή ξερά φρούτα, ξηρούς καρπούς και μπορώ να το απολαύσω όλες τις ώρες της ημέρας. Ομολογώ, όμως, ότι υπάρχουν μερικά τυριά που έχουν φτιαχτεί για να ψηθούν, μια και έτσι αναπτύσσουν ακόμα περισσότερο τη γεύση και την υφή τους.
Ένα από αυτά είναι η Φορμαέλα Παρνασσού, συνήθως φτιαγμένη σε μακρόστενους κυλίνδρους. Κόβεται σε στρογγυλές φέτες εύκολα και γρήγορα και ψήνεται στη σχάρα με το βούτυρό της να στάζει πάνω στο κάρβουνο. Άνετα μπορεί να ψηθεί και σ’ ένα αντικολλητικό τηγάνι, ροδοκοκκινίζοντας όμορφα και αποκτώντας μια ελαστική υφή, ενώ συνάμα τα ψημένα λιπαρά αναδύουν μια υπέροχη γεύση. Έτσι ψημένη, η Φορμαέλα μπορεί να συνοδευτεί από δροσερή καλοαλατισμένη ντομάτα αλλά -και γιατί όχι- με μια κουταλιά του γλυκού μέλι, συνοδευόμενο, φυσικά, από ένα δυνατό τσίπουρο.
Τα τελευταία χρόνια στη Χίο παρασκευάζεται ένα αγελαδινό τυρί που λέγεται Μαστέλο. Η υφή του ζητάει ένα καλό ψήσιμο στη σχάρα. Η φαντασία όμως του καλλιτέχνη μάγειρα που το ψήνει προστάζει να το συνοδεύσει με λίγο ούζο μαστιχάτο, επίσης από τη Χίο. Αφού ψηθεί το Μαστέλο πάνω στη σχάρα, ζεσταίνει το χιώτικο ούζο σ’ ένα μπρικάκι, το ανάβει μ’ ένα σπίρτο και περιχύνει το Μαστέλο μ’ αυτό, κάνοντάς το φλαμπέ.
Το Χαλούμι έρχεται από την Κύπρο. Ομολογώ πως, όταν είναι ωμό, είναι πολύ τριζάτο και ίσως πολύ ουδέτερο στη γεύση. Μα, σαν το ψήσεις, αλλάζει ολοκληρωτικά. Αποκτά μια ιδιαίτερη λιπαρότητα, μια απαλή ελαστική υφή και μια εξαιρετική νοστιμιά. Εκ των πραγμάτων αναζητά το αρωματικό που του ανήκει και που δεν είναι τίποτα άλλο από το δυόσμο. Επιπροσθέτως, αγαπάει πολύ το ελαιόλαδο αλλά και την ώριμη ντομάτα. Δοκιμάστε το με μπόλικο δυόσμο και θα τρελαθείτε.
Υπάρχουν ακόμα δύο τυριά Π.Ο.Π. (Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης), αλλά τοπικής παραγωγής που είναι ιδανικά για ψήσιμο στη σχάρα. Πρόκειται για τη Σφέλα Μεσσηνίας και τον Μπάντζο από τη Θεσσαλία και τη Μακεδονία. Τυριά σκληρά, αλμυρά, που όμως γίνεται κάτι μαγικό και, αφού ψηθούν στη σχάρα και περιχυθούν με λίγο λεμονάκι, αποκτούν μια ιδανική γεύση που σε κάνει να τα ζητάς συνέχεια. Κόψτε τα λοιπόν σε μικρούς κύβους, ψήστε τα σ’ ένα αντικολλητικό τηγάνι μέχρι να ροδίσουν και βάλτε τους ροδαλούς κύβους μέσα σε μια χωριάτικη σαλάτα αντί για φέτα. Θα τους τρελάνετε όλους!
Τι πρέπει να θυμάστε
* Όταν ψήνετε τυριά στα κάρβουνα, η σχάρα σας πρέπει να είναι ιδιαίτερα καθαρή για να μην αποκτήσει το τυρί μυρωδιές από άλλες τροφές που είχατε ψήσει πριν.
* Αν επιλέξετε να ψήσετε τα τυριά σε αντικολλητικό τηγάνι, τότε αλείψτε τα με λίγο λαδάκι για να ξεκινήσουν να ψήνονται απαλά και πάντα σε μέτρια φωτιά.
* Ψήστε, λοιπόν, τυράκια και απολαύστε τα σαν μεζεδάκι με το ούζο σας ή -γιατί όχι- σαν πρώτο πιάτο στο τραπέζι σας με μπόλικη σαλάτα.
Φωτογραφία ανοίγματος: Γιώργος Δρακόπουλος – Food styling: Tina Webb
