Οι επιστήμονες, με επικεφαλής την αναπληρώτρια καθηγήτρια, Σταυρούλα Κουστένη, και τη συνεργάτιδά της ερευνήτρια, Ιωάννα Μόσιαλου, του Τμήματος Φυσιολογίας και Κυτταρικής Βιοφυσικής του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, έκαναν γνωστό στο περιοδικό “Nature” πως ύστερα από πειράματά τους σε ποντίκια, ανακάλυψαν μια ορμόνη που εκκρίνεται από τα κύτταρα των οστών και η οποία μπορεί να καταστείλει την όρεξη. Η συγκεκριμένη ορμόνη με το όνομα “λιποκαλίνη 2 (LCN2)” αποτελεί μια πρωτεΐνη που εκκρίνεται από τους οστεοβλάστες και έχει αποδειχθεί πως μπορεί να συμβάλλει στην μείωση της τροφής που καταναλώνουμε.
“Τα τελευταία χρόνια μελέτες δικές μας και άλλες έδειξαν ότι τα οστά αποτελούν όργανο του ενδοκρινικού συστήματος και παράγουν ορμόνες που επηρεάζουν την ανάπτυξη του εγκεφάλου, την ισορροπία της γλυκόζης, τη λειτουργία των νεφρών και την ανδρική γονιμότητα. Τα ευρήματά μας προσθέτουν σε αυτό τον κατάλογο μία κρίσιμη νέα λειτουργία των ορμονών των οστών, την καταστολή της όρεξης, πράγμα που μπορεί να ανοίξει μια τελείως νέα προσέγγιση στη θεραπεία των μεταβολικών διαταραχών”, δήλωσε η κα. Κουστένη.
Η συγκεκριμένη ορμόνη επεμβαίνει στον μεταβολισμό, καθώς εμπλέκεται στην έκκριση της ινσουλίνης και βελτιώνει την αντοχή στη γλυκόζη, όπως έδειξαν οι μελέτες στα πειραματόζωα. Διαπιστώθηκε, επίσης, ότι η ορμόνη LCN2 μπορεί να διασχίσει τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό και να εισχωρήσει στον υποθάλαμο του εγκεφάλου. Στη συνέχεια μέσω των κατάλληλων νευρώνων ενεργοποιεί έναν γνωστό μηχανισμό καταστολής της όρεξης, με συνέπεια να μειώνεται η πρόσληψη της τροφής και έτσι να παρατηρείται απώλεια βάρους τόσο στα πειραματόζωα με φυσιολογικό βάρος, όσο και στα παχύσαρκα.
Οι δύο ερευνήτριες ευελπιστούν κάποια στιγμή στο μέλλον, η εν λόγω ορμόνη να αξιοποιηθεί κατάλληλα και στους ανθρώπους για τον έλεγχο της παχυσαρκίας, τη θεραπεία του διαβήτη τύπου 2 και άλλων μεταβολικών διαταραχών. Οι πρώτες ενδείξεις μάλιστα είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικές. Πιο συγκεκριμένα, η Ελληνίδα φυσιολόγος δήλωσε πως σε μια ανάλυση ασθενών με διαβήτη τύπου 2, όσοι είχαν υψηλότερα επίπεδα λιποκαλίνης 2 είχαν χαμηλότερο βάρος και καλύτερη ισορροπία γλυκόζης.
Δείτε επίσης:
Κοιλιακή παχυσαρκία, δυσάρεστη όσο κι επικίνδυνη
Το άρθρο της εβδομάδας
