Η ψαραγορά της Αλ Μαντίγια είναι ένα αυθεντικό παράθυρο στην αλιευτική παράδοση της Αιγύπτου, μια επίσκεψη εκεί όπου οι Έλληνες της Αλεξάνδρειας προμηθεύονται ψάρια και θαλασσινά για τα σπίτια και τα εστιατόριά τους.
Τα ψάρια, από τη στιγμή που θα αγοραστούν, πηγαίνουν για καθάρισμα, εφόσον φυσικά το επιθυμεί ο πελάτης.
Στη βόρεια ακτογραμμή της επαρχίας Αλ Μπουχάιρα, δίπλα στο χωριό Αλ Μαντίγια, λειτουργεί μία από τις πιο ζωντανές και παραδοσιακές αγορές ψαριών της Αιγύπτου. Κάθε πρωί, οι ντόπιοι ψαράδες επιστρέφουν στο λιμάνι με την ψαριά της ημέρας, προσφέροντας φρέσκα θαλασσινά σε μια ατμόσφαιρα γεμάτη ενέργεια και χρώματα.
Αν πιστεύετε ότι οι δημοπρασίες είναι μόνο για έργα τέχνης ή ακριβά κρασιά, τότε μάλλον δεν έχετε βρεθεί ποτέ στην Αλ Μαντίγια. Εδώ, στο ψαρολίμανο του κυβερνείου Αλ Μπουχάρα, στη Μεσόγειο Θάλασσα, το καθημερινό τελετουργικό της αγοράς θυμίζει σκηνή από ταινία: φωνές, παζάρια, ψάρια στον αέρα και μια ανεξήγητη, αλλά απόλυτα λειτουργική αίσθηση χάους.
Καβούρια και γαρίδες που ακόμη κουνούν τις δαγκάνες τους, μπαρμπούνια και τοπικά ψάρια, όλα μοσχοβολούν θάλασσα.
Η Αντιγόνη Ζούλια, ιδιοκτήτρια του εστιατορίου στο εντευκτήριο της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξάνδρειας, γνωρίζει καλά τους όρους της δημοπρασίας των ψαριών.
Κάθε πρωί, μόλις χαράξει, οι βάρκες αρχίζουν να ξεφορτώνουν τον πλούτο της Μεσογείου: μπαρμπούνια, χταπόδια, λαβράκια, συναγρίδες, τσιπούρες, γαρίδες, καραβίδες – όλα σε παρατάξεις σχεδόν τελετουργικές. Οι ψαράδες στήνουν τους πάγκους τους γρήγορα, με την επιδεξιότητα που μόνο χρόνια πείρας χαρίζουν, και αμέσως ξεκινά το πιο αρχαίο θέατρο της αγοράς: η δημοπρασία.
Μια παράδοση, ένα κοινωνικό δρώμενο και μια σπουδή στη διαπραγμάτευση που θα έκανε κάθε χρηματιστή της Wall Street να ιδρώσει. Κραυγές, δήθεν θυμωμένα βλέμματα, συνθηματικά νεύματα. Εδώ η γλώσσα είναι μία: ποιος αγαπά περισσότερο το ψάρι; Ποιος θα το τιμήσει όσο του αξίζει; Η ένταση δεν είναι ανταγωνιστική – είναι σχεδόν ποιητική. Οι άνθρωποι δεν έρχονται «για να ψωνίσουν», αλλά για να συμμετάσχουν σε μια πολιτιστική κληρονομιά, μια παράδοση που πάει πίσω αιώνες, σταθερή και ανθεκτική όσο και το δίχτυ που μπαλώνει ο γέρος στο πλάι του μόλου.
Καθημερινά, τόνοι ψαριών πωλούνται με τη μέθοδο των δημοπρασιών.
Κάποιοι έρχονται απλώς για να παρατηρήσουν, άλλοι για να γεμίσουν τα καλάθια τους. Και κάποιοι, όπως εμείς, έρχονται για να θυμηθούν τι σημαίνει κοινότητα, τι σημαίνει επαφή με τη φύση και τον κόπο της.
Καθώς απομακρυνόμαστε από το λιμάνι, με την αλμύρα ακόμα στα ρουθούνια και τον ήχο μιας ξένης γλώσσας στ’ αυτιά μας, σκέφτομαι ότι σπάνια μια αγορά μιλάει τόσο βαθιά στην ψυχή. Η Αλ Μαντίγια δεν είναι απλώς ένα σημείο στον χάρτη ή μια οικονομική δραστηριότητα. Είναι ένα πολιτιστικό γεγονός που ενώνει ανθρώπους, κουλτούρες και ιστορίες. Ίσως ακόμα και ένα μυστικό που ψιθυρίζεται από κύμα σε κύμα, περιμένοντας να το ανακαλύψεις.
Τεράστιες συναγρίδες, λαβράκια, καλαμάρια, μικρόψαρα, όλα έχουν την τιμή τους.
Τι να περιμένετε:
– Δημοπρασίες ψαριών με αυθεντικό μεσογειακό ταμπεραμέντο.
– Πλούσια ποικιλία από ψάρια και θαλασσινά.
Info
– Ώρες λειτουργίας: 7 το πρωί με 5 το απόγευμα, καθημερινά εκτός Παρασκευής.
– Λιγότερο από 40 χιλιόμετρα ανατολικά της Αλεξάνδρειας, στο τέλος του παραθαλάσσιου χωριού Αλ Μαντίγια.
Φωτογραφίες: Σταύρος Χαμπάκης
Δείτε επίσης
Οδοιπορικό στην Αλεξάνδρεια: Οι ανοιχτές αγορές – Τα σουκ της αφθονίας
