Κοιτώντας το χάρτη της Πελοποννήσου λίγο καιρό μετά το ταξίδι, δεν μπορώ να ξεχάσω τις εμπειρίες από το… αριστερό της πόδι. Τρεις μέρες, τρεις πανέμορφες πόλεις γεμάτες μυστικά, γαλλική αρχιτεκτονική, βενετσιάνικα κάστρα, τροπικές παραλίες και πολλές γαστρονομικές εκπλήξεις…
Πύλος
Η πρώτη επαφή με την Πύλο δεν σου θυμίζει με τίποτα Πελοπόννησο. Σου κάνει κάτι από νησί, κάτι από νότια Γαλλία. Λίγο τα χρώματα, η αρχιτεκτονική, η ρυμοτομία. Μήπως επειδή τη σχεδίασαν Γάλλοι μηχανικοί; Προφανώς και δεν είναι τυχαία όλα αυτά. Η ατμόσφαιρα στην Πύλο είναι ράθυμη, χαλαρή, σου φτιάχνει τη διάθεση για άσκοπες βολτούλες χωρίς προορισμό ανάμεσα στα τακτοποιημένα μικρά σπιτάκια και τα αρχοντικά που ξεχωρίζουν ανάμεσά τους. Από τα πιο όμορφα και καλοδιατηρημένα είναι και το πατρικό σπίτι του γνωστού Μεσσήνιου χρυσού ολυμπιονίκη του στίβου, του Κωνσταντίνου Τσικλητήρα.
Στην πλατεία της Πύλου το μνημείο των Τριών Ναυάρχων.
Η Πύλος είναι χτισμένη αμφιθεατρικά σε δύο επίπεδα αγκαλιάζοντας το λιμάνι και με θέα τον κόλπο του Ναυαρίνου, εκεί όπου το 1827 έγινε η ομώνυμη ναυμαχία. Ο αντιναύαρχος Κόδριγκτον και οι υποναύαρχοι Δεριγνύ και Χέυδεν πήραν αποφάσεις που συνέβαλλαν αποφασιστικά στην απελευθέρωση της χώρας μας. Έτσι προς τιμή τους και η κεντρική πλατεία της Πύλου έχει ονομαστεί Πλατεία των τριών ναυάρχων. Γύρω από την πλατεία υπάρχουν πολλά όμορφα μαγαζάκια για καφέ και γλυκό κάτω από τη σκιά των πλατανιών, ενώ λίγο πιο δίπλα σάς περιμένουν οι ψαροταβέρνες στη σειρά.
Το κάστρο επιβλητικό στην άκρη της παραλίας της Μεθώνης.
Εννοείται ότι θα περάσεις και από το εντυπωσιακό Νιόκαστρο, που είναι χτισμένο ανάμεσα στα δέντρα, για να χαζέψεις τη θέα και να φανταστείς πώς ήταν η Πύλος μια φορά κι έναν καιρό. Το κάστρο χτίστηκε το 1573 από τους Τούρκους για να ελέγχουν την είσοδο του όρμου του Ναυαρίνου. Πέρασε στα χέρια των Ενετών, έπειτα ξανά στους Τούρκους, στους Έλληνες και στη συνέχεια στους Γάλλους, που το χρησιμοποίησαν σαν κτίριο φυλακών μέχρι που το παρέδωσαν στην ελληνική εκκλησία. Αξίζει, επίσης, μια επίσκεψη στο Αντωνοπούλειο Αρχαιολογικό Μουσείο που περιλαμβάνει ευρήματα από τους νεολιθικούς ως τους ρωμαϊκούς χρόνους από την περιοχή της Πυλίας, ενώ λίγο έξω από την πόλη, στο δρόμο προς Μεθώνη και στη θέση Καμάρες, θα δεις και τα απομεινάρια του υδραγωγείου. Θαυμάζοντας τη θέα προς τον κόλπο του Ναυαρίνου θα δεις τη νήσο Σφακτηρία, το φυσικό κυματοθραύστη της Πύλου, που μπορείς να επισκεφθείς με καϊκάκι, όπως και τα γειτονικά νησάκια Πύλος και Μαραθονήσι.
