Αν καθίσετε με την πλάτη στο μαγαζί βλέπετε τους χοντρούς τοίχους της βυζαντινής εκκλησίας των Αγίων Θεοδώρων από τον 11ο αιώνα με ένα προστατευτικό φράχτη από καταπράσινα δεντράκια τριγύρω. Από την άλλη αν καθίσετε με την πλάτη εκκλησάκι βλέπετε το εσωτερικό του μαγαζιού: μωσαϊκό στο πάτωμα, τσιμέντο στο ταβάνι και σκηνικό παλιού αστικού εστιατορίου. Στην πραγματικότητα αποτελείται από δύο μικρομάγαζα που ενώθηκαν για να «μαναρέψουν» τους Αθηναίους με εκλεκτούς κρεατομεζέδες – ένα τρίτο φιλοξενεί το κελάρι και την κάβα. Όλοι αυτοί οι χώροι, συγκροτημένοι σε ένα σφιχτό σύνολο στο ισόγειο των απρόσωπων πολυκατοικιών, φτιάχνουν μια ημικυκλική αυλή σαν αγκαλιά. Φιλική μεν αλλά που σας αφήνει χώρο να αναπνέετε μιας και τα τραπέζια του έχουν μια αξιοπρεπή απόσταση μεταξύ τους.
Τα τραπεζομάντηλα είναι λευκά υφασμάτινα, τα μαχαίρια κοφτερά όπως πρέπει με κίτρινη λαβή και κλείνουν σαν σουγιάδες. Στη σάλα, αριστερά τα τηγάνια και οι τεράστιες κατσαρόλες διότι ο κατάλογος περιλαμβάνει και κάποιο μαγειρευτό ημέρας, δεξιά η ανοιχτή κουζίνα με τις σχάρες. Ακριβώς μπροστά από τις σχάρες, ένας μεγάλος πάγκος -τραπέζι με αλουμινένια επιφάνεια. Είτε έχετε έρθει μόνοι σας είτε με παρέα, κάθεστε εδώ και προσλαμβάνετε ατόφια όλη την ενέργεια της πυράς που μετατρέπει τα κρεατικά σε τροφή.
Το μαγαζί στήθηκε από τον σεφ Άρη Βεζενέ σε συνεργασία με τον Λέλο Γεωργακόπουλο και τον Σωκράτη Τουλιά. Ο Άρης, αυτοδίδακτος σεφ και επιχειρηματία δεν φαίνεται να έχει όρια στη δράση του και στην έμπνευσή του. Δημιούργησε το μπιστρό Vezene, έναν προορισμό ηδονιστικής ελληνικότητας με επίκεντρο τη θάλασσα και τη γη, που δημιουργεί σταθερά τάσεις. Το Birdman, που πυροδότησε την αναλογική κουλτούρα της αυθεντικής ιαπωνικη pub στην Αθήνα. To Ikigai, το πρώτο market ιαπωνικών προϊόντων και το Ekiben με το πιο πολυσυζητημένο street μενού στην πόλη. Μετά από όλα αυτά, αποφάσισε να… «μαναρέψει» τους Αθηναίους με το Μανάρι, μια κρεατοταβέρνα που πραγματικά έλειπε από το κέντρο της πόλης και ήδη έχει γίνει προορισμός. Έχει το κοκαλάκι της νυχτερίδας ο Άρης; Ένας άλλος τρόπος για να το πεις είναι πως έχει ταλέντο.
Ο κατάλογος του μαγαζιού λοιπόν, είναι μικρός και πυκνός σε μεζεκλίκια εκλεκτά που δεν βρίσκεις συχνά αλλού. Για παράδειγμα, τα πεντανόστιμα νεφράκια που έρχονται πάνω σε μια χοντρή φέτα ψωμί με συνοδεία από σαλατούλα, φτιαγμένα με φινόκιο ωμό και ραπανάκι ελαφρά πικλαρισμένο. Πιάτο του ονείρου, το μοσχαρίσιο συκώτι σε φετούλες με ξιδάτη σάλτσα. Βελούδινη υφή, άψογο medium rare ψήσιμο, ήπια ξιδάτη ένταση όση χρειάζεται για να αμβλύνει τη εγγενώς γήινη γεύση του συκωτιού, σαλτσούλα που ντύνει χωρίς να κουκουλώνει. Η πίτα ημέρας, ήταν μια πίτα Γολιάθ, τέσσερις πόντους ύψος, με γέμιση από κοκκινιστό κρέας ξασμένο (“pulled” στη σύγχρονη μαγειρική γλώσσα) αρτυμένο δυνατά με μπαχαρικά -μια τρελή νοστιμιά.
Οι προτάσεις της ώρας περιλαμβάνουν δύο ειδών παϊδάκια: από πρόβατο και από αρνί που και τα δύο έρχονται από την Ήπειρο. Πήραμε τα αρνίσια. Λεπτοκομμένα, τρυφερά ζουμερά και μοσχοβολιστά, χωρίς το ξεροψημένο λιπάκι του κλασικού παϊδακίου αλλά σε μια πιο «αβρή» εκδοχή. Απολαύσαμε επίσης τα στιβαρά μπιφτέκια από κιμά προβάτου τυλιγμένα με μπόλια. Περνιούνται σε σούβλα, είναι ψημένα medium rare και δεν τα χορταίνεις. Πάντως μπορείτε να τα παραγγείλετε όσο ψημένα θέλετε και έρχονται πάνω σε σταμναγκάθι al dente -άλλη μια σπουδαία υφή. Και μιας και ήρθε η κουβέντα σε χορταρικά, η σαλάτα με αμπελοφάσουλα, φασόλια ασπρομύτικα ραπανάκι ελαφρά πικλαρισμένα και αριάνι, είναι δύναμη. Τραγανά τα αμπελοφάσουλα, όσο πρέπει βρασμένα τα φασόλια, η όξινη και ξιδάτη γεύση σε λεπτή ισορροπία -τι ωραίο, εμπνευσμένο πιάτο.
Για επιδόρπιο προτείνουν σορμπέ περγαμόντο και σορμπέ κακάο, ιδανικό κλείσιμο για ένα τέτοιο γεύμα και καραμελωμένο τσουρέκι.
info
Αγίων Θεοδώρων 3, Αθήνα, τηλ. 21 52 153804
