Στην Ελλάδα αγαπάμε πολύ το φιστίκι Αιγίνης γι’ αυτό και το συναντάμε συχνά σε συνταγές μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής.
Τι είναι
Οι νόστιμοι «θησαυροί» του φυλλοβόλου δέντρου της φιστικιάς, που δίνει τους κελυφωτούς ξηρούς καρπούς με τη ροζ-κόκκινη απόχρωση και την πρασινωπή ψίχα με την πλούσια, μεστή γεύση. Τα βρίσκουμε χύμα σε κάβες ή σε καταστήματα με ξηρούς καρπούς, στρογγυλοκαθισμένα στον πάγκο του πλανόδιου πωλητή σε χάρτινο χωνάκι ή σακουλάκι ή σε συσκευασία στα σούπερ μάρκετ. Πάντως στον κινηματογράφο, στα πάρτι, στη ζούλα στο γραφείο, στο παγκάκι του πάρκου, τα φιστίκια αυτά γράφουν τη δική τους ιστορία.
Πώς & πού παράγεται
Οι καρποί της φιστικιάς σχηματίζουν ολόκληρα τσαμπιά. Η συγκομιδή τους γίνεται με σύγχρονες μεθόδους και αρχίζει όταν ο φλοιός γίνει ωχρός, μαλακός και ξεκολλάει από το τσόφλι εύκολα, δηλαδή τέλη Αυγούστου με τέλη Σεπτέμβρη. Ακολουθεί πληθώρα εργασιών μέχρι να φτάσουν στα χέρια μας ολόκληρα με το κέλυφος ή μόνο ψίχα, ψημένα ή άψητα, αλατισμένα ή ανάλατα αλλά και φρέσκα. Το 1994 έγινε η ένταξή τους στα προϊόντα ΠΟΠ μαζί με τα φιστίκια Μεγάρων, αλλά καλλιεργούνται και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, όπως σε Φθιώτιδα, Θεσσαλία, Βοιωτία και Εύβοια. Στην Αίγινα είναι πια θεσμός το φεστιβάλ φιστικιού που διοργανώνουν οι τοπικοί φορείς κάθε Σεπτέμβριο.
Ιδιότητες και χρήσεις
Τα φιστίκια Αιγίνης είναι από τους πιο ποιοτικούς και νόστιμους ξηρούς καρπούς. Είναι φυτική πηγή πρωτεΐνης, περιέχει καλά λιπαρά, υδατάνθρακες, φυτικές ίνες και φυτοστερόλες, καθώς και πολλές βιταμίνες και ασβέστιο, μαγνήσιο, σίδηρο κ.ά., αλλά δυστυχώς και αρκετές θερμίδες όπως όλοι οι ξηροί καρποί. Οι φανατικοί οπαδοί τους τα χρησιμοποιούν με μεγάλη επιτυχία στη μαγειρική αλλά κυρίως στη ζαχαροπλαστική, αφού γίνονται πεντανόστιμο γλυκό του κουταλιού, μπαίνουν σε χαλβάδες και κέικ, στο φοβερό μαντολάτο, σε πολίτικα σιροπιαστά γλυκά π.χ. σε μπακλαβάδες και κανταΐφια κάθε λογής, και η λίστα, φυσικά, είναι ατελείωτη…