Μαγευτικές οι ακτές της Γιάλοβας, θυμίζουν Καραϊβική…
Γιάλοβα
Όσοι λοιπόν έρχονται στην Πύλο περνούν και από τη Γιάλοβα, το μικρό παραθαλάσσιο χωριό που συμβιώνει με τον πιο σημαντικό υγροβιότοπο της νότιας Ελλάδας στην περιοχή της λιμνοθάλασσας. Η περιοχή αποτελεί πολύτιμο σταθμό για μεταναστευτικά πουλιά όπως είναι οι κορμοράνοι, οι γκρίζοι ερωδιοί, τα φλαμίνγκο, οι πελεκάνοι, οι βασιλαετοί, αλλά και τόπο αναπαραγωγής της θαλάσσιας χελώνας καρέτα-καρέτα, ενώ μόνο εδώ από όλη την Ευρώπη θα δεις και το σπάνιο αφρικανικό χαμαιλέοντα. Η λιμνοθάλασσα είναι προστατευμένη λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της και έχει ενταχθεί στο Natura 2000. Αν είσαι φυσιολάτρης, θα ευχαριστηθείς τις βόλτες στην περιοχή αλλά, αν είσαι παρατηρητής πουλιών, θα ενθουσιαστείς με την ποικιλία πτηνών που θα συναντήσεις.
Έτσι έμοιαζαν τα σπίτια μια φορά κι έναν καιρό…
Πέρασε οπωσδήποτε από το λαογραφικό μουσείο, γεμάτο σπάνια εκθέματα από την προσωπική συλλογή του ιδιοκτήτη κύριου Κώστα Μπαλαφούτη, ο οποίος είναι πάντα σε καλή διάθεση να ανοίξει το μουσείο και εκτός ωρών λειτουργίας και πάντα έτοιμος να σας πει την ιστορία της περιοχής. Μάλιστα, με προέτρεψε να επισκεφθώ και τον καταρράκτη της περιοχής, κάτι που συνιστώ και εγώ με τη σειρά μου! Αν λοιπόν αντέχεις ένα μισάωρο δυσκολούτσικο περπάτημα σε μονοπάτι με σκαμπανεβάσματα, σιγά σιγά θα φτάσεις στον καταπράσινο καταρράκτη του Καλάμαρη, ο οποίος θα σε αποζημιώσει για τη μικρή σχετικά ταλαιπωρία.
Μια βόλτα στην παραλία της Φοινικούντας θα σε χαλαρώσει απίστευτα…
Μεθώνη – Φοινικούντα
Η Μεθώνη είναι χτισμένη στο νοτιότατο άκρο της δυτικής ακτής της Πελοποννήσου. Μοιάζει απρόσιτη και επιβλητική σαν τον διευθυντή την πρώτη μέρα του σχολείου αλλά, μόλις τη γνωρίσεις καλύτερα, θα δεις ότι είναι ένα μέρος που δεν θα ξεχάσεις ποτέ! Ο παραδοσιακός οικισμός της Μεθώνης υπήρξε για πολλά χρόνια πόλη μεγάλης γεωγραφικής σημασίας και αποτέλεσε στο πέρασμα των αιώνων μήλο της έριδας για Φράγκους, Τούρκους και Ενετούς, και το κάποτε πολύβουο, ζωντανό λιμάνι της να είναι ένας πολύ σημαντικός σταθμός για τους ναυτικούς και τα πλεούμενα που κατέβαιναν από την Αδριατική και το Ιόνιο.
