Την οδό Παπαρηγοπούλου, κάτω από την πλατεία Κλαυθμώνος, μέχρι σήμερα τη γνώριζα από το Paraphernalia. Ένα μαγαζί όπου πάντα έβρισκα πρωτότυπα και καλόγουστα δώρα. Δίπλα του ακριβώς, όμως, εδώ και 3 περίπου μήνες έχει ανοίξει ένα all day bar. Το B2, ένα project που ήρθε από την Αλεξανδρούπολη και προσγειώθηκε στο κέντρο της Αθήνας.
Η πρώτη μας γνωριμία έγινε πρωί, όταν κοντοστάθηκα για έναν καφέ. Ο καφές που σερβίρουν είναι από την Area 51 και μου άφησε καλές εντυπώσεις. Τα πρώτα που είχα πρόσεξα στην πρώτη μου επίσκεψη ήταν το εντυπωσιακό ψηφιδωτό στο πάτωμα και οι λαμαρίνες στον τοίχο με τα λίγα φυτά για να σπάνε το μονότονο γκρι. Αν και μοιάζει πολύ με espresso bar, τελικά είναι πολλά παραπάνω από αυτό.
Η βραδινή μου επιστροφή στο Β2 με έκανε να καταλάβω ότι έχει ήδη αποκτήσει το κοινό του. Η χαλαρή μεσημεριανή ατμόσφαιρα συνεχίζεται σχεδόν αμετάλλακτη και το βράδυ. Το μόνο που αλλάζει είναι η μουσική και η έντασή της. Και σε αυτή την ένταση, του ήχου, είναι βασισμένος και ο κατάλογος των κοκτέιλ (για την ακρίβεια σε μια έρευνα του James McLintock, επικεφαλής του προγράμματος sound research, που αποδεικνύει ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος συλλέγει ερεθίσματα καθώς τρώμε ή πίνουμε και ο ήχος είναι ένας σημαντικός παράγοντας σε όλη αυτή τη διαδικασία). Έτσι ο κατάλογος χωρίζεται σε τρεις διαφορετικές κατηγορίες με βάση τις διαβαθμίσεις του ήχου: σε tremble (εκείνα που χαρακτηρίζονται από την οξύτητα), mid (τα πιο ώριμα και ολοκληρωμένα) και bass (τα πιο σύνθετα από άποψης τεχνικής και συνδυασμών).
Δοκίμασα για αρχή το Clairin Sajous με βοτανικό χαρακτήρα. Ισορροπημένο και λεπτεπίλεπτο. Στο ίδιο μήκος κύματος και το Sine που το μπράντι από βερίκοκο και το σιρόπι αμυγδάλου του δίνει μια πιο σοφιστικέ νότα. Το The Masker με το καπνιστό χαρακτηριστικό του mezcal, το χυμό από καρότο και το λίγο Campari που του έδινε τις πικράδες που του αναλογούσαν, μου κράτησε περισσότερη παρέα. Όπως και το Sunshower με μπέρμπον, σπιτική γρεναδίνη, ρούμι που παλαιώνεται σε βαρέλι από μπέρμπον και πάλι Campari αντί για bitters. Πότο που ήθελε χρόνο και συζήτηση. Φυσικά έκλεισα τη βραδιά με ένα –αγαπημένο- Negroni που εδώ στο Β2 φτιάχνεται με Skinos και το προτείνουν με τόνικ.
Πίσω από αυτή την ενδιαφέρουσα λίστα των κοκτέιλ βρίσκουμε τον Νίκο Σωτηρόπουλο που συνεργάστηκε με έναν συνονόματό του, τον Νίκο Αρβανίτη, έναν από τους μεγαλύτερους γνώστες στο ρούμι. Ο δε τελευταίος έχει αναλάβει και το στήσιμο της κάβας του Β2 που κρύβει πολλές εκπλήξεις –οι ετικέτες σε ρούμι φτάνουν τον εντυπωσιακό αριθμό του 250- που τα περισσότερα είναι από τον κόλπο της Καραϊβικής και artisanal, αλλά δεν λείπουν και κάποια σκωτσέζικα ουίσκι, που δύσκολα συναντάς.
Με το Β2 αφήσαμε ανοιχτούς λογαριασμούς. Η συλλογή του με τα αποστάγματα και τα ρούμια θα με κάνουν να το επισκεφτώ πολλές φορές αυτό το χειμώνα. Όμως με κέρδισε και η απλή, ζεστή και παρείστικη ατμόσφαιρά του. Κάτι που αναζητώ σε κάθε μπαρ που πηγαίνω.
info
Ιωάννου Παπαρηγοπούλου 15, Αθήνα, τηλ. 2103319059.
