Αν θα πρέπει να υπερηφανευόμαστε για την εφεύρεση κάποιου καφέ, εκτός από τον λεγόμενο «ελληνικό», αυτός σίγουρα είναι ο φραπέ.
Καθαρά ελληνική πατέντα, που έχει συνδεθεί απόλυτα με την καλοκαιρινή διάθεση, μέχρι προσφάτως μας συνόδευε στις παραλίες ώσπου εκτοπίστηκε από τον freddo. Ωστόσο κάποιοι τον αγαπούν ακόμη πολύ και ομνύουν στο όνομά του, αλλά και στη φιλοσοφία του, που θέλει τον χρόνο να μη μετρά όσο τον απολαμβάνεις. Παρεξηγημένος ή όχι, έχει τη δική του ιστορία.
Ο αστικός μύθος
Ο καφές που περιέχει τη μεγαλύτερη ποσότητα καφεΐνης ανά φλιτζάνι δεν είναι ο στιγμιαίος (κυμαίνεται από 65 έως 100 mg), αλλά ο φίλτρου, που φτάνει τα 120 mg καφεΐνης. Οπότε η λέξη «βαρύς» δεν είναι και πολύ δόκιμος. Εκτός φυσικά αν αναφερόμαστε στην έντονη γεύση του, οπότε ο χαρακτηρισμός είναι δικαιολογημένος.
Η ετυμολογία
Η ονομασία του παγωμένου στιγμιαίου καφέ με τον πλούσιο αφρό προέρχεται από τη γαλλική λέξη «frappé», που σημαίνει «χτυπημένος». Είτε σε σέικερ, είτε στη «φραπιέρα», είτε «κουταλάτος», ο στιγμιαίος καφές για να γίνει φραπέ περνάει τη δοκιμασία του χτυπήματος για να διαλυθεί και να γίνει ρόφημα.
Πώς γίνεται ο στιγμιαίος καφές;
Πρόκειται στην ουσία για έναν αφυδατωμένο καφέ φίλτρου, αφού κατά τη διάρκεια παρασκευής του φιλτράρεται διαδοχικά και ύστερα περνάει μια ειδική επεξεργασία κατά την οποία απαλλάσσεται από την υγρασία, ψύχεται και παίρνει τη μορφή των μικρών κόκκων που όλοι γνωρίζουμε. Ετσι, το χτύπημα με το νερό θεωρείται απαραίτητο για να μπορέσει να διαλυθεί και να γίνει ρόφημα.
Οι συνταγές
Είναι πολλές οι παραλλαγές που «υπέστη» όλα αυτά τα χρόνια. Η πιο γνωστή θέλει μια μπάλα παγωτού μέσα, που τον κάνει ακόμα πιο καλοκαιρινό, ευχάριστο και απολαυστικό.
Στην εκδοχή με αλκοόλ, το κρεμώδες Baileys τού χαρίζει πιο βελούδινη υφή.
Τον έχουμε συναντήσει και με ζαχαρούχο γάλα, με αποτέλεσμα να γίνεται ένα πολύ γλυκό ρόφημα καφέ που θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε και επιδόρπιο.
Μια φαντασμαγορική εκδοχή του φραπέ είναι εκείνη με παγωτό, κρέμα σαντιγί από πάνω και σιρόπι είτε καραμέλας, είτε σοκολάτας. Ο στιγμιαίος καφές χρησιμοποιείται και σε γλυκά – ειδικά στο τιραμισού, αλλά και σε παγωτά, milkshakes και κατά καιρούς σε κοκτέιλ.
Τα μυστικά
Για να διαλυθεί σωστά ο στιγμιαίος καφές χρειάζεται νερό σε θερμοκρασία δωματίου (ή ζεστό). Πάντως, σίγουρα δεν θα διαλυθεί σωστά στο παγωμένο, το οποίο θα συμπληρώσετε στο ποτήρι μετά το χτύπημα.
Για να πετύχετε τον φραπέ με τον ιδανικά παχύ αφρό, πρώτα θα χτυπήσετε τον καφέ με το γάλα (κατά προτίμηση εβαπορέ) και έπειτα θα προσθέσετε παγάκια και νερό. Απαιτείται καλή ανάδευση με το καλαμάκι.
Αν δεν αγαπάτε το γάλα, χτυπάτε τη ζάχαρη με τον καφέ και ελάχιστο νερό, μέχρι να δημιουργηθεί παχύς αφρός, σαν σφιχτή μαρέγκα. Προσθέτετε παγάκια και συμπληρώνετε με νερό. Αν δεν θέλετε ούτε ζάχαρη, μάλλον ο αφρός σας θα μείνει αρκετά αραιός.