Μαγευτικό ανάμεσα σε γη και θάλασσα το κάστρο της Μεθώνης…
Σήμερα, η Μεθώνη είναι ένα όμορφο τουριστικό χωριό, ιδιαίτερα αγαπητό στους επισκέπτες λόγω της φυσικής ομορφιάς και της υπνωτικής ηρεμίας του. Φυσικά, το σημείο αναφοράς δεν είναι άλλο από το κάστρο, ενθύμιο των κατακτητών. Στα ερείπια, λοιπόν, μιας αρχαιοελληνικής πόλης έχτισαν αρχικά οι Ενετοί το φρούριο, ενώ χρόνια αργότερα οι Τούρκοι πρόσθεσαν το Μπούρτζι πάνω στο μικρό νησάκι, το οποίο χρησιμοποίησαν σαν φυλακή. Στέκομαι στην άκρη και αγναντεύω το απέραντο γαλάζιο, ο ανοιχτός ορίζοντας προκαλεί δέος, τα βράχια άγρια παίζουν με τα ήρεμα νερά. Λίγο πριν κάποιος ντόπιος μου είπε ότι υπάρχει ένας μύθος σύμφωνα με τον οποίο, όταν ο άνεμος λυσσομανά και η θάλασσα αφρίζει, μπορεί κανείς να ακούσει καθαρά τις κραυγές των βασανισμένων φυλακισμένων. Μου αρέσουν αυτές οι ιστορίες, περίμενα για λίγο αθόρυβα μήπως ακούσω κάτι αλλά… τίποτα! Θα έφταιγε φαίνεται η άπνοια και η αντι-ατμοσφαιρική για τέτοιες ιστορίες λιακάδα! Και, επειδή δεν υπάρχει σωστό κάστρο χωρίς ιππότη, θα σου πω και δυο λόγια για τον τελευταίο Έλληνα “ιππότη”, τον Ιωάννη Κουτρούλη. Ο Μεσσήνιος καβαλάρης, λοιπόν, σύμφωνα με την ιστορία είχε σχέση με μια παντρεμένη που τελικά το έσκασε από το σπίτι της για να ζήσει μαζί του. Την αγάπησε πολύ και θέλησε να την παντρευτεί, αλλά η σχέση τους ήταν παράνομη τόσο για τους συγχωριανούς όσο και για την εκκλησία που αφόρισε τη γυναίκα. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά ο σύζυγός της τον βασάνιζε και του δημιουργούσε συνεχώς προβλήματα. Έτσι πέρασαν 17 ολόκληρα χρόνια μέχρι που τελικά η γυναίκα πήρε το πολυπόθητο διαζύγιο, έγινε άρση του αφορισμού και τελέστηκε ο γάμος με ένα γλέντι-πανηγύρι που όμοιό του δεν πρέπει να έχει ξαναγίνει ποτέ στα χρονικά, μια και ακόμα και σήμερα, 6 αιώνες μετά, συνηθίζουμε να λέμε: “Έγινε του Κουτρούλη ο γάμος”.
Καθημερινές στιγμές των κατοίκων στο κάστρο της Κορώνης.
Ο δρόμος για Κορώνη περνάει από Φοινικούντα. Ιδρύθηκε και βαπτίστηκε από τους Φοίνικες και αποτέλεσε μεγάλο λιμάνι και κέντρο συναλλαγών κατά την πρωτοελλαδική περίοδο. Τάδε έφη Παυσανίας, ο οποίος κάπου μεταξύ 155-160μ.Χ. πέρασε από εκεί πηγαίνοντας από Μεθώνη Κορώνη και αναφέρθηκε στο λιμάνι με το όνομα Φοινικούς λιμήν. Σήμερα, είναι ένα μικρό όμορφο ψαροχώρι με γραφικά σπιτάκια, ένα χαριτωμένο πεζόδρομο και πολλές κοντινές παραλίες για εξερεύνηση.
Μέσα στο εκκλησάκι της Αγίας Σοφίας στο καστρο της Κορώνης.
