Από μικρή, κάθε φορά που ο πατέρας μου πήγαινε κάποιο ταξίδι στο εξωτερικό, κάτι που συνέβαινε και συμβαίνει αρκετά συχνά, αφού εύκολα τον λες και κοσμογυρισμένο, παρέα με τα (πολλά πολλά) ξαδέρφια μου, περιμέναμε πώς και πώς δύο πράγματα. Κολόνιες και σοκολάτες. Σοκολάτες που δεν βρίσκαμε τότε και τόσο εύκολα στην ελληνική αγορά. Όμως, σαν παιδί, δεν έδινα και τόση σημασία στο από πού έρχονταν. Το κάπου από την Ευρώπη μου αρκούσε σαν περιγραφή. Πάντως, οι περισσότερες, είχαν ωραίο περιτύλιγμα, με σκληρό χαρτί, κάτι που πάντα μου έκανε εντύπωση. Και η γεύση και η υφή τους έκαναν ακόμη κι εμένα, ένα παιδί που έτρωγε μόνο δύο φαγητά-και αυτό μόνο αν ήταν απαραίτητο-να τις ονειρεύομαι.
Κάποια χρόνια αργότερα, όταν ήμουν πια φοιτήτρια, πήγα μια εκπαιδευτική εκδρομή στο Βέλγιο, με τη σχολή. Και όλοι οι κοσμογυρισμένοι, μαζί και ο πατέρας μου, μου είπαν να φάω οστρακοειδή, τις πατάτες με τα μπαχαρικά και πολλές πολλές σοκολάτες. Και αν μου περισσέψει καθόλου ρευστό μετά από αυτή την κραιπάλη, να φέρω πίσω και κανένα διαμάντι (αστειεύομαι). Όστρακα δεν έφαγα, οι πατάτες δεν μου άρεσαν (δεν έχουν φάει τηγανητή πατάτα Νάξου να δουν τι σημαίνει «τηγανητή πατάτα»), όμως οι σοκολάτες, και ειδικά μια σοκολάτα μπίτερ με ολόκληρα καρύδια που δοκίμασα σε ένα εργαστήριο σοκολάτας δίπλα από την πλατεία Γκραντ Πλας, ήταν-και το λέω με περίσσεια αυτοσυγκράτηση-η καλύτερη σοκολάτα που έχω δοκιμάσει στη ζωή μου.
Γυρνώντας στην Ελλάδα, κάθε φορά που έπιανα με κάποιον κουβεντούλα περί ταξιδίων δεν ξεχνούσα να μιλήσω για τις σοκολάτες του Βελγίου. Πολλοί συμφωνούσαν μαζί μου, αλλά πολλοί μου έλεγαν «δεν έχεις φάει ελβετική σοκολάτα, γι΄αυτό το λες». Και επειδή αυτή τη στιγμή δεν το λες και εύκολο να πεταχτείς μέχρι εκεί για να κάνω τη σύγκριση, είπα τουλάχιστον ας μάθω τα βασικά.
Λίγες είναι οι χώρες που είναι τόσο γνωστές για τη σοκολάτα τους, όσο το Βέλγιο και η Ελβετία. Οι ελβετικές και βελγικές σοκολάτες, φημίζονται για την ποιότητά τους, παρόλο που σε καμία από αυτές τις χώρες δεν φυτρώνουν κακαόδεντρα. Οπότε, το όνομά τους στην παγκόσμια αγορά, έχε χτιστεί με θεμέλια την ανεπτυγμένη βιομηχανία τους πάνω στην παραγωγή σοκολάτας, αλλά και την επιτυχημένη τους στρατηγική σε θέματα μάρκετινγκ.
Όπως και να έχει, αυτές οι σοκολάτες έχουν και φήμη και αδιαμφισβήτητη ποιότητα. Όμως, αν και πολύ μπερδεύονται, ίδιες δεν είναι.
