Αυτήν τη λεπτή αραβική πίτα με τον κιμά (συνήθως από μοσχάρι ή αρνί) και τα ψιλοκομμένα λαχανικά την είχα δοκιμάσει για πρώτη φορά σε μια ταβέρνα στην Κωνσταντινούπολη. Πρόκειται για λεβαντίνικη συνταγή, ιδιαίτερα αγαπητή στον Λίβανο, απ’ όπου και πέρασε στην Ανατολία, αλλά σήμερα το μοιράζονται πολλοί ανατολίτικοι λαοί. Στην Αθήνα το συνάντησα τυχαία στο Feyrouz.
Ήταν τον Σεπτέμβρη του 2015, όταν σε μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας για ψώνια οι μυρωδιές με σταμάτησαν στο μικρό στενό της Καρόρη. Προστέθηκα στην ουρά που υπήρχε και περίμενα υπομονετικά. Όταν ήρθε η σειρά μου και ενώ κοιτούσα τη γεμάτη βιτρίνα με τα λαχματζούν και τα πιντέ (έτσι ονομάζουν τα πεϊνιρλί τους), ένας ευγενής νέος, ο Ανδρέας, με ρώτησε αν ήταν η πρώτη φορά που με εξυπηρετούσαν. Μετά τη θετική μου απάντηση, ξεκίνησε να με ξεναγεί στον γευστικό κόσμο τους. Οι περιγραφές ήταν τόσο παραστατικές που με έκαναν να θέλω τα πάντα, ωστόσο παρέμεινα σταθερός στην επιλογή του λαχματζούν, άλλωστε γι’ αυτό είχα πάει. Μέχρι σήμερα το σερβίρουν σε τρεις εκδοχές: με μοσχαρίσιο κιμά, ως χορτοφαγικό ή με λαχανικά εποχής πάνω σε ζύμη ολικής άλεσης ή ζύμη ζαατάρ, με μείγμα μπαχαρικών, μυρωδικών, ξηρών καρπών και ντομάτας.
Επιστρέφω ξανά και ξάνα στο Feyrouz και πάντα κάθομαι στον ψηλό πάγκο δίπλα στην τζαμαρία για να παρατηρώ τον Ανδρέα και τον αδερφό του Σάββα να εξυπηρετούν με χαμόγελο και ζεστασιά και τη μαμά Ελένη Feyrouz να ανεβοκατεβαίνει από το εργαστήριο με τα καλούδια της. Αυτό το μικρό, γεμάτο αρώματα Ανατολής μαγαζί έχει μπει στη λίστα με τα αγαπημένα μου μέρη, αλλά και στην καρδιά μου.