Κορώνη
Βυθισμένη μέσα στην ίδια αύρα μυστηρίου και χαλαρότητας που περιβάλλει και τη Μεθώνη, η Κορώνη δεν θα μπορούσε να μην έχει και αυτή το δικό της βενετσιάνικο κάστρο. Εκεί που σήμερα είναι ένα απλό αξιοθέατο κάποτε υπήρχε ένα βυζαντινό φρούριο, με τάφους σκαλιστούς, βενετσιάνικες κρήνες και τούρκικο χαμάμ. Περπατώ μέσα στο κάστρο, το κατοικήσιμο κάστρο με τα καλντερίμια του, τα σπιτάκια του, τα ερείπια του ναού της Αγίας Σοφίας και το γυναικείο μοναστήρι του Προδρόμου. Φτάνω στην κορυφή και ρεμβάζω τη μαγευτική θέα. Φαντάζομαι πως στα σκουρογάλανα νερά είναι παραταγμένες αγκυροβολημένες αρμάδες και στο πέλαγος άλλες σε παράταξη με φουσκωμένα πανιά και γεμάτα κανόνια είναι έτοιμες να επιτεθούν, αλλά οι καμπάνες με επαναφέρουν στην πραγματικότητα. Περνάω και από τη νότια πλαγιά του υψώματος που βρίσκεται η εκκλησία της Ελεήστριας με τη θαυματουργή εικόνα.
Απολαμβάνοντας τη θέα των ακτών της Κορώνης από το κάστρο.
Η πόλη ήταν στην ακμή της επί Βενετοκρατίας, με δικό της ναύσταθμο και βιοτεχνικό κέντρο με σημαντικές εξαγωγές προϊόντων. Είχε φτάσει σε σημείο, μάλιστα, να αναπτυχθεί πολύ και να γίνει τόσο σημαντικό πολιτικό και στρατιωτικό κέντρο που για να τακτοποιήσει κανείς τις υποθέσεις του έπρεπε να έχει “μπάρμπα στην Κορώνη”. Η γνωστή αυτή φράση λέγεται ότι προέκυψε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, από έναν πασά της Τρίπολης που, για να ευχαριστήσει ένα θείο του που τον είχε βοηθήσει σε προσωπικές υποθέσεις του, τον έχρισε μπέη στην Κορώνη. Ύστερα, λοιπόν, κι αυτός με τη σειρά του, για να είναι εξυπηρετικός προς του Κορωναίους, εκπλήρωνε τις επιθυμίες τους δίνοντας συστατικές επιστολές προς τον πασά της Τρίπολης.
Τα λόγια είναι περιττά… Θα το βρείτε στον πεζόδρομο της Φοινικούντας.
Γαστρονομικό οδοιπορικό: 8 μέρη για καλοφαγάδες
Είναι από τις γεωγραφικές περιοχές που φημίζεται για τα ξεχωριστά προϊόντα της. Όλα σχεδόν είναι πολύ καλής ποιότητας: τυριά, ζυμαρικά, μέλι, παστέλι, γλυκά του κουταλιού, παξιμάδια, βότανα και μυρωδικά θα σας ικανοποιήσουν απόλυτα. Ξεκινώντας από την Πύλο, λοιπόν, κι αν σε πιάσει πείνα, θα πρότεινα φρέσκο ψαράκι, απευθείας από το καΐκι στις 4 εποχές (τηλ.: 27230 22739). Καλομαγειρεμένα, οικονομικά και τίμια, ό,τι ακριβώς χρειάζεται. Ύστερα, λίγα μέτρα περπάτημα να κάτσει το ψαράκι, να καθίσεις κάτω από τη σκιά του πλατάνου στην πλατεία Τριών Ναυάρχων, για να απολαύσεις ένα από τα καλύτερα γαλακτομπούρεκα της Ελλάδας στον Κρίνο (τηλ.: 27230 22756). Και τα παγωτά του είναι σπιτικά με ξεχωριστή γεύση και τα υπόλοιπα σιροπιαστά είναι εξαιρετικά, αλλά αυτό το γαλακτομπούρεκο δεν παίζεται!