Ποιες είναι, λοιπόν, οι διαφορές τους;
Ελβετική σοκολάτα
Κύρια χαρακτηριστικά: Μπάρες φίνας σοκολάτας γάλακτος από ελβετικό γάλα, με απαλή υφή και ανεπαίσθητη πικράδα.
Πώς δημιουργήθηκε: Η δημιουργία της σημερινής ελβετικής σοκολάτας χρονολογείται πίσω στο 1819, στο Κορζίερ της Ελβετίας, από τον επιχειρηματία και «σοκολατιέρη», Φρανσουά Λουί Καγιέ, που ίδρυσε εκεί μια εταιρία παραγωγής σοκολάτας. Σήμερα, η Καγιέ, θεωρείται η παλαιότερη μάρκα ελβετικής σοκολάτας. Όμως, τα εύσημα για τα χαρακτηριστικά που ξεχωρίζουν την ελβετική σοκολάτα από τις υπόλοιπες, παίρνουν οι Ντάνιελ Πίτερ και Ρόντλολφ Λιντ.
Ο Πίτερ, άνοιξε το δικό του εργαστήριο στην πόλη Βεβέ της Ελβετίας το 1867. Το 1875, ήταν ο πρώτος που δημιούργησε μια ενιαία μπάρα σοκολάτας με ζαχαρούχο γάλα, από ένα κοντινό εργοστάσιο που ανήκε στον Ανρί Νεστλέ (ιδρυτή της Νεστλέ που όλοι ξέρουμε). Ο Λιντ, άνοιξε το δικό του εργαστήριο το 1879, στη Βέρνη. Εισήγαγε μία νέα τεχνική με την οποία θέρμαιναν τους κόκκους του κακάο κατά την άλεσή τους, ενώ μοίραζε ομοιόμορφα και το βούτυρο κακάο που προέκυπτε από τη διαδικασία. Αυτή η νέα τεχνική του τότε, είναι και υπεύθυνη για τη βελούδινη υφή της σοκολάτας που λιώνει στο στόμα, και μαζί με την προσθήκη του ζαχαρούχου γάλακτος, δημιούργησαν την Ελβετική σοκολάτα του σήμερα που τόσοι αγαπούν.
Βελγική σοκολάτα
Κύρια χαρακτηριστικά: Μαύρη σοκολάτα με υψηλή περιεκτικότητα σε κακάο. Πιο διαδεδομένη για πραλίνες και τρουφάκια.
Πώς δημιουργήθηκε: Οι παραγωγοί εμπνεύστηκαν από διάφορες γωνιές του κόσμου και γι’ αυτό και υπάρχουν πολλοί τύποι βελγικής σοκολάτας. Σε αντίθεση με ό,τι ισχύει για την ελβετική σοκολάτα, οι Βέλγοι παραγωγοί, είχαν δικές τους αποικίες στο εξωτερικό απ’ όπου προμηθεύονταν τους κόκκους για τις σοκολάτες τους. Η ιστορία τους ξεκινά τον 19ο αιώνα, από τις αποικίες τους στο Κονγκό.
Η βελγική σοκολάτα κέρδισε παγκόσμια αναγνώριση το 1912 με τις πραλίνες, σοκολατάκια με σκληρό σοκολατένιο περίβλημα και κρεμώδη σοκολατένια γέμιση. Δημιουργός τους, ο Ζαν Νεούς, Ελβετός σοκολατοποιός που ζούσε στις Βρυξέλλες. Η φήμη της χώρας για τις σοκολάτες της άρχισε να μεγαλώνει με τα χρόνια και μέσω άλλων εταιριών, όπως οι Νεούς, Godiva και Leonidas, που έβρισκαν διαρκώς νέους τρόπους να διευρύνουν την ποικιλία τους σε πραλίνες τοπ ποιότητας, άλλα γλυκίσματα, τρουφάκια κλπ.
Δείτε επίσης:
Είναι η λευκή σοκολάτα, πραγματική σοκολάτα;
Το μεγαλύτερο σιντριβάνι σοκολάτας, που αλλού, στην Ελβετία!
«Έβρεξε» σοκολάτα σε ελβετικό χωριό
