Το στομάχι της Θεσσαλονίκης βρίσκεται στην αγορά της, εκεί όπου τα καθημερινά ψώνια έχουν το τελετουργικό τους.
Η βόλτα στην αγορά τροφίμων είναι σχεδόν επιβεβλημένη κάθε φορά που ταξιδεύουμε στον Βορρά. Και μπορεί η αγορά να είναι γνωστή με την ονομασία Καπάνι, αλλά το επίσημο όνομά της είναι Αγορά Βλάλη. Το όνομα «Καπάνι» προέρχεται από την τουρκική φράση Ουν-Καπάν, που σημαίνει αλευραγορά. Μάλιστα, επί οθωμανικής εποχής, βόρεια της Αγοράς Βλάλη βρισκόταν η εβραϊκή συνοικία Καντί. Στις αρχές του 20ού αιώνα είχε ήδη πάψει να είναι αποκλειστικά αγορά αλεύρων και είχε εξελιχθεί σε μια αγορά με κάθε είδους εμπορεύματα. Μπορούσες να βρεις από ασβέστη φερμένο από το Ασβεστοχώρι, τενεκεδένια και πήλινα σκεύη, μέχρι όσπρια, κρέας και θαλασσινά. Την ίδια εποχή, όπως διαβάζουμε στο parallaximag.gr, ο δρόμος στο Καπάνι είχε συνολικά 12 σπίτια, 4 εργαστήρια, 125 καταστήματα, ένα καφενείο, ένα χάνι, ένα σησαμελαιοτριβείο, 12 οικόπεδα και δύο κοτοπωλεία.
Από το Καπάνι περνούσε και ένας χείμαρρος της ρωμαϊκής αγοράς, που ξεκινούσε από την πλατεία Τερψιθέας, ενώ υπάρχουν βάσιμα στοιχεία για την ύπαρξη νερόμυλων επί οθωμανικής περιόδου. Στο Καπάνι ως έχει σήμερα πωλούνται τα ίδια προϊόντα, εκτός από ασβέστη, και στήθηκε σε σχέδιο του Εμπράρ. Κατασκευάστηκε γύρω στο 1930 και εκτεινόταν μέχρι και την πλατεία Αθωνος. Στο βιβλίο του Χαράλαμπου Μεταξά «Μπαγιάτηδες και Χαμουτζήδες», ανάμεσα σε όρους θεσσαλονικιώτικους, αναφέρεται και η λέξη «καπάνι» για να περιγραφεί το πιο φθηνό ή κατώτερης ποιότητας προϊόν.