Στη Γιάλοβα υπάρχουν πολλά αξιόλογα μαγαζιά για φαγητό. Ξεχώρισα το εστιατόριο της Ζωής (τηλ.: 27230 22025), δίπλα στο ομώνυμο υπέροχο κουκλίστικο ξενοδοχείο μπροστά στη θάλασσα. Ελληνική κουζίνα στα καλύτερά της, λαχανικά από το δικό τους μποστάνι, ολόφρεσκα ψάρια, εκπληκτικές σαλάτες και μαγειρευτά. Δε θα ξεχάσω με τίποτα το άψογα ψημένο στα κάρβουνα φαγκρί και τους απίστευτα νόστιμους κολοκυθοκεφτέδες. Το ελαιόλαδο, μάλιστα, που χρησιμοποιούν είναι δικής τους παραγωγής, από τα πιο αρωματικά και βελούδινα που έχω δοκιμάσει!
Φρέσκα ιταλικά ζυμαρικά στο La Cucina Italiana
Tο La Cucina Italiana (τηλ.: 27230 23301) στη Γιάλοβα προσαρμόζει τα πιάτα του στα δεδομένα της περιοχής διατηρώντας όμως περίτεχνα την αυθεντικότητα της ιταλικής κουζίνας. Φρέσκα ζυμαρικά, εμπνευσμένες σάλτσες, ευφάνταστες πίτσες και διαλεγμένα κομμάτια κρέας, μαζί με ολόφρεσκες σαλάτες βασισμένες σε τοπικά προϊόντα συνθέτουν το μενού του εξαιρετικού μαγαζιού.
Πολλά τα ουζερί στην ακροθαλασσιά της Πύλου.
Κοντά στην παραλία του Ρωμανού βρίσκεται η ταβέρνα της Ρίνας (τηλ.: 27230 41312), διάσημη για τους κεφτέδες, τα ψάρια και τη βραβευμένη χωριάτικη σαλάτα της. Και, γιατί βραβευμένη; Γιατί έχει μέσα εκτός από τα γνωστά, παντζάρια, βραστές πατάτες, κάππαρη, γίγαντες, που μαζί με ντομάτα, αγγούρι, πιπεριά, κρεμμύδι και ντόπια φέτα μέσα σε ένα πελώριο πιάτο είναι για βραβείο, πώς να το κάνουμε… Ένας ακόμα από τους λόγους που θα την επισκεφτείς είναι το ότι εδώ θα γευτείς αυθεντικά μεσογειακά καλούδια αφού ο κατάλογός τους έχει πλέον επίσημα το Σήμα Ποιότητας της Μεσογειακής Διατροφής που τους απένειμε το Επιμελητήριο Μεσσηνίας.
Στη Μεθώνη προτίμησε το Μελτέμι (τηλ.: 27230 31187) ή το Ακρογιάλι (τηλ.: 27230 31520), σε μαγευτική τοποθεσία μπροστά στη θάλασσα και δίπλα στο Κάστρο. Λίγα και καλά μαγειρευτά, δυνατά κάρβουνα, ψάρια σε διάφορες παραλλαγές, η ελληνικά ταβέρνα στα καλύτερά της.
Θα σάς μείνει αξέχαστη η ψαρόσουπα της Έλενας.
Τέλος, στη Φοινικούντα εντυπωσιάστηκα από το μεράκι, τον επαγγελματισμό και την αγάπη για την κουζίνα του ιδιοκτήτη της ταβέρνας Έλενα (τηλ.: 27230 71235). Εκτρέφει τα δικά του κρέατα, καλλιεργεί όλα μα όλα τα λαχανικά που χρησιμοποιεί, βγάζει το δικό του ελαιόλαδο, παρθένο και έξτρα παρθένο το οποίο, μάλιστα, συσκευάζει σε ένα όμορφο κυλινδρικό τενεκεδάκι. Επίσης, παρασκευάζει τα δικά του λευκά τυριά, μαλακά, και σκληρά, ακόμα και λαστιχωτά τύπου χαλούμι, και γενικά είναι ένας μάστορας της καλής κουζίνας. Μη φύγεις χωρίς να δοκιμάσεις τη βελούδινη ψαρόσουπα με λαχανικά και τις γεμιστές σαρδέλες σχάρας.
