Όταν βρέθηκα για πρώτη φορά, για φέτος, στο καλά κρυμμένο πίσω από την Ευαγγελιστρίας, Feedέλ, το πρώτο πράγμα που μου είχε τραβήξει την προσοχή –όπως συμβαίνει σε όλους- ήταν η τοιχογραφία της Frida. Αυτής της τεράστιας μεξικάνικης γυναικείας προσωπικότητας που «ισοπέδωνε» τα πάντα με την παρουσία της. Όμως, εκείνο το βράδυ δεν τα κατάφερε. Με κέρδισαν «τα παιδιά της μπάρας» με τα ποτά που μου σέρβιραν.
Η αλήθεια είναι ότι εκείνο το βράδυ με άλλο σκοπό είχα πάει: να δοκιμάσω τη νόστιμη κουζίνα του chef Λεωνίδα Κουτσόπουλου. Όμως, δεν στάθηκα τυχερός -πήγα χωρίς κράτηση Παρασκευή βράδυ, τι να περιμένω;- και έτσι είπα να δοκιμάσω κάνα-δυο ποτά. Η δουλειά που κάνουν πίσω από την μπάρα ο Αλέξανδρος Τσελέπης (bar manager) μαζί με τη Λυδία Μπαγεώργου και τον Παναγιώτη Ρούκα είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Εκείνο όμως το βράδυ δεν μπόρεσα να τα δοκιμάσω όλα. Πήρα μια πρώτη γεύση και είπα να επιστρέψω.
Και όντως έτσι έγινε. Λίγες μέρες μετά ήμουν ξανά «κρεμασμένος» σε ένα από τα σκαμπό της μπάρας και πίσω από αυτή ο Αλέξανδρος να μου διηγείται ιστορίες και να χτυπάει σέικερ. Δοκιμάζω πρώτα το Unconventional, ένα κοκτέιλ με bourbon, καπνιστό ανανά, ισπανικό λικέρ και bbq bitters. Όμορφα καπνιστό, με απαλή οξύτητα και γλυκάδα. «Θα ταίριαζε πολύ με το κρέας ή με κάποια σαλάτα», μου λέει ο Αλέξανδρος. Για να φτιάξουν αυτή τη λίστα οι τρεις bartender μελέτησαν πολύ καλά την κάρτα του chef και την προσάρμοσαν σε αυτή ώστε να πετύχουν το ιδανικό pairing. Στην ουσία τα κοκτέιλ έρχονται και δένουν με τα πιάτα και τα συνοδεύουν όπως ακριβώς τους ταιριάζει. Όση ώρα μου εξηγούσε αυτές τις λεπτομέρειες ο Αλέξανδρος μου ετοίμαζε ένα Bloody Masala. Vodka μαγειρεμένη με μανιτάρια, χυμό ντομάτας με πολλά ινδικά και γιαπωνέζικα μπαχαρικά, λάιμ και rim χοντρό καπνιστό αλάτι. Δίπλα του ήρθαν κάτι νόστιμα αφυδατωμένα μανιτάρια με λίγο λάδι τρούφας. Ένα ελαφρώς πικάντικο bloody Mary που πινόταν ευχάριστα και άνοιγε την όρεξη τόσο για κρέας όσο και θαλασσινά.
Για τη συνέχεια με περίμενε το The pleasures of the damned. Don Julio τεκίλα, μαζί με mezcal, λάδι τρούφας, σπιτικό λικέρ από εσπεριδοειδή και αλάτι από μούρα. Από την περιγραφή περιμένεις να γευτείς ένα «επιθετικό» ποτό που όμως στην πραγματικότητα δεν είναι. Η τεκίλα δένει με το καπνιστό του mezcal και τη γλυκιά οξύτητα του λικέρ και δίνουν ένα ευχάριστο αποτέλεσμα στο ποτήρι που δεν δυσκολεύει καθόλου. Στο ίδιο μήκος κύματος και το Tales of ordinary Madness, ένα blend από πέντε διαφορετικά ρούμι, σπιτικό σιρόπι από κάστανο, βανίλια και εσπεριδοειδή, λάιμ και bitters.
Δοκιμάζοντας, λοιπόν, τα κοκτέιλ του Feedέλ έχω να πω ότι είναι αυτό ακριβώς που περιγράφουν: «Ποτά για να συνοδέψουν το φαγητό» χωρίς να στερούν τον πρωταγωνιστικό ρόλο των πιάτων –αν τα δοκιμάσεις μαζί- αλλά και που μπορούν να σταθούν και μόνα τους. Παίζουν με το γλυκό, το καπνιστό, το λίγο ξινό ή όξινο, δεν φτάνουν στα άκρα, κρατάνε τις ισορροπίες και σε γενικές γραμμές είναι ευκολόπιοτα.
info
Κτένα 1, Αθήνα, τηλ. 210 3210551.
Το άρθρο της εβδομάδας
