Η φραόυλα είναι ένα από τα αγαπημένα μας φρούτα, τόσο που δίνει τη γεύση της σε παγωτά, μαρμελάδες, τσίχλες, ζελεδάκια, πάστες, τάρτες, σαλάτες και ζυμαρικά. Είναι όμως στ’ αλήθεια φρούτο; Από φυτολογική
άποψη, όχι, αφού τα πραγματικά φρούτα είναι τα πολλά μικροσκοπικά «σποράκια» που βλέπουμε στην επιφάνεια της σάρκας της, η οποία αποτελεί το περίβλημα του καρπού.
Οι φράουλες ήρθαν τελευταίες στα μέρη μας, και όπως αναφέρει στη «Γεωργική και οικιακή οικονομία» του 1835 ο Γρηγόριος Παλαιολόγος, η φράγουλα καλλιεργείται σε πολλούς κήπους των Αθηνών και πετυχαίνει σχεδόν παντού. Ωστόσο, τη συγκαταλέγει ανάμεσα στα νεοφερμένα φρούτα, αφού αμέσως μετά ακολουθεί η περιγραφή του ανανασίου, δηλαδή του ανανά.
Οι αρχαίοι τις φράουλες ή δεν τις ήξεραν ή δεν τις ονόμαζαν κάπως, πάντως η λέξη χαμαικέρασος, στον Αθήναιο, αναφέρεται στα κούμαρα. Οι Ρωμαίοι ήξεραν τις άγριες φράουλες, και τις είπαν fraga terrestria,«επίγεια κούμαρα». Από αυτό το fragum, fragula, προέκυψε το ιταλικό fragola, που πέρασε στα ελληνικά, αρχικά ως φράγουλα.
Μεγάλες εκτάσεις καλλιεργημένες με φράουλα υπάρχουν στη Μανωλάδα, απ’ όπου και προμηθεύεται σχεδόν ολόκληρη η χώρα. Και μπορεί πια να τις βρίσκουμε όλο τον χρόνο, όμως τη γλύκα της θερινής, υπαίθριας φράουλας δεν την έχει κανένα φρούτο.
Πότε άρχισαν να τρώνε φράουλες οι Έλληνες;
