Μία από τις ίσως πιο συνηθισμένες ερωτήσεις της καθημερινότητάς μας, δεδομένου ότι οι έρευνες διαδέχονται η μία την άλλη, είναι το τι τελικά πλαισιώνει τον όρο «υγιεινή διατροφή».
Είναι δεδομένο ότι οι ακαδημαϊκές ερευνητικές ατζέντες τα τελευταία χρόνια διχοτομούνται από πλευράς περιεχομένου δεδομένου ότι τα αποτελέσματα αρκετών από αυτές αναιρούν αποτελέσματα κάποιων που προηγήθηκαν. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι ελάχιστοι εμβαθύνουν σε περισσότερο διερευνητικές και συγκριτικές αναλύσεις μεταξύ τροφών και διαιτητικών προτύπων. Αυτά σε ερευνητικό επίπεδο. Εμείς, όμως, ως καταναλωτές μπορούμε να κατανοήσουμε τα βασικά με απλά λόγια;
Ένα καλό παράδειγμα, για να ξεκινήσουμε από τη βάση είναι η ομάδα των γαλακτοκομικών τα οποία καταναλώνουμε εδώ και αιώνες. Ωστόσο, δεν είναι λίγοι αυτοί που παρουσιάζουν δυσανεξία στη λακτόζη η οποία επίσης θεωρείται σε κάποιες περιπτώσεις υπεύθυνη για εμφάνιση ή επιδείνωση ακμής. Τα αβγά επίσης είναι γνωστό αλλεργιογόνο ενώ σε κάποιες περιπτώσεις προκαλούν πεπτικά προβλήματα. Τα παραπάνω, όμως, δεν καθιστούν τις προαναφερόμενες τροφές ανθυγιεινές δεδομένου ότι αμφότερες περιέχουν πληθώρα θρεπτικών συστατικών, ορισμένα από τα οποία μάλιστα υπάρχουν σε άλλες τροφές σε χαμηλότερα ποσοστά, όπως λ.χ η βιταμίνη Κ2 και η χολίνη.
Η λίστα με τα υπέρ και τα κατά κάθε τροφής μπορεί να είναι εκτενής ωστόσο τυπικά θεωρείται πάντα ελλιπής. Κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τις επιπτώσεις των πικάντικων τροφών π.χ στην υγεία διαφορετικών ανθρώπων που ο οργανισμός τους λειτουργεί διαφορετικά, έχουν άλλο ιστορικό υγείας, ζουν σε διαφορετικές συνθήκες κ.ά. Επίσης, τα όσπρια άλλοι τα αγαπούν, άλλοι όμως δεν μπορούν να τα καταναλώσουν λόγω γαστρεντερικών προβλημάτων. Ακόμη, άλλοι αγαπούν την κομπούχα, άλλοι έχουν δηλώσει ότι αρρωσταίνουν (ήπια) αφού την πιουν και η λίστα συνεχίζεται…
Η αλήθεια είναι ότι ελάχιστες τροφές που μπαίνουν στο σύγχρονο τραπέζι μπορούν να χαρακτηριστούν πραγματικά «υγιεινές» ή «ανθυγιεινές». Πλέον δεν καταναλώνουμε τοξικές πρώτες ύλες όπως κάποιες ανεπεξέργαστες ρίζες ή τροφές που δεν έχουν προετοιμαστεί σωστά προτού διατεθούν στην αγορά οπότε, θεωρητικά, αν τυπικά πληρούν όλες τις απαραίτητες προδιαγραφές, δεν υφίσταται λόγος να χαρακτηριστούν «ανθυγιεινές» (αλλά ούτε και πλήρως «υγιεινές»). Διευκρινίζουμε τέλος ότι αναφερόμαστε σε τροφές που δεν έχουν υποστεί επεξεργασία όπως λ.χ η ζάχαρη, το αλάτι ή τα τηγανητά αλλά στη βασική πρώτη ύλη. Αυτά εξάλλου είναι κεφάλαια στα οποία ήδη έχουμε αναφερθεί εκτενώς.
Συμπερασματικά, τα πρότυπα διατροφής που πρέπει ο καθένας να ακολουθεί καθορίζονται αυστηρά από τη γενικότερη κατάσταση του οργανισμού του, κάποιες αντικειμενικές σταθερές όπως η αρχική πρώτη ύλη (διατροφικές ιδιότητες) και φυσικά τον τρόπο που την εντάσσει στο διαιτολόγιό του.
Δείτε επίσης
Τα αντιβιοτικά της φύσης
Ο δεκάλογος μια επιτυχημένης δίαιτας
Τελικά πόση πρωτεΐνη χρειαζόμαστε καθημερινά;
