Βράδυ Πέμπτης. Στο σπίτι δεν θέλω να γυρίσω. Έτσι το ρίχνω στο περπάτημα. Είναι ωραία η Αθήνα αυτό τον καιρό και ειδικά μεσοβδόμαδα που δεν έχει πολλή κίνηση. Απολαμβάνεις αυτή την κρυφή μαγεία που έχει η πόλη μας και σε κάνει να την ερωτευτείς. Και όταν δε, ανακαλύπτεις και μικρές γωνίες που έχουν εξαιρετικό φαγητό, τότε παραδίνεσαι. Γιατί ως γνωστόν, ο έρωτας περνάει από το στομάχι. Κάτι τέτοιο μου συνέβη και εμένα εκείνη τη βραδιά, γνώρισα -επιτέλους- το Nolan και την κουζίνα του.
Είχα ακούσει κατά καιρούς πάρα πολλά. Όμως δεν τα είχα καταφέρει να το επισκεφτώ. Πάντα κάτι τύχαινε και όλο το ανέβαλα. Να όμως που έτσι απρογραμμάτιστα συμβαίνουν τα καλύτερα. Το Nolan, λοιπόν, είναι ένας μικρός, λιτός, ψηλοτάβανος, γωνιακός χώρος με πολύ προσεγμένη διακόσμηση, με κυρίαρχα υλικά το μωσαϊκό, το μάρμαρο, το ξύλο και το μέταλλο. Αυτό που θα προσέξεις είναι ότι τα λιγοστά τραπέζια του είναι σωστά τοποθετημένα, χωρίς να πέφτει το ένα πάνω στο άλλο. Τώρα φυσικά που έχουν πιάσει και οι ζέστες, έχει ανοίξει και τις μεγάλες του τζαμαρίες και έχει βγάλει τραπεζάκια έξω στο πεζοδρόμιο. Φυσικά δεν ήμουν τυχερός να κάτσω σε ένα από αυτά, οπότε βολεύτηκα σε ένα κοντά στην ανοιχτή τζαμαρία. Πήρα τον κατάλογο και άρχισα να τον μελετώ και να σημειώνω στο μυαλό μου τι να ζητήσω. Ως που ήρθε ο Κώστας Πισσιώτης, ο ιδιοκτήτης και άρχισε με την ευγένεια και τη γλυκύτητα που τον διακρίνει να με ξεναγεί στη φιλοσοφία του menu. «Νομίζω ότι μπόρεσα να σε βοηθήσω», μου είπε τελειώνοντας και εγώ ήθελα να παραγγείλω όλο τον κατάλογο.
Ο chef Σωτήρης Κοντιζάς έχει δώσει όλο το ταλέντο και την αγάπη του και έχει φτιάξει προτάσεις που η μία είναι καλύτερη από την άλλη. Κυδώνια με γιούζου, κόλιανδρο και ένα ελαφρώς καβουρδισμένο φιστίκι από πάνω να κάνει τραγανό παιχνίδι με τις οξύτητες και τη φρεσκάδα των υπόλοιπων συστατικών και σκουμπρί (για μωρά) ελαφρώς ψημένο με καπνιστό λάδι, που έδινε όλη την ένταση στο πιάτο και ήθελες να βουτάς και να ξαναβουτάς το ψάρι σου εκεί. Για τη συνέχεια αλμυρή κρέμα που την έσπαγες (σαν την Crème brûlée) και αποκαλύπτονταν τα βλίτα και η καραβίδα. Ισορροπημένα αλμυρή, με λεπτομέρειες από μάραθο να δίνουν μια πιο ουζάτη γεύση, πιάτο που λάτρεψα! Ακολούθησε ένα δροσερό πιάτο με πράσινα φασολάκια σκεπασμένα με πούδρα από συκωτάκια πουλιών, κομματάκια από μπέικον, πορτοκάλι και μούσμουλο καθώς και soba noodles με λεμονάτο σολομό, σάλτσα από ταχίνι και φρέσκες λουρίδες αγγουριού. Και εδώ είναι που έρχεσαι και θαυμάζεις την τέχνη αυτού του νέου παιδιού, του Σωτήρη, και πως συνδέει με μαεστρία τις γεύσεις και κρατά τις ισορροπίες στα πιάτα του.
Βέβαια δεν σταμάτησα εδώ. Ήταν τόση η επιθυμία μου να δοκιμάσω τα ψωμάκια ατμού γεμιστά με χοιρινά μάγουλα που τα ζήτησα και αυτά. Και αποζημιώθηκα. Μαλακά σαν πούπουλο, νόστιμα που κολλάς μαζί τους και η απλότητα τους σε πλανεύει ώστε εύκολα ζητάς και δεύτερα. Ευτυχώς εγώ κρατήθηκα. Γιατί με περίμενε και το κύμα των γλυκών. Παγωτό από τσάι του βουνού, απαλή κρέμα για βάση, φρούτα για γαρνίρισμα και πλάκες από μαρέγκα. Άγλυκο με έντονο το άρωμα και τη γεύση του τσαγιού, σε ετοίμαζε για τη γλυκά τάρτα από μελάσα, ρούμι και καφέ που ήρθε για συμπλήρωμα.
Το Nolan όπως καταλαβαίνεις είναι μια γευστική εμπειρία, που πρέπει να την χαρίσεις στον εαυτό σου, έστω και μια φόρα. Αν και όταν θα πας και δοκιμάσεις τα πιάτα του Σωτήρη, σίγουρα θα επιστρέψεις. Εγώ πάντως θα το κάνω και σύντομα μάλιστα.
info
Βουλής 31-33, Αθήνα, τηλ. 210 3243545. Κόστος: € 30-35. Κυριακή μόνο μεσημέρι. Δευτέρα κλειστά.
