Η χορτοφαγία υπήρξε ανέκαθεν στοιχείο της ελληνικής διατροφής, απολύτως ενταγμένη στον κύκλο των εποχών. Δεν σήμαινε, όμως, απαραίτητα μια συνεχή διατροφική επιλογή. Κυρίως λειτουργούσε ως ανάπαυλα, είτε ως περίοδος «αποτοξίνωσης» είτε ως περίοδος θρησκευτικής νηστείας.
