Η σαλάτα του Καίσαρα εκ πρώτης άποψης φαίνεται απλή, αφού παρασκευάζεται με μαρούλι, τυρί και κρουτόν, η διαφορά της όμως από άλλες σαλάτες είναι το dressing. Μία βινεγκρέτ γεμάτη umami, λόγω της φρεσκοτριμμένης παρμεζάνας, του χυμού λεμονιού, και της σάλτσας Worcestershire. Μεταξύ έμπειρων και μη μαγείρων, η κομψή απλότητα της αρχικής συνταγής αποτελεί μια πρόσκληση για πειραματισμό. Είτε οι σεφ δοκιμάζουν να φτιάξουν ένα μαρτίνι εμπνευσμένο από τη Caesar’s είτε μια φρουτοσαλάτα, το εμβληματικό πάντρεμα των διαφορετικών υλικών μπορεί να μεταφερθεί σε σχεδόν οποιοδήποτε πιάτο.
Η original συνταγή είχε τραγανό μαρούλι, ελαιόλαδο, τριμμένη παρμεζάνα, δύο ψημένες φέτες μπαγκέτας και μία βινεγκρέτ φτιαγμένη από Worcestershire, χυμό λεμονιού, μουστάρδα Dijon και ένα ωμό αυγό.
Κατακτώντας το Χόλιγουντ
Η ιστορία πίσω από τη δημιουργία της είναι κάπως θολή, αποδεικνύοντας πως για άλλη μία φορά, μία τοπική συνταγή μπορεί να γίνει διάσημη σε όλο τον κόσμο. Οι περισσότερες ιστορίες για το δημιουργό της σαλάτας καταλήγουν στον επιχειρηματία Cesare (Caesar) Cardini, μετανάστη από την Ιταλία, ο οποίος άνοιξε εστιατόριο στο Σαν Ντιέγκο, και έπειτα στην Τιχουάνα, στις αρχές της δεκαετίας του 1920. Κατά τη διάρκεια της ποτοαπαγόρευσης, οι επενδύσεις του απέδωσαν, αφού οι Καλιφορνέζοι οδηγούσαν 30 λεπτά μέχρι τα σύνορα και επισκέπτονταν την Τιχουάνα, για να τζογάρουν, να απολαύσουν ένα ποτό και ένα νόστιμο γεύμα.
Η αυξανόμενη διαθεσιμότητα ελαιολάδου, εισαγόμενης παρμεζάνας και αντζουγιών τη δεκαετία του 1920 οδήγησε να γίνει η σαλάτα προοδευτικά πολύ δημοφιλής σε εστιατόρια, νυχτερινά κέντρα, και φυσικά στα νοικοκυριά. Επιπλέον, λόγω της εκκολαπτόμενης κινηματογραφικής βιομηχανίας του Χόλιγουντ, όλο και περισσότερες διασημότητες ζητούσαν το συγκεκριμένο πιάτο. Έτσι, μέχρι τη δεκαετία του 1950, η σαλάτα του Καίσαρα θεωρούταν πλέον ένα από τα αγαπημένα αμερικανικά γεύματα.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 και του 1980 πολλές σαλάτες, συμπεριλαμβανομένης και αυτής του Καίσαρα, εμφανίζονταν τόσο σε απλά, όσο και σε fancy εστιατόρια, καθώς και στα κορυφαία βιβλία μαγειρικής της εποχής. Με τη σαλάτα να βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις διατροφικές συνήθειες των προηγούμενων γενεών, που οι συνταγές είχαν επίκεντρο το κρέας, η Caesar’s αποτελούσε ένα πιάτο με οικολογική συνείδηση.
Οι διαφορετικές εκδοχές προέλευσης της
Μία εκδοχή αναφέρει ότι ο Caesar παρασκεύασε τη σαλάτα με ό,τι υλικά είχαν μείνει στο εστιατόριο του την 4η Ιουλίου 1924, ενώ μία άλλη θεωρεί δημιουργό της, τον αδελφό του Alessandro (Alex) Cardini, ο οποίος είχε υπάρξει πιλότος του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Alex είχε πάει να βοηθήσει τον αδελφό του στο εστιατόριο, το οποίο είχε επισκεφτεί ένα group από πιλότους από τη Rockwell Field Air Base. Τότε, για να τους ευχαριστήσει, τους ετοίμασε τη Aviator’s Salad, μια σαλάτα του Καίσαρα στην οποία πρόσθεσε αντζούγιες. Κάποιες άλλες εκδοχές πάντως της ιστορίας, θεωρούν ότι την πρωτοέφτιαξε ο Livio Santini, Ιταλός μετανάστης, χρησιμοποιώντας μία συνταγή της μητέρας του. Όταν η σαλάτα άρχισε να είναι πολύ δημοφιλής, ο Caesar είπε ότι η συνταγή ήταν δική του.
Σε ποιον «ανήκει» τελικά η σαλάτα του Καίσαρα;
Καθόλη τη διάρκεια της ιστορίας της, η συνταγή δεν ήταν ποτέ ξεκάθαρο σε ποιον ανήκει επακριβώς, ωστόσο αξίζει να σημειώσουμε τη σημασία που είχε το εστιατόριο του Caesar στη διάδοσή της, αφού τα εστιατόριά του αποτελούσαν ένα κέντρο αισθήσεων, που παρείχε στους πελάτες του νέες γαστρονομικές εμπειρίες.
